به گزارش خبرگزاری صداوسیما، عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی گفت: زنجبیل، گیاهی گلدار از خانواده زنجبیلیان است که بعنوان گیاهی دارویی از زمان‌های دور به کار برده شده و هنوز هم در طب سنتی چین جایگاه باارزشی دارد.
بر اساس این گزارش، در ایران باستان نیز این گیاه با نام ژنگویر کاربرد داشت و از ایران و کشور‌های عربی به سوی غرب گسترش یافت. زمین‌ساقه (ریزوم) زنجبیل، خوراکی است و خواص دارویی و درمانی زیادی دارد.
وی افزود: بیماری‌های قلبی-عروقی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان هستند و دو عامل مهمی که باعث بروز آسیب‌های جدی و مرگبار ناشی از این بیماری‌ها می‌شوند، التهاب و استرس اکسیداتیو هستند.
عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی تأکید کرد: زنجبیل سرشار از ترکیبات فنلی جینجرول‌ها (gingerols) است که مسئول بروز خواص ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی این گیاه است.
جینجرول(Gingerol)، شوگائول (Shogaol) و دهیدروجینجر دی‌اون (Dehydrogingerdione) مهمترین اجزای فعال زنجبیل هستند که با کاهش عملکرد مسیر NF-κB، باعث کاهش التهاب می‌شوند.
وی خاطر نشان کرد: مسیر NF-κB یکی از مهمترین عوامل دخیل در واکنش‌های التهابی است؛ همچنین شوگائول-۶ باعث کاهش میزان مارکر‌های اکسیدایتو نظیر glutathione (GSH) و superoxide dismutase (SOD) می‌شود.
بنا بر اعلام روابط عمومی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، ممتاز گفت: مطالعات نشان داده‌اند که جینجرول باعث کاهش میزان فعالیت کاسپاز (caspase) و کاهش استرس اکسیداتیو می‌شود.
همچنین، تحقیقات پیشین گزارش داده‌اند که اجزای فعال زنجبیل باعث سرکوب فعالیت سیتوکین‌های التهابی نظیر TNF-α, IL-۱β, IL-۶ نیز می‌شوند.
زنجبیل باعث افزایش عملکرد مسیر Peroxisome proliferator-activated receptor (PPAR) نیز می‌شود که در سرکوب التهاب و استرس اکسیداتیو نقش دارد.
بنابراین، به‌نظر می‌رسد زنجبیل می‌تواند باعث کاهش آسیب‌های جدی و مرگبار ناشی از بیماری‌های قلبی-عروقی شود.
