بشیر باباجانزاده در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم درباره شروع همکاری‌اش با دانشگاه آزاد اظهار داشت: از سوی دانشگاه آزاد مدارس عالی مهارت راه‌اندازی شده است که من به‌عنوان رئیس مدرسه کشتی عالی مهارت در بابل انتخاب و مشغول شده‌ام. از ریاست دانشگاه آزاد بابل میرالله حسینی که در این سال‌ها نه تنها همراه و حامی من، که حامی همه ورزشکاران و قهرمانان بوده است، تشکر می‌کنم. او چون خودش از قهرمانان سابق کشتی است و الان رئیس دانشگاه آزاد بابل است، از هر نظر و هر طور که توانسته قهرمانان کشتی را حمایت کرده است. کار من در مدرسه مهارتی کشتی دانشگاه آزاد هم با پیگیری او انجام شده است.
وی با اشاره به وضعیت علی‌اکبر یوسفی کشتی‌گیر بابلی که دنباله روی بشیر باباجانزاده، کشتی فرنگی ایران را صاحب مدال طلای سنگین وزن جهان کرد، گفت: بعد از المپیک ریو وقتی به باشگاهی می‌رفتم که علی‌اکبر آنجا تمرین می‌کرد، همان وقت گفتم این بچه خیلی جای پیشرفت دارد، اما عده‌ای مخالف این نظر بودند و روی بقیه نظر داشتند. در آینده همان‌ها وقتی علی‌اکبر نتیجه گرفت، گفتند ما او را ساختیم! من دور از چشم همه در باشگاهی دیگر با یوسفی کار می‌کردم که آن عده متوجه نشوند، تا اینکه او به قهرمانی جهان رسید. زمانی هم که علی‌اکبر کشتی انتخابی تیم ملی داشت، چند روز خانه کشتی بودم، چون قرار بود به یوسفی کمک کنم. من عاشق کشتی هستم، انگار به آن اعتیاد دارم. الان با اینکه جای معین و مشخصی در کشتی کار نمی‌کنم و کارم در شهرداری بابل است، اما همچنان دوست دارم در کشتی باشم.
باباجانزاده با تأکید بر اینکه بهترین اتفاق بعد از کسب مدالش در مسابقات قهرمانی جهان، موضوع اشتغالش بوده است، تأکید کرد: به این فکر می‌کنم که خوب شد کار اشتغالم انجام شد، وگرنه معلوم نبود سرنوشت ما چه می‌شد. آن موقع که در تیم ملی بودم، شاید یک میلیون نفر با من سلام و علیک داشتند و می‌خواستند کنارم باشند، اما حالا شاید دوستی و ارتباط با 990 هزار نفر آنها را اشتباه بدانم. این چیزها را می‌بینم، خیلی به این فکر می‌کنم که خوب شد حداقل موضوع استخدامم انجام شد، وگرنه من امروز باید راننده تاکسی اینترنتی می‌شدم. یعنی تنها کار ماندگاری که در دوره قهرمانی انجام می‌شود، موضوع اشتغال است.
وی ادامه داد: امیدوارم این حرفهای من را قهرمانان امروز بشنوند و از آینده‌شان بترسند. اگر کار داشته باشند لااقل از بابت آینده خیال‌شان راحت می‌شود. بعد از آنکه علی‌اکبر یوسفی قهرمان جهان شد، همین را به او گفت که اگر 500 میلیون یا یک میلیارد هم جایزه بگیری، آنقدر به دردت نمی‌خورد که موضوع اشتغال مهم است. یعنی اگر خواستند برایت کاری بکنند بگو جایزه نمی‌خواهی و فقط شغل می‌خواهی. پول و جایزه تمام می‌شود خصوصاً اگر فکر درستی برای آن نداشته باشی، اما اگر فکرت هم درست نباشد، در نهایت شغل برایت می‌ماند. یک قهرمان وقتی حرفهای کار می‌کند خیلی خرج دارد. نمی‌شود به پول لیگ هم دلخوش بود. این در واقع یک پول توجیبی سالیانه است که خیلی نمی‌شود روی آن کاری کرد. به هرحال وقتی یک قهرمان مدال می‌گیرد اطرافیانش از او انتظار دارند و همین چیزها هزینه‌هایش را خیلی بالا می‌برد.
باباجانزاده با اشاره به تیم ملی فرنگی گفت: ما سرمایه‌هایی چون هادی ساروی و علی‌اکبر یوسفی را از استان مازندران در تیم ملی داریم. روز تولد محمد بنا را به او تبریک گفتم. پسرم هم برایش وُیس فرستاد. دیدم بنا هم وُیس فرستاد که امیرجان، پدرت در بابل بود که ساروی و یوسفی سمت کشتی آمدند و قهرمان شدند. انگار تمام خستگی این چند سال از تنم رفت. بنا بزرگمرد کشتی فرنگی کشورمان هست، یک آدم خیلی بزرگ. از اینکه برخی بی‌احترامی کرده و شیوه انتخاب نفراتش را زیر سؤال می‌برند خیلی ناراحت می‌شوم. شما کارنامه و عملکرد کشتی‌گیرانی که توسط او انتخاب نشده‌اند را ببینید، همین درستی کارش را نشان می‌دهد. من در این سال‌ها با پنج شش سرمربی تیم ملی کار کرده‌ام، همگی خوب بودند، اما تفاوت محمد بنا با آنها مثل فرق لامبورگینی با پژو 405 تصادفی است! من نمی‌گویم محمد بنا کامل است، ولی نقطه قوت او آنقدر بزرگ هست که همه ضعف‌هایش را پر می‌کند.
انتهای پیام/
