در چنین شرایطی در حالی که حداقل دریافتی یک کارگر در سال جاری کمتر از دو میلیون تومان است، در لایه دیگری از شهر، افرادی با درآمدهای چندین میلیونی تا سقف ۴۰ تا ۶۰ میلیون تومان در ماه زندگی خود را می‌گذرانند و البته در این میان درصدی از افراد جامعه حتی از دریافت حداقل حقوق کارگری نیز محروم هستند و بعضا درآمدی کمتر از یک میلیون تومان دارند. این تغییرات قیمت طلا و دلار باعث شده روز به روز بر ثروت افراد با درآمد بالا افزوده و کم درآمدها فقیرتر شوند.
در این شرایط برخی می‌پرسند هزینه ماهانه ثروتمندان در شرایط کنونی چقدر است و آنها درآمد خود را بیشتر در چه حوزه‌هایی صرف می‌کنند؟
ایسنا در این گزارش به گوشه‌ای از زندگی سه ثروتمند اصفهانی پرداخته است، البته باید توجه داشت که براساس عرف جامعه، میزان دارایی هر فرد یک مقوله خصوصی است و همانند کشورهای توسعه یافته مشخص نیست افراد ثروتمند کشور و اصفهان چه کسانی هستند و میزان درآمد آنها چقدر است؟
نمی‌گوید میلیاردر است یا تیلیاردر، اما می‌گوید: «۶۴ سال سن دارم و ۴ تا پسر که برای هر کدام از آنها گرین کارت کانادا گرفته‌ام و هم اکنون فرزندانم در کانادا تحصیل می‌کنند. از همان ابتدا که دولت اعلام کرد، درخواست انصراف از دریافت یارانه را دادم و اکنون هیچ یارانه و سبد معیشتی از دولت نمی‌گیرم.»
او که صاحب یک کارخانه در اصفهان است و بین ۴ تا ۵ ماه از سال را در کانادا زندگی می‌کند، می گوید: «این کارخانه در سراسر ایران و تهران دارای چند شعبه و دفتر است. خودم دو خودرو بنز شاسی بلند و پورشه دارم و همسرم لکسوس دارد؛ البته قبل از اینکه دلار گران شود این خودروها را خریداری کرده بودیم. هزینه تعمیر این خودروها با توجه به نوسانات نرخ دلار بسیار بالاست، به عنوان مثال هزینه هر جفت لاستیک بنز و پورشه بین ۹ تا ۱۶ میلیون تومان است. همچنین چند منزل مسکونی در اصفهان و تهران و یک خانه در کانادا دارم و هم اکنون نیز ساکن خیابان مرداویج اصفهان هستم و در اروپا نیز سرمایه گذاری زیادی خارج از حیطه شغلی خود انجام داده ام».
اگرچه امروز بسیاری از افراد جامعه از شرایط اقتصادی کشور و گرانی‌ها گلایه دارند، اما این شخص تاکید می‌کند: «امورات کارخانه ام به خوبی پیش می‌رود و بعضا به صورت آنلاین از کانادا امور مربوط به کارخانه را اداره می‌کنم. البته اینکه برخی فکر می‌کنند در شرایط بد اقتصادیِ امروز به ثروتمندان هیچ فشاری وارد نمی‌شود، اشتباه است و طی دو سال اخیر نسبت به گذشته از ۲۰ درصد هزینه های زندگی اش کاسته است.»
او در مورد هزینه های زندگی‌اش، توضیح می دهد: «ماهیانه در ایران بین ۲۵ تا ۴۰ میلیون تومان و در خارج کشور بین ۱۵ تا ۳۵ هزار دلار هزینه می‌کنم. در ماه معمولا دو یا سه بار خانوادگی به رستوران می‌رویم و معمولا از خدمات رستوران هتل‌های پنج ستاره استفاده می‌کنم و برای هر نوبت رزرو رستوران بین ۲.۵ تا ۳ میلیون تومان هزینه می کنم؛ در مورد لباس، خودم اصراری به پوشیدن لباس های گران قیمت و مارک ندارم، اما همسر و فرزندانم معمولا به خرید لباس‌های برند و مارک به خصوص از اروپا، آمریکا و کانادا تاکید دارند. پسرانم معمولا لباس برندِهای آرمانی و گِس را خرید می‌کنند و برای مراسم ازدواج پسرم در سال ۹۷ بیش از ۱۷۰ میلیون تومان هزینه کردم.»
۱۵میلیون تومان هزینه برای یک دورهمی فامیلی
پزشک متخصص ۷۵ ساله‌ای که به گفته خودش مالک بیمارستان خصوصی شراکتی است، صبح‌ها جراحی و عصرها بیماران خود را در مطب ویزیت می‌کند. اگرچه در بیان دارایی خود بسیار محتاط صحبت می کند، می‌گوید: «دو خودرو بی اِم و شاسی بلند و لکسوس دارم و همسرم کیا اپتیما دارد، اما معمولا برای رفتن به محل کار یا پیاده روی می‌کنم یا از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنم. چند خانه مسکونی در اصفهان و یکی از شهرستان‌های اطراف اصفهان و ۲ ویلا در چادگان و شمال کشور دارم. اکنون در چهارباغ بالای اصفهان ساکن هستم و در تهران نیز یک مجتمع مسکونی دارم».
او ادامه می دهد: «در سال معمولا دو سفر خارج از کشور با خانواده دارم تاکنون به ۶۷ کشور دنیا سفر کرده ام. در خصوص هزینه های سفر برای مثال زمانی که دلار به نرخ ۷۰۰۰ تومان رسیده بود با خانواده سفر یک ماهه ای به کانادا داشتیم که در مجموع این سفر به پول کشور، ۲۶۰ میلیون تومان هزینه در برداشت.»
اگرچه او می گوید هزینه ماهیانه خانواده من بین ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان است، می افزاید: «بعد از قطع یارانه مان، برای دریافت آن دوباره درخواست دادم که شامل حال مان نشد. به طور معمول انتخاب رستوران با اعضای خانواده است و برای هر نوبت هزینه آن بیش از ۲ میلیون تومان هزینه می کنم. همچنین هر ماه برای یک دورهمی فامیلی و پذیرایی آن حدود ۱۵ میلیون تومان کمتر و یا بیشتر هزینه می کنم.»
او اما از آسیب های کرونا می گوید که از نظر اقتصادی به بیمارستانش ضرباتی وارد کرد و برای دو ماه جراحی ها تا یک سوم کاهش یافت، البته تعدیل نیرو در بیمارستان نداشته و تنها پرداخت حقوق پرسنل برای مدتی به تعویق افتاد. در مورد لباس و انتخاب نوع برند آن می گوید: «همه خانواده از لباس های مارک دار خارجی استفاده می کنیم و معمولا خارج از کشور این لباس ها را تهیه می کنیم. هر نفرمان برای خرید لباس در داخل کشور هر دفعه ۱۲ تا ۱۵ میلیون هزینه می کنیم.»
به دلایل شخصی از دریافت یارانه انصراف ندادیم
آشنایان و دوستانشان، آنها را یکی از تیلیاردرهای اصفهان می‌دانند، خانواده ای چهار نفره که فعال در واردات و صادرات شمش و فویل آلومینومی هستند و به غیر از آن تامین کننده ظروف پلاستیکی و یک بار مصرف بازار هستند. پسر این خانواده که به همراه پدر و برادرش تجارت می‌کند، می‌گوید: «عمده درآمد ما از صادرات محصولاتمان به عراق است که براساس نرخ دلار متغیر است و شاید پیش از این نوسانات ماهانه ۴۰ میلیون تومان بود.»
او ادامه می دهد: «به غیر از عراق چند شعبه فروش و کارگاه، داخل ایران داریم که درآمد حاصل از آن ماهیانه بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان در نوسان است.»
اگرچه می گوید که همچنان یارانه بگیر هستند و به دلایل شخصی خود از دریافت آن انصراف نداده اند، اما سبد معیشت بنزین به آنها تعلق نگرفته است، ادامه می‌دهد: «ساکن خیابان آذر اصفهان هستم و چند منزل مسکونی در بهارستان و خیابان چهارباغ داریم و دو خودرو لندکروز و کرولا و یک خودرو ۲۰۶ برای مصارف شهری داریم. در خریدهای روزانه زیاد ولخرجی نمی کنیم و براساس نیاز منزل خرید می کنیم، البته ماهی ۴ تا ۵ بار به رستوران درجه یک و نامی اصفهان می رویم که هر بار هزینه آن متغیر است. من و برادر و حتی مادرم علاقه زیادی به خرید لباس های مارک داریم و بیشتر از اینکه برای غذا هزینه کنیم برای خرید لباس، کیف، کفش و ساعت آن هم برندهای معروف هزینه می کنیم.»
او ادامه می دهد: «سالانه به غیر از سفر به نقاط مختلف کشور از جمله کیش، قشم، مشهد و ... چند سفر خارجی به هند، ترکیه، لندن و دوبی داریم.»
میزان دارایی یک مقوله شخصی و خصوصی است و اصولا هیچ کسی تمایل به صحبت در این باره ندارد، اما باید توجه داشت که بیان میزان ثروت از سوی افراد در هر فرهنگ و شهری متفاوت است و اگرچه برخی ثروتمندان به راحتی در مورد میزان درآمد و دارایی خود صحبت می‌کنند، اما در اصفهان شرایط به گونه دیگری است و افراد معمولا تمایل به صحبت در این باره ندارند.
انتهای پیام
