شروع بازیسازی از سوی سه مدافع مرکزی خوب نبود و هافبک ها هم روی دست مدافعان پیدا نشدند و به عبارتی بازیسازی استقلال از منطقه یک سوم دفاعی شکل نمی گرفت تا جایی که در برخی از صحنه ها مدافعان به خصوص سیلوا مجبور به ارسال توپ های بلند می شدند.
ساپینتو که نیمه اول را با شکست یک بر صفر به رختکن رفت تصمیم گرفت در نیمه دوم آرایش تیمش را تغییر دهد و روی بازی ۴ دفاعه سو ئیچ کند. این تصمیم منجر به این شد که آبی ها در منطقه یک سوم دفاعی توپ را بهتر به گردش در بیاورند و دو مدافع میانی تیم با بازیسازی توپ را به کناره ها ببرند و موجب ایجاد حمله از جناحین شوند که در یکی از این حملات با ارسال از سوی یامگا و ضربه مهدی قایدی استقلال به گل برتری رسید.
تغییر شیوه بازی از سوی ساپینتو یک تصمیم شجاعانه از سوی سرمربی تیم آبی بود. به واقع ریسکی بود که جواب داد. شاید اگر این ریسک جواب نمی داد خیلی ها از ساپینتو از تغییر شیوه بازی تیم انتقاد می کردند؛ چرا که استقلال ها مدت هاست از زمان استراماچونی با ۳ مدافع بازی می کند و به لطف بازی با این شیوه در لیگ برتر هم بعد از سال ها قهرمان شده است. اما ساپینتو نشان داد بازی با سه مدافع وحی منزل نیست و می توان به منظور تغییر نتیجه شیوه بازی تیم را هم تغییر داد. حتی شاید به واسطه جوابی که مربی پرتغالی در انزلی گرفت از این پس شیوه بازی آبی ها به ۴ دفاع تغییر کند.
بازی با ۳ دفاع یا ۴ دفاع؟ این بستگی به توانمندی تیم دارد. خیلی از تیم ها این تغییر را برای خود الزام نمی بیند به این خاطر تیمی که با ۴ دفاع بازی می کند زمان حمله با پیشروی یکی از مدافعان کناری ۳ دفاعه می شود. بازی با ۳ دفاع مرکزی زمانی می تواند نتیجه مثبتی داشته باشد که هر سه مدافع مرکزی تیم سرعتی و در بازیسازی قهار باشند که تیم آبی در دو بازی گذشته نشان داد این خصوصیت را به طور تمام و کمال ندارد همان طور که در انزلی با سو ئیچ روی ۴ دفاع برنده از زمین خارج شد و این شاید منجر شود در بازی های آتی هم تیم استقلال با ۴ مدافع بازی کند.
