به گزارش همشهری‌آنلاین، گمشده بزرگ استقلال در پنجره نقل و انتقالات، «تعادل» است. آنها در شروع فصل نقل و انتقالات هیچ بازیکنی نمی‌خریدند و حالا که به روزهای پایانی جابه‌جایی بازیکن‌ها در فوتبال ایران رسیده‌ایم، هر روز از خریدهای جدید رونمایی می‌کنند. اضافه شدن دو وینگر به‌صورت همزمان به تیمی که چندین و چند مهاجم دیگر دارد، تصمیم بحث‌برانگیزی به‌نظر می‌رسد.
در نگاه اول استقلال به یک تیم کهکشانی تبدیل شده که انتظار می‌رود همه جام‌ها را درو کند اما در یک نگاه عمیق‌تر، آنها یک تیم به‌شدت شلوغ هستند که برای هماهنگ شدن زمان زیادی می‌خواهد. تیمی که خریدهای پرشمارش در خط حمله، اصلا شباهتی به هم ندارند و معلوم نیست که چطور با تاکتیک و نقشه‌های فنی مدنظر سرمربی هماهنگ می‌شوند. شاید هواداران استقلال در این مقطع، از معارفه رگباری ستاره‌های جدید راضی باشند اما همین هوادارها درصورت دور ماندن تیم از نتایج ایده‌آل، عملکرد مدیران، مربیان و حتی ستاره‌های تیم را زیر سؤال خواهند برد.
در این فصل خبری از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا نیست و استقلال نهایتا در دو جام به رقابت می‌پردازد. در واقع به‌نظر می‌رسد تعداد بازیکنانی که این فصل در استقلال مدعی قرار گرفتن در ترکیب اصلی هستند، حتی از تعداد بازی‌های باشگاه نیز بیشتر خواهد بود. این تیم به‌ویژه در خطوط هافبک و حمله، نفرات بسیار زیادی دارد که بیشترشان باید به نیمکت‌نشینی در طول فصل عادت کنند. تجربه نشان می‌دهد که این بازیکن‌ها برخورد خوبی با این ماجرا نخواهند داشت. علاوه بر این داشتن این تعداد بازیکن، کار ساپینتو را برای کار کردن روی هر ستاره به‌صورت اختصاصی در تمرین‌ها تقریبا غیرممکن خواهد کرد. به همین‌خاطر است که بسیاری از مربیان دنیای فوتبال همیشه طرفدار تیم‌های خلوت با کیفیت بالا هستند. حتی در فوتبال ایران هم معمولا چنین تیم‌هایی نتیجه می‌گیرند. پرسپولیس با برانکو در حالی قهرمان مطلق فوتبال ایران شد که حتی به زحمت ۳ بازیکن تعویضی داشت، استقلال فرهاد مجیدی نیز در فصل گذشته، اصلا تیم شلوغی نبود و به همین‌خاطر خیلی زود به هماهنگی و انسجام رسید. مدیران استقلال اما یک هفته بعد از شروع فصل، ستاره‌های جدیدی را به ساپینتو سپرده‌اند و حالا این مربی باید همه نقشه‌های قبلی‌اش را تغییر بدهد. مرور گذشته نشان می‌دهد تیم‌هایی که تا این اندازه شلوغ هستند، همیشه در محاصره بحران‌های بزرگ و اختلافات درونی انکارنشدنی قرار می‌گیرند.
مسئله مهم دیگری که انگار در استقلال نادیده گرفته شده، مسئله «زمان» است. معلوم نیست چرا باشگاه به همین سادگی زمان را از دست داده و روند مذاکره برای جذب آخرین خریدها را تا این اندازه طولانی کرده است. مگر آنها نمی‌دانستند که مهدی قایدی در فهرست سرمربی جدید الاهلی جایی ندارد و به‌دنبال بازگشت به ایران است؟ مگر آنها نمی‌دانستند که محمد محبی در سال جام جهانی تصمیم به بازگشت گرفته و سانتاکلارا مشکلی با جدایی قرضی‌اش ندارد؟ چرا این نفرات باید فصل بدنسازی و اردوی پیش‌فصل تیم را از دست بدهند، در همه دیدارهای دوستانه غایب باشند و یک هفته بعد از شروع فصل و آن هم بعد از سپری شدن بازی حساسی مثل نبرد با سپاهان به تیم اضافه شوند؟ چرا ساپینتو ناچار شده در همه این مدت چند مهره مازادی را تمرین بدهد که از ابتدا هم مشخص بود در نهایت به طرف درهای خروجی استقلال هدایت خواهند شد؟ خریدهای جدید حالا به جلسه‌های تمرینی تیم ملحق می‌شوند و پشت سر آنها، سیاوش یزدانی نیز به باشگاه اضافه خواهد شد. طبیعتا کمی طول می‌کشد تا این نفرات به هماهنگی لازم برسند و زمان کلیدی هفته‌های شروع فصل به راحتی برای استقلال از دست می‌رود. باشگاه نه‌تنها استراتژی درستی در فصل نقل و انتقالات نداشته بلکه حتی زمان درستی را برای پیاده کردن این استراتژی درنظر نگرفته است.
هنوز زمان زیادی از ورود ساپینتو به ایران سپری نشده اما اگر این مربی فقط یک‌بار در ترافیک تهران انتظار کشیده باشد، حالا می‌تواند حال و روز بازیکنانی که در این ترافیک سنگین ترکیب تیم فرصتی برای بازی به‌دست نمی‌آورند را درک کند. این مسئله هم برای بازیکن‌ها و هم برای خود این مربی آزاردهنده خواهد بود. مدیران باشگاه به باور خودشان با این خریدها، دست ساپینتو را باز گذاشته‌اند و همه‌چیز را برای موفقیت مرد پرتغالی آماده کرده‌اند غافل از اینکه پالایش این تعداد ستاره برای رسیدن به یک ترکیب مطلوب و مدیریت اعتراض‌ها و تنش‌های احتمالی، خودش یک چالش بسیار بزرگ و جدی برای سرمربی خواهد بود. ساپینتو قبل از نگاه کردن به رقبا و جنگیدن با آنها، باید به تیم خودش سروسامان بدهد و هر بازیکن تازه‌ای که به این مجموعه اضافه می‌شود، این مسئولیت را دشوارتر می‌کند. محل تمرین استقلال این روزها، شلوغ‌ترین نقطه پایتخت ایران است!
