سی ان ان: آیا حمله "اف بی آی" به اقامتگاه ترامپ از وی یک برنده می سازد؟

به گزارش الف؛ "سی ان ان" در گزارشی ضمن اشاره به اقدام اخیر پلیس "اف بی آی" در حمله به اقامتگاه ترامپ در کالیفرنیای آمریکا و کشف اسنادی فوق محرمانه از این محل، به طور خاص به نوعِ نگاه ترامپ به این مساله پرداخته و تاکید کرده که اساسا ایدئولوژی ترامپ به وی حکم می کند که در صورتِ وقوع اتفاقات اینچنینی، خوشحال باشد و از طریق آن ها هوادارانش را تهییج و حضورش را در قدرت تثبیت کند. 

سی ان ان  ترامپ را رئیس جمهوری معرفی می کند که سعی دارد خود را خارج از معادلات سیاسی آمریکا معرفی کند و وقوعِ اتفاقاتی نظیر حمله اخیر اف بی آی به اقامتگاه وی، عملا تئوری های وی مبنی بر اینکه او به دنبال افشاگری های خیالی از دولت و نخبگانِ در سایه آمریکایی است و آن ها مایل به تضعیف جایگاه و موقعیت وی هستند را تقویت می کند. 

سی ان ان در این رابطه می نویسد:

«پنجشنبه گذشته، دادستان کل آمریکا "مریک گارلند" که سال ها تلاش کرده از مناقشات سیاسی به دور بماند، از اقدامِ پلیس اف بی آی/FBI در حمله به خانه ترامپ در کالیفرنیا و جستجوی آن دفاع کرد. وی گفت که به شخصه با این اقدام موافق بوده است. وی تاکید کرده که حکمِ تفتیش منزل ترامپ با توجه به برخی شواهد مبنی بر وجود اسناد محرمانه در اقامتگاه شخصی رئیس جمهور سابق آمریکا صادر شده است. 

دادستان کل آمریکا تا حد زیادی به طرح ادعاهای گوناگون علیه ترامپ پرداخته و موضع گیری های وی، در نقطه مقابلِ مواضع ترامپ قرار داشتند. مواضعی که وی(ترامپ) از طریق آن ها قصد داشت تفتیش منزلش را اقدامی کاملا سیاسی معرفی کند. در این چهارچوب به هیچ عنوان محتمل نیست که ترامپ از شدت حملات خود علیه اف بی آی و وزارت دادگستری آمریکا بکاهد. مخصوصا که این رویه وی با الگوی اقدامات او جهت حمله به سازمان‌ها و نهادهای مختلف و نفرت پراکنی علیه هر چیزی که در مسیر وی قرار می گیرد نیز هم‌خوانی دارد. 

ترامپ از زمان لحظه ای که واشینگتن‌پُست خبر حضور ماموران اف بی آی در منزل وی در فلوریدا جهت یافتن اسناد محرمانه مرتبط با تسلیحات هسته ای را منتشر کرد، یک لحظه هم ساکت ننشسته است. وی در این رابطه به طور خاص در شبکه اجتماعی خود موسوم به Truth می نویسد: "مساله تسلیحات هسته ای صرفا یک توهم است". او تحرکات گسترده علیه خود را با اغراض سیاسی ارزیابی کرده است.  

در این میان برخی حامیان ترامپ نیز به شدت از او حمایت کرده اند و حتی این گزاره را طرح کرده اند که اف بی آی به عمد در خانه وی اسنادی را گذاشته تا موجب ایجاد گرفتاری برای او شود. این تئوری بی پایه خیل زود گسترش پیدا کرد و برخی طیف های جمهوریخواهان که با خشم و نفرت پراکنی، پایگاه حمایتی خود را تقویت می‌کنند نیز مانور گسترده ای را پیرامون آن انجام دادند. 

این مساله چیز جدید نیست. حمله به مشروعیتِ نهادهای آمریکا یکی از بنیان های اصلی و محوری لفاظی های ترامپ چه در قالب یک نامزد انتخاباتی و چه رئیس جمهور آمریکا بوده است. ترامپ تاکنون بارها و بارها با الفاظ مختلف به مخالفان و منتقدان خود حمله کرده است. او در این راستا از رسانه های منتقد خود با عنوان "رسانه‌های تقلبی و جعلی" یاد کرده و یا دموکرات ها را "دموکرات های افراطی" خوانده و به طور خاص انتخابات ریاست جمهوری سال های 2016 و  2020 را نیز انتخاباتی توام با تقلب یاد کرده است(حتی انتخابات سال 2016 که خود در آن پیروز شد). در واقع ترامپ افراد، گروه ها و موقعیت های مخالف با خود را با شعارهایی کلی هدف قرار داده و سعی در بی اعتبار سازیِ آن ها داشته است. 

اکنون نیز که ترامپ تحت تحقیقات گسترده و مختلفی از خود و عملکردش قرار دارد، بار دیگر در حال اوج دهی به لفاظی هایِ غیرمنطقی و جنجالی اش است. در این میان، اقدام اخیر اف بی آی در حمله به منزل ترامپ، بهانه‌ها و زمینه های مناسبی را جهت طرح ادعاهای جنجالی در اختیار ترامپ قرار داده است. در واقع ترامپ با مانورهای تبلیغاتی و رسانه ای و سیاسی در مورد این اقدامِ اف بی آی، بار دیگر به دنبال مطرح کردنِ خود است. 

چرا ترامپ بر بی‌اعتبار سازی نهادهای مهم حکمروایی آمریکایی متمرکز است؟ خودِ وی پیشتر در مقام رئیس‌جمهور سابق آمریکا به نوعی رئیس تمامی نهادهای معتبر آمریکایی بوده است. وی حتی به لطف همین نهادها در جامعه آمریکا رشد کرده است. بدون رسانه های جریان اصلی آمریکایی وی نمی توانست توجهات گسترده‌ای را از سوی افکار عمومی به سمت خود جلب کند. بدون نظام رای گیریِ الکترال کالج، وی قادر نبود که انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا را پیروز شود. بدون حمایت های حزب جمهوریخواه از ترامپ، او قادر نمی بود که از دو تلاش جهت استیضاحِ خودش جان سالم به در ببرد. وی بدون نهادهای مالی و مِلکی و البته امکانات خانوادگی اش نیز نمی توانست ثروت قابل توجهی را که بخشِ مهمی از هویت او را شکل می دهد، جمع کند. 

در این چهارچوب، حملات ترامپ علیه نهادهای دولتی آمریکا و رسانه های این کشور در خدمتِ دو هدف عمده و محوری قرار دارند. برای فردی نظیر ترامپ که مدام غرق در رسوایی و سو رفتار و اقدامات اشتباه است، این رویه عملا راهِ فراری برای وی و تهییج افکار عمومی علیه کسانی تلقی شده و می شود که ترامپ را تحت تعقیب دارند. در این چهارچوب، ترامپ هر مرتبه که اتهامی علیهش مطرح می شود، نقش قربانیِ مظلوم را بازی می کند و هر آنچه می خواهد را انجام می دهد. از این منظر، دوری از اعتقاد به نظم و قانون، عملا به یکی از نکات محوری دوره ریاست حجمهوری ترامپ و حتی اخلاق و رفتار او در عصرِ پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش تبدیل شده است. 

باید توجه داشت که قبل از ترامپ، اغلبِ جمهوریخواهان و محافظه کاران آمریکایی ولو به ظاهر، تقدیر و ستایش فراوانی را نثارِ اف بی آی، سازمان سیا، و دیگر نهادهای اطلاعاتی و امنیتی آمریکا می کردند و آن ها را به مثابه نهادهای میهن پرستانه ای خطاب می کردند که برای امنیت ملی آمریکا کاملا ضروری هستند. این در حالی است که ترامپ با قدرت گیری در صحنه قدرت سیاسی آمریکا، عملا از نفوذ یک دولتِ در سایه و مخفی(که وی از آن با عنوان "رژیم" یاد می کند) در نهادهای مهم حکمروایی آمریکایی به ویژه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی این کشور سخن گفت و خود را به مثابه فردی که بنا دارد با آن ها به مبارزه بپردازد به افکار عمومی آمریکا و جهان معرفی کرد. 

البته که ترامپ با این قبیل رویه های خود سعی داشته خود را از فساد و ناکارآمدی های هنجاری در چهارچوب ساختار سیاسی آمریکا نیز، به دور معرفی کند. در این رابطه وی با تحریک حامیانش به نوعی سعی دارد تا به آن‌ها این پیام را برساند حتی اکنون که از قدرت خارج است، همچنان یکی از آن ها است و حامیانش نباید وی را به مثابه بخشی از ساختار های قدرتِ آمریکا تصور کنند. در این راستا، ترامپ به مثابه تاجری میلیاردر و رئیس جمهور سابق آمریکا، همچنان با ساختار سیاسی آمریکا در تقابل است و یا حداقل اینطور ادعا می کند. این نوع از کنشگری ترامپ تا حد زیادی با تصویری که وی از خود نزد حامیانش ساخته که علیه نخبگان فاسد و دولتِ در سایه عمل می کند، هماهنگی قابل توجهی دارد. 

باید توجه داشت که خسارت های این قبیل رویه های دونالد ترامپ به آمریکا انکار نشدنی است و نمی توان آن‌ها را به اسانی رفع کرد. همانطور که وقایع تاریخی نظیر شکست در جنگ ویتنام و یا رسوایی واترگیت نشان دادند، بی اعتمادی مردم آمریکا به نهادهای دولتی این کشور می تواند به نقطه جوش برسد و البته اعاده اعتماد آن ها و اشتیاقشان به نظام سیاسی آمریکا را به شدت به فرآیندی سخت و پیچیده تبدیل کند. 

تردیدی نیست که حدِ محدودی از بی اعتمادی به نهادهای مستقر، امری منفی نیست و حتی این مساله با روحِ دموکراسی نیز هماهنگ است. با این حال درشرایط کنونی، آمریکا نظاره گرِ نتایج راهبرد سیاسی رئیس جمهور سابق آمریکا(ترامپ) و متحدانش در حزب جمهوریخواه است. راهبردی که در سطح کلان صرفا به تضعیفِ اصول و هنجارهای حکمروایی در آمریکا و البته دموکراسی در این کشور ختم می شود. تردیدی نیست که تاثیرات مخرب اتخاذ این قبیل سیاست ها تا نسل ها با آمریکا خواهد بود و به این کشور ضربه می زند.»

*لینک: 

https://edition.cnn.com/2022/08/12/opinions/trump-attacks-on-institutions-zelizer/index.html