چند سال قبل خبرآنلاین در گزارشی نوشت: در سال ۸۱ رولند کخ دستیار سابق کریستوف دام در لورکوزن سرمربی استقلال شد. او در بدو ورود به این تیم ایده های بزرگی در سر داشت. او بعد از مدت کوتاهی کار در این باشگاه و شناخت هواداران، جمله جالبی به زبان آورد و گفت: «در کشور ایران مردم احساسی هستند و روی احساسات زندگی می‌کنند و خیلی از بازیکنان تیم ملی هم در لیگ توپ می‌زنند که آنها هم از حرکات ناشایست در بازی دور نیستند، پس باید از پایه فوتبالیست‌ها یاد بگیرند خودشان را در بازی کنترل کنند زیرا آنها برای خودشان فوتبال بازی نمی‌کنند و باید در اختیار تیم باشند.»
رولند کخ تنها ۸ ماه در استقلال حضور داشت و بعد از آن کنار گذاشته شد؛ این دقیقا همان ترس بزرگی است که برای استقلالی ها تبدیل به یک کابوس شده؛ نکند چنین سرنوشت تلخی در انتظار ریکاردو ساپینتو باشد؟
برخی منتقدان اعتقاد دارند اگر از برانکو ایوانکوویچ و قهرمانی های او در پرسپولیس فاکتور بگیریم، مربی خارجی جام آور و موفق دیگری در تیم های بزرگ تهرانی پیدا نمی کنیم.
البته شاید در استقلال، یک استثنا هم داشته باشیم؛ آندره آ استراماچونی... او که در جمع آبی ها اسم و رسمی خوبی پیدا کرد اما کارش را نصف و نیمه رها کرد و رفت. اگر رولند کخ را با ساپینتو مقایسه می کنند، این قیاس را هم می شود در دستور کار قرار داد؛ از کجا معلوم، ساپینتو مثل استراماچونی در استقلال محبوب نشود؟
