به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، این محققان معتقدند، با حضور مجدد انسان‌ها در اجتماع، پرندگان نیز به زیستگاه‌های خود بازگشته‌اند. این پژوهش بر اهمیت ایجاد فضای سبز شهری تأکید می‌کند.
بر اساس این گزارش، اولین روز‌های همه‌گیری کووید ۱۹ برای انسان‌ها دوران پراسترسی بود که با ترس، انزوا، برنامه‌های لغوشده و بی‌اطمینانی قرین بود؛ اما برای پرندگانی که در مناطق توسعه‌یافته شمال غربی اقیانوس آرام زندگی می‌کنند، کاهش سروصدا و هیاهو در اثر قرنطینه‌های همه‌گیر باعث شد بتوانند از محدوده وسیع‌تری از زیستگاه‌ها در شهر‌ها استفاده کنند.
پژوهشگران دانشگاه واشینگتن در ایالات متحده آمریکا، به‌تازگی مقاله‌ای را در مجله گزارش‌های علمی (Scientific Reports) چاپ کرده‌اند که نشان می‌دهد در زمان اوج قرنطینه کووید ۱۹، بسیاری از پرندگان در مناطق شهری بسیار توسعه‌یافته به همان اندازه یافت می‌شدند که در فضاهای سبز کمتر توسعه‌یافته.
براساس یافته‌های پژوهشگران برخی از پرندگان احتمالاً توانسته‌اند به دلیل کاهش تردد انسان‌ها از فضاهای بیشتری در شهر‌ها استفاده کنند.
آن‌ها اظهار می‌کنند: برای حدود نیمی از گونه‌هایی که مشاهده کردیم، کاربری زمین و تاج‌پوشش (سقف متشکل از درختان در جنگل)، هیچ‌کدام تأثیری بر استفاده پرندگان از مکان‌ها نداشت. این بسیار جالب است، زیرا انتظار داشتیم پوشیده‌بودن بیشتر قسمت‌های یک زیستگاه با بتن یا پوشش گیاهی به ما نشان بدهد که چه پرندگانی در آنجا حضور دارند.
این گروه پژوهشی در بهار ۲۰۲۲، بیش از ۹۰۰ دانشمند را در شمال غربی اقیانوس آرام به‌منظور شرکت در این مطالعه استخدام کردند.
داوطلبان مکان‌های نظارتی خود را انتخاب کردند. این مکان‌ها عمدتاً حیاط‌های خلوت و پارک‌هایی بود که می‌توانستند در آن‌ها با خیال راحت قوانین بهداشت عمومی را رعایت کنند. آن‌ها در این مکان‌ها ثبت می‌کردند که چه پرندگانی را حداقل یک بار در هفته به مدت بیش از ۱۰ دقیقه دیده‌اند.
این رویکرد علمی جامعه به پژوهشگران این امکان را داد که با وجود قرنطینه‌ها، داده‌ها را جمع‌آوری کنند و باعث شد ذهن بسیاری از داوطلبان از استرس‌های همه‌گیری منحرف شود.
در میان ۳۵ گونه‌ای که بیشترین تغییرات را در رفتارشان نشان می‌دادند، برخی از گونه‌های نمادین شمال غربی اقیانوس آرام نیز حضور داشتند؛ از جمله جوجه‌های کلاهک‌سیاه، حواصیل‌های آبی بزرگ، دارکوب‌های لطیف‌پر و چکاوک ویلسون بودند. پژوهشگران در کل، بر روی ۴۶ گونه پرنده تمرکز کردند که داوطلبان آن‌ها را طی بیش از ۶هزار بررسی فردی مشاهده کرده بودند.
گروه پژوهشی به‌منظور دریافتن ارتباط پرندگان مشاهده‌شده با فعالیت‌های انسانی از داده‌های گزارش‌های تحرک اجتماعی گوگل استفاده کردند که میزان نسبی جابه‌جایی افراد را در نقاط مختلف در طول همه‌گیری دنبال می‌کند. در حالی که اکثر مردم، بهار سال ۲۰۲۰ را در خانه‌های خود در انزوا گذراندند، بسیاری از آن‌ها دوباره در طول دوره مطالعه دل به دریا زندند و بیرون رفتند.
با بازگشت مردم به فضاهای عمومی و افزایش فعالیت‌های انسانی، داوطلبان شرکت‌کننده در پژوهش، افزایش مشاهده چندین گونه پرنده را ثبت کردند. آن‌ها بیشتر در پارک‌ها و حیاط‌های خلوت که پوشش گیاهی بیشتری دارند مشغول رصد پرندگان بودند که در مقایسه با سایر مناطق شهر‌ها تاج‌پوشش و منابع بیشتری برای پرندگان وجود دارد. این احتمالاً نشان می‌دهد که فضاهای سبز، پناهگاه مهمی برای پرندگان شهری هستند.
پژوهشگران این‌گونه نتیجه می‌گیرند که پرندگان در اوج قرنطینه احتمالاً در جا‌های دیگری بودند، زیرا فعالیت‌های انسانی چندان مزاحم آن‌ها نبود؛ اما با افزایش دوباره فعالیت انسان‌ها، آن‌ها دوباره به مناطق دارای پوشش گیاهی بازگشتند. مهم‌ترین یافته این پژوهش از نظر پژوهشگران این است که ایجاد فضای سبز در شهر‌ها اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد.
