وی متولد سال ۱۳۰۶ در رشت بود.
او که در سن ۹۵ سالگی درگذشت در طول حیات پربارش تلاش‌های زیادی در جهت اعتلای شعر صرف کرد.
تصحیح دیوان حافظ در کتاب " حافظ به سعی سایه " از جمله آثار اوست که از استوانه‌های پیوند شعر قدیم و جدید به شمار می‌رود.
کتاب‌های شعری ابتهاج همواره الگوی جوان تر‌ها بوده است.
همکاری هوشنگ ابتهاج در کانون فرهنگی چاووش به اشعار مشهوری، چون "ایران‌ای سرای امید" و "عشق داند" منجر می‌شود.
حضور شعر ابتهاج در موسیقی معاصر پررنگ است و خوانندگان زیادی شعر او را خوانده‌اند.
محمد اصفهانی در آلبوم ماه غریبستان با موضوع امام علی علیه السلام غزل "نامدگان و رفتگان از دو کرانه زمان" ابتهاج را خوانده است.
آواز "زین‌گونه‌ام که در غم غربت شکیب نیست" هم با صدای اصفهانی مشهور است.
قطعه شعر "در این سرای بی کسی کسی به در نمی‌زند" که در کتاب‌های درسی منتشر شده و از جمله اشعار ابتهاج علیه رژیم پهلوی بود و قطعه شعر معروف او در خصوص اربعین که در کتاب "پیر پرنیان اندیش" به آن اشاره شده است از جمله آثار شاخص ابتهاج است.
