به گزارش همشهری‌آنلاین، بعد از توقف برابر ذوب‌آهن، هیچ بازیکنی در پرسپولیس به اندازه مهدی عبدی تحت فشار قرار نگرفت. او با خودخواهی بهترین موقعیت تیمش برای گلزنی را از دست داد و طبیعی بود که مورد انتقاد قرار بگیرد. داستان عبدی اما فراتر از اینهاست. از دست دادن یک یا دو فرصت یا حتی ضعیف بودن در چند بازی ممکن است برای هر بازیکنی پیش بیاید اما مهاجم مازندرانی پرسپولیس مدت‌هاست افول کرده. آنچه در مورد او بیش از هر چیز دیگری به چشم می‌آید، سستی و کاهلی در زمین است؛ طوری که انگار عبدی را به زور برای فوتبال بازی کردن آورده‌اند و خودش هیچ رغبتی به این کار ندارد. مدت‌هاست که از ضعف عبدی در پرسینگ و آمار پایین دوندگی‌های این بازیکن انتقاد می‌شود، اما هنوز در او عزمی برای حل این مشکل به چشم نمی‌خورد.
فوتبال امروز دنیا طوری است که در آن واقعا همه بازیکنان باید دوندگی بالا داشته باشند و شاید تنها بازیکن معاف از دویدن در کل دنیا لیونل مسی باشد(!) با این حال داستان این روزهای عبدی حتی با مهاجمان ایستا و فرصت‌طلب هم فرق دارد. در گذشته بازیکنانی داشتیم که فقط درون محوطه جریمه کمین می‌کردند و از فرصت‌های پیش‌آمده سود می‌بردند، اما نسخه فعلی عبدی حتی در این زمینه هم موفق نیست. اگر قرار باشد او ندود، به تیمش کمک نکند و بهترین موقعیت بازی را هم با خودخواهی از دست بدهد، طبیعی است که عملکردش جای دفاع نداشته باشد.
آنچه مسلم است اینکه عبدی استعداد زیادی دارد، در غیراین صورت تعدادی از مهم‌ترین گل‌های این سالیان پرسپولیس را به ثمر نمی‌رساند. حتی نوع گل‌هایی که او می‌زند هم از نبوغ این بازیکن حکایت دارد؛ مهاجمی که می‌تواند با یک تو سر توپ به موقع ۲مدافع را محو کند یا از فاصله نزدیک توپ را زیر طاق بزند. با این حال به‌نظر می‌رسد او کار را ول کرده و دیگر دل و دماغ کافی برای پیشرفت ندارد. قطعا در این پروسه کادر فنی هم مقصر است، چرا که نتوانسته جلوی نزول این بازیکن را بگیرد. هر چه هست عبدی با این شرایط نباید منتظر روزهای خوب باشد؛ به‌ویژه که لوکادیا مهاجم هلندی پرسپولیس هم به‌زودی به تیم اضافه خواهد شد، مثل حامد پاکدل و امید عالیشاه که با رفع مصدومیت و محرومیت جا را برای این بازیکن تنگ‌تر خواهند کرد.
