دیروز صبح که یادداشت دوست و همشهری کار بلدم آقا مهدی بذرافکن را با تیتر « افغانستانی ها در ایران رکورد می زنند!» مرور کردم ، ناخودآگاه بسته های تشویقی دولت و مجلس برای تشویق خانواده ها به فرزندآوری از ذهنم گذشت. از نصف شدن قیمت بلیط سینما برای خانواده هایی که سه فرزند یا بیشتر دارند (بماند که با وجود سه نوزاد ونگ ونگو چطور می شود فیلم دید!)، ثبت نام خودرو بدون قرعه کشی تا پرداخت چند میلیون پول بابت تولد فرزند دوم به بعد و...که از قضا هنوز کارگر نیفتاده و یا آثارش رویت نشده!
همین طور که به بی اثر بودن بسته های تشویقی فکر می کردم ، این پرسش به ذهنم خطور کرد که این مهمانان عزیز سرزمینم با کدام انگیزه و بسته ی تشویقی رکورددار فرزندآوری شده اند؟آیا این جماعت هم مشمول طرح جوانی جمعیت می شوند؟جماعت آواره ای که از ترس طالبان و جنگ به این سرزمین پناه آورده اند با کدام انگیزه تن به ازدواج می دهند و با آغوش باز پذیرای فرزندان خویش هستند.
در همین عوالم بودم که نکته ی قابل توجه ای از یادداشت جناب بذرافکن توجه ام را جلب کرد. آنجا که ایشان از سرایدار مجتمع مسکونی خویش یاد کرده،فرموده اند غالب نیازهای سرایدار مذکور و اهل بیتش را ساکنین مجموعه تامین می کنند، حتما یکی پوشاک می دهد آن یکی خوراک وقس علی هذه در این لحظه بود که آرزو کردم کاش دولتمردان و نمایندگان مجلس به عوض ارائه طرح های ناکارآمدی که اختیار و عشقِ پدر و مادر شدن را به اجبار قانونی بدل می کند دقایقی از اوقات شریف خویش را صرف رصد و نیازسنجی زندگی ملت عزیز کنند بلکه چاره کار را دریابند!
زمانی که تامین مایحتاج ابتدایی یک خانواده‌ی جنگ زده و مهاجر،نقش انگیزه ی موثر فرزندآوری را ایفاء می‌کند بلاتردید تامین نیازهای اساسی هموطنان با فرهنگ و دوست داشتنی امان می تواند بهترین راهکار تشویقی ایشان در امر فرزندآوری تلقی شود.البته تذکر و توجه به این نکته از اوجب واجبات است که خانواده های ایرانی بنا به قول بنیانگذار این نظام ،ولی نعمتان کشور بوده بنا بر همین تفکر است که در فصل سوم قانون اساسی تامین حقوق ملت اعم از تحصیل،اشتغال،مسکن،ازدواج وحتی تامین شرایط بهره‌مندی از اوقات فراغت تکلیف حاکمیت تعریف شده است. لذا جهت عملیاتی شدن ایده هایی که منجر به مطرح شدن طرح جوانی جمعیت شده کافی است اندکی بیش از پیش به نیازها وحقوق اساسی ملت آن هم به عنوان ولی نعمتان کشور توجه شود که در چنین فرضی هیچ نیازی به نیم بهاء کردن بلیط سینما نبوده، نگرانی رکورد شکنی مهاجران در فرزندآوری نیز مرتفع می‌شود.
ختم کلام و از باب یادآوری، دولتمردان و صاحب منصبان حکومت را دعوت می‌کنم تا مروری کوتاه و مختصر به زندگی خانواده های ایرانی در دهه ۶۰ داشته، بررسی کنند در آن مقطع زمانی که کشور درگیر جنگ و مشکلات ناشی از انقلاب بود،علیرغم تبلیغ رسانه ها ((یک فرزند کافی است)) در هر خانواده لااقل سه تا چهار فرزند دیده می‌شد بدون بسته تشویقی ،جز همان کوپنی که بخشی از آذوقه ی ملت را تامین می‌کرد.
لذا شاید با یک مهندسی معکوس و تحلیل و تطبیق شرایط زندگی در آن مقطع زمانی با پذیرش و تاکید عملی این باور که ملت ولی نعمتان نظام هستند،نگرانی های منجر به طرح جوانی جمعیت و حذف غربالگری و...مرتفع شده، انشاالله جمعیت ایران با حضور و تولد فرزندانی مستغنی از حداقل های زندگی و امیدوار به آینده،رو به جوانی و فزونی منطبق بر استانداردهای روز برسد.
* وکیل دادگستری - شیراز
