وی ادامه داد: تعرفههای رایج گمرکی در این چند سال عمدتا بین ۵ تا ۱۵ بود؛ اما نکته اینجاست که تا سال ۱۴۰۰ این تعرفهها براساس دلار۴۲۰۰تومان محاسبه میشد؛ نرخی که یکششم نرخ نیمایی بود، به این شکل تعرفه واقعی پرداختی واردکنندگان، به جای ۵ و ۱۰درصد کمتر از یک و ۲درصد بود. به همین دلیل تصمیم گرفته شد از ابتدای امسال این نرخ به نرخ ایتیاس و روز تبدیل و واقعیتر شود و واردکنندگان تعرفه را به قیمت روز بپردازند. هر چند وزارت صمت، بهعنوان متولی کل صنعت کشور باید به ادامه حیات همه صنایع فکر کند و فقط بحث ماشینآلات صنعتی مطرح نیست. در همین راستا پیشنهاد شده است از سود بازرگانی کم شده و طرحهای حمایت از تولید در کل چرخه یا زنجیره ارزش حفظ شود.
وی اضافه کرد: ما در سند سیاستی وارد بحث تعرفه نشدیم که چه تعرفههایی داشته باشیم. به عنوان مثال، یکی از ۱۷ اقدام عملی نیاز به ورود به مبحث تولید مواد اولیهای موردنیاز ساخت این ماشینآلات است که در کشور تولید نمیشود و به خاطر تحریم هم مجبوریم بسیار گران وارد کنیم؛ مانند تولید ورق فولادهای خاص یا گیربکسهای پیشرفتهای که در کشور تولید نمیشوند.
هادوی افزود: باید در جایی که مزیت رقابتی داریم و در آن زمینه کار نکردیم، ورود کنیم تا بتوانیم بهمرور فناوریهای پیشرفته را از جهان توسعهیافته بگیریم؛ بنابراین بومیسازی یک بحث جدی است؛ اما نه به معنای قطع ارتباط با دنیای فناوری جدید. تا جایی که مزیت رقابتی داریم و محدودیتهای تحریم ما را تحت فشار قرار داده، بومیسازی به رفع تحریم کمک میکند تا این بنبست شکسته شود و در مرحله بعد وارد تولید ماشینآلات صنعتی مدنظر شویم. این مقام مسوول بیان کرد: واردات ماشینآلات مستعمل برای واردکنندگان بسیار جذابیت دارد؛ چراکه مشمول قانون معافیت تعرفه گمرکی است با این استدلال که موجب اشتغالزایی و تولید محصولات موردنیاز میشود.
تلاش میکنیم برای واردات ماشینآلات مستعمل محدودیت ایجاد کنیم. ممکن است این امر به ذائقه خیلی از واردکنندگان و تولیدکنندگان محصولات نهایی خوشایند نیاید؛ اما در درازمدت این سیاست به تولید داخل کمک میکند. وی در پایان یادآوری کرد: ماشینآلات نو، گرانقیمت است اما همین گرانقیمت بودن موجب میشود از یک طرف بازار خوبی برای تولیدکنندگان ماشینآلات داخلی ایجاد شود و از طرف دیگر کیفیت محصول نهایی بهگونهای باشد که واقعا به تولید محصولات نهایی خودمان افتخار کنیم.