در ۱۸۳۹ در دو ناحیه جداگانه به کاوش پرداخت: به سمت شمال و رشته کوه فلیندرز و به سمت غرب و آن سوی سدونا. وی در این سفرها کوه ایر و دریاچه تورنس را کشف کرد. در ۱۸۴۰ سومین سفر خود را با کشف دریاچه‌ای به پایان برد که بعدتر دریاچه ایر نام‌گذاری شد. ایر همراه با یک بومی به نام ویلی نخستین فرد اروپایی بود که در سال‌های ۱۸۴۰ و ۱۸۴۱ توانست خط ساحلی خلیج بزرگ استرالیا و دشت نولاربور را در سفری ۳۲۰۰ کیلومتری به سمت آلبانی واقع در استرالیای غربی بپیماید. از ۱۸۴۸ تا ۱۸۵۳ وی ستوان-فرماندار استان نیومانستر نیوزیلند بود و از ۱۸۵۴ فرمانداری چندین مستعمره واقع در کارائیب همچون سنت‌وینسنت و آنتیگوا را بر عهده داشت. ایر به عنوان حاکم جامائیکا فقط با طبقه حاکم سفیدپوست رابطه داشت و نسبت به بومیان قوانین سختگیرانه‌ا ی همچون شلاق تصویب کرد. وی شورش موسوم به خلیج مورانت را سرسختانه سرکوب کرد که در نتیجه آن ۴۳۹ دهقان سیاه‌پوست کشته شدند، ۶۰۰ فرد شلاق خوردند و حدود ۱۰۰۰خانه به آتش کشیده شد. وی در نوامبر ۱۹۰۱ درگذشت.
