به گزارش ایرنا، یکی از خاطره‌انگیزترین جام‌های جهانی، جام ۱۹۹۴ بود. جایی که ایالات متحده آمریکا میزبان بود و برای آخرین بار ۲۴ تیم در این رویداد مهم به رقابت با یکدیگر پرداختند. در این مسابقات شاهد خلق شگفتی‌های زیادی بودیم اما نمایش ۲ تیم فراتر از حد انتظارات بود؛ سوئد و بلغارستان.
سوئد در گروه دوم با تیم‌های کامرون، روسیه و برزیل هم‌گروه بود. شاگردان تومی اسونسون ابتدا در جدال با کامرون به تساوی ۲ بر ۲ رضایت دادند. آنها در ادامه با حساب سه بر یک از سد روسیه گذشتند و امیدوار به صعود شدند. تساوی یک بر یک در روز پایانی مقابل برزیل باعث شد تا زرد و آبی‌ها به عنوان تیم دوم راهی مرحله یک هشتم نهایی شوند. حضور ستاره‌هایی چون توماس برولین، مارتین داهلین و کنت اندرسون بر جذابیت‌های سوئد افزوده بود.
بلغارستان با هدایت دیمیتار پِنِف شروع خوبی نداشت. آنها که در هیچ یک از حضورهای قبلی خود به بردی نرسیده بودند پس از باخت سه بر صفر مقابل نیجریه در گام دوم با درخشش هریستو استوویچکوف، یونان را چهار بر صفر در هم کوبیدند. اوج کار سه رنگ‌ها در مقابل آرژانتین بود. آنها با ۲ گل از سد آلبی سلسته گذشتند تا به همراه نیجریه و آرژانتین با ۶ امتیاز به دور بعدی راه پیدا کنند.
در دور دوم سوئد کار سختی نداشت. آنها به مصاف عربستان رفتند و شاگردان سولاری را با نتیجه سه بر یک شکست دادند. بازهم زوج داهلین و اندرسون در این مسابقه درخشیدند. بلغارها اما کار سختی داشتند. آنها مقابل مکزیک قرار گرفتند و پس از تساوی یک بر یک در ۱۲۰ دقیقه، در ضربات پنالتی با هنرنمایی میخایلوف، گلر و کاپیتان خود انتقام جام جهانی ۱۹۸۶ را گرفتند و به دور بعدی راه یافتند.
هنرنمایی بلغارستان ادامه داشت. آنها با بازیکنان خاص خود این بار آلمان را اسیر خود کردند. ژرمن‌ها با گل لوتار ماتیوس پیش افتادند ولی ضربه ایستگاهی هریستو استوویچکوف و هد شیرجه‌وار یوردان لچکوف، شگفتی دیگری را رقم زد و مدافع عنوان قهرمانی در مرحله یک چهارم نهایی با جام وداع کرد.
سوئد در جدال با یک تیم شگفتی‌ساز دیگر کار دشواری داشت. آنها به مصاف گئورگی هاجی و رفقایش در تیم ملی رومانی رفتند. بازی در ۹۰ دقیقه یک بر یک و در ۱۲۰ دقیقه ۲ بر ۲ مساوی شد تا ضربات پنالتی مشخص‌کننده تیم راه یافته به نیمه‌نهایی باشد. راولّی نمایش خوبی در پنالتی ششم داشت و هنریک لارسونِ جوان با موهای بلند هم جواب اعتماد سرمربی را داد تا سوئد به دور بعدی برسد و بازهم به پست برزیل بخورد.
برزیل، کابوسِ سوئد در تاریخ جام جهانی است. نماینده آمریکای جنوبی مانند دور نهایی جام جهانی ۱۹۵۰ و مثل فینال جام جهانی ۱۹۵۸، از سد سوئد گذشت اما این بار به جای هفت و پنج گل، تیم کارلوس آلبرتو پریرا فقط یک گل زد. آن هم در شرایطی که سوئد ۱۰ نفره بود. گلزن بازهم روماریو بود. بازیکنی که در دور گروهی نیز برزیل را از شکست مقابل سوئد نجات داده بود.
بلغارستان در دیگر بازی دور ماقبل نهایی مقابل هنرنمایی روبرتو باجو قافیه را باخت. تک گل استوویچکوف نیز برای بازگشت شیرها کافی نبود تا آنها پا به بازی رده‌بندی بگذارند و حریف سوئد شوند.
بازی رده‌بندی خلافِ چیزی که فکر می‌کردیم یک طرفه از آب درآمد. سوئد با گل‌های توماس برولین ۸، استیگ میلد ۳۰، هنریک لارسون ۳۷ و کنت اندرسون ۳۹ در همان نیمه نخست نسخه بلغارستانِ پِنِف را پیچید. حتی بین نیمه میخایلوف هم تعویض شد تا دروازه‌بان جوان تیم مانع از فروپاشی بیشتر دروازه شود که البته موفق هم بود. بازی با همان چهار گل به اتمام رسید تا سوئد همانند جام جهانی ۱۹۵۰ رتبه سوم جام جهانی را مال خود کند. آنها در جام ۵۸ دومی و در جام ۳۸ مقام چهارمی را نیز به دست آورده بودند ولی سومی در آمریکا مزه و طعم دیگری داشت.
برای بلغارستان اما ماجرا فراتر بود. آنها با نسل طلایی خود بهترین روزهای عمرشان را در تابستان ۱۹۹۴ پشت سر گذاشتند. آنها فقط یک بار بعد از آن دوره به جام جهانی رسیدند و بازهم مانند ادوار قبلی در رسیدن به پیروزی ناکام ماندند تا تابستانِ داغ آمریکا برای‌شان تاریخی‌ترین روزها را رقم زده باشد. روزهایی که آنها چهارمِ جهان شدند و شماره هشت‌شان در کنار اولگ سالنکوی روس آقای گلی را به دست آورد.
