شباهت بخش «آی سی یو» بیمارستان‌ها به مناطق جنگی

   ­به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از آسوشيتدپرس، یک پزشک انگلیسی خطاب به افرادی که ویروس کرونا را جدی نمی‌گیرند و خطیر بودن آن را انکار می‌کنند گفت: بخش‌های مراقبت ویژه (ای سی یو) شبیه مناطق جنگی هستند.

این پزشک با اشاره به تلاش شبانه روزی کادر درمان برای مراقبت و درمان بیماران کرونایی گفت: (کار) طاقت فرسایی است و از اول صبح شروع می‌شود. از شتاب آن کاسته نشده است. روزی ۱۲ تا ۱۵ ساعت اینجا خدمت رسانی می‌کنیم و وقت بسیار کمی برای استراحت داریم. این در حالی است که مرتب به تعداد بیماران اضافه می‌شود.
وی افزود: به خاطر فکر کردن به روزی که گذرانده ام و روز بعد که پیش رو دارم نمی‌توانم بخوابم. خیلی از همکارانم هم همین مشکل را دارند. ما حتی نمی‌دانیم آیا این وضعیت پایان خواهد یافت و چطور پایان خواهد یافت. نمی‌دانیم آیا موج شیوع دیگری در راه خواهد بود یا نه. اما باید با وضعیتی که هم اکنون در آن هستیم مقابله کنیم، چون کارمان همین است.
اما چیزی که ناامید و سرخورده ام می‌کند، مطالبي است که در رسانه‌های اجتماعی درباره اش می‌خوانم و اینکه بیمارستان‌ها خالی هستند. واقعاً دوست دارم آن افرادی که این حرف‌ها را می‌زنند به این بیمارستان‌ها دعوت کنم و به آن‌ها نشان دهم که پشت این در‌ها دقیقاً چه خبر است. چون آنچه (در رسانه‌های اجتماعی) می‌خوانیم، درباره خالی بودن بیمارستان ها، خالی بودن بخش‌ها و این است که بخش‌های آی سی یو آنقدر‌ها هم شلوغ نیستند. به مردم می‌گویم که آن داخل (بیمارستان) منطقه‌ای جنگی است. ما با یک جنگ سروکار داریم. این دومین بار است و نمی‌دانم آیا دوباره موج دیگری خواهد آمد یا خیر.
تعداد بیمارانی که هر روز پذیرش می‌کنیم، به نظر رو به کاهش نیست. روند مراجعه بیماران کرونایی به بیمارستان متوقف نمی‌شود. صادقانه بگویم من حتی به هفته قبل و بعد فکر نمی‌کنم. به همکارانم و اینکه با چه شدتی کار می‌کنند نگاه می‌کنم و با خودم فکر می‌کنم ما فقط باید سردربیاریم که باید امروز و ۲۴ ساعت آینده چه کار کنیم، و به جای درازمدت برای کوتاه مدت برنامه ریزی کنیم. چون کسی نمی‌داند در درازمدت چه می‌شود. صحبت از شیوع گونه‌های جدید ویروس است. ما نمی‌دانیم این گونه‌های جدید چه تاثیری روی افراد خواهد گذاشت. کل کاری که می‌توانیم انجام دهیم برنامه ریزی برای اطمینان از دستیابی به منابع و امکانات برای خدمات درمانی است که باید ارائه کنیم.
ما تحت فشاریم. در این باره هیچ شکی نیست. ما تحت فشاریم. ما داریم حداکثر کاری را که در توان داریم انجام می‌دهیم. همچنین باید به خاطر داشته باشیم که وقتی این وضعیت را پشت سر بگذاریم، باید انرژی روحی و جسمی خود را بازیابیم تا به درمان و رسیدگی به موارد دیگر و بیماران دیگری که درمانشان در دوره کرونا به تعویق افتاده، بپردازیم، و به کار‌های انبارشده و عقب افتاده رسیدگی کنیم. اما فکر می‌کنم ما این کار را انجام می‌دهیم. این کار مستلزم همکاری است و همکاری زیادی هم شده است. ما با این همکاری به درمان و ارائه خدماتی که باید، ادامه می‌دهیم.