به گزارش ایسنا، بنابر آخرین آمارهای سازمان جهانی بهداشت (WHO)، بیش از ۵۵ درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می کنند و همچنین پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۵۰ میلادی به ۶۸ درصد افزایش یابد.
از سوی دیگر مطالعات نشان می‌دهد که تقریبا ۴۰ درصد از ساکنان شهرها به خدمات بهداشتی مدیریت شده‌ی ایمن دسترسی ندارند و بسیاری از آنها نیز از آب آشامیدنی کافی محروم هستند.
در عین حال براساس داده‌های به‌روز شده، حدود ۹۱ درصد از ساکنان مناطق شهری، هوای آلوده تنفس می‌کنند. سیستم‌های حمل‌ونقل شهری با طراحی ضعیف در بسیاری از شهرهای پرجمعیت دنیا، طیفی از تهدیدات از جمله آسیب‌های ترافیکی و جاده‌ای، آلودگی هوا و صوتی و همچنین موانعی برای فعالیت بدنی ایمن ایجاد می‌کنند که همگی منجر به سطوح بالاتری از بیماری‌ها و آسیب‌های غیرواگیر می‌شوند.
بنابر داده‌های سازمان جهانی بهداشت، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که ادامه روند شهرنشینی منجر به تبدیل شدن شهرهای شلوغ به کانون انتقال بیماری از جمله بیماری‌های قابل انتقال از حیوانات خواهد شد.
در بررسی این سازمان، این خطرات دسته‌بندی و با عنوان "تهدید سه‌گانه زندگی شهری" معرفی شده که شامل موارد زیر است:
- بیماری های غیرواگیر مانند بیماری قلبی، آسم، سرطان و دیابت که به دلیل شرایط ناسالم زندگی و کار تشدید می شوند و همچنین فضای سبز ناکافی و نامناسب، آلودگی هایی مانند آلودگی صوتی، آب و خاک، کمبود فضا برای پیاده روی، دوچرخه سواری و ... .
به گفته متخصصان، شیوع دیابت با چاقی و عدم تحرک فیزیکی در شهرهایی که فاقد زیرساخت مناسب حمل و نقل و پیاده روی/ دوچرخه سواری هستند، مرتبط است. شهرنشینی همچنین با نرخ بالای افسردگی، اضطراب و بیماری روانی نیز مرتبط است.
- صدمات (از جمله آسیب های ترافیکی جاده ای) و خشونت بین فردی که به ویژه کودکان، جوانان و افراد مسن را در نتیجه شرایط نامناسب کار و زندگی و فقدان حمل و نقل و زیرساخت ایمن تحت تأثیر قرار می دهد.
- بیماری‌های عفونی نیز در اماکن فقیرنشین و شلوغ بیشتر رشد می‌کنند و ارتباط نزدیکی با منازل نامناسب، بهداشت ضعیف و مدیریت نامطلوب زباله دارند.
به گزارش سایت اطلاع رسانی سازمان جهانی بهداشت (WHO)، مدیریت ضعیف زباله های شهری باعث انتقال بیماری‌هایی مانند ویروس زیکا و ابولا می‌شود.
