به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، این روزها مصادف است با هفدمین سالگرد خروج رژیم صهیونیستی از غزه و تخلیه شهرک‌های صهیونیست‌نشین، رویدادی که در تاریخ اشغالگری فلسطین از سال ۱۹۴۸ به این سو سابقه نداشته است.
داستان از این قرار است در ۱۵ آگوست ۲۰۰۵ (۲۴ مرداد ۱۳۸۴) رژیم صهیونیستی شروع به تخلیه ۲۱ شهرک صهیونیست‌نشین با هشت هزار ساکن در منطقه غزه کرد. شهرک‌هایی که ۳۶ کیلومتر مربع از مساحت ۳۶۰ کیلومتر مربعی غزه را اشغال کرده بودند.
رژیم غاصب صهیونیستی در ۱۹۶۷ منطقه غزه را اشغال کرد و اولین شهرک صهیونیست‌نشین نیز به نام «نیتسر حازانی» در سال ۱۹۷۶ ساخته شد؛ سه شهرک‌نشین نیز در سال ۲۰۰۱ پس از شعله‌ور شدن انتفاضه دوم در غزه پا گرفت؛ تا اینکه در سال ۱۹۹۴ تشکیلات خودگردان روی کار آمد و تل آویو نیز غزه را به این تشکیلات واگذار کرد، اما همچنان نیروها و شهرک‌نشینان صهیونیست در داخل غزه باقی مانده بودند.
اما عقب‌نشینی و فرار صهیونیست‌ها از غزه پس از حملات و فشار بی امان مقاومت فلسطین به نظامیان صهیونیست، که به خصوص پس از انتفاضه دوم در سال ۲۰۰۰ شدت یافته بود، انجام گرفت. در این میان باید به «جنگ تونل‌ها» اشاره کرد که به خصوص در دو سال پایانی حضور صهیونیست‌ها در غزه، به شدت این رژیم را در تنگنا قرار داده بود و نیروهای فلسطینی به طور روزانه مواضع ارتش اشغالگر را هدف قرار می‌دادند.
از سوی دیگر رژیم صهیونیستی در تاریخ ۲۹ سپتامبر تا ۱۶ اکتبر ۲۰۰۴ عملیات زمینی با دهها تانک مرکاوا و پشتیبانی بالگردهای آپاچی برای مقابله با شلیک موشک از سوی گردان‌های عزالدین قسام در مناطق مختلف غزه آغاز کرد که صهیونیست‌ها از آن با عنوان عملیات «روزهای خشم» یاد می‌کنند، با این حال این عملیات راه به جایی نبرد.
این مسأله باعث شد تا هزینه‌های امنیتی رژیم اشغالگر در غزه افزایش یافته و در نهایت «آرئیل شارون» نخست‌وزیر وقت این رژیم طرحی موسوم به «قطع ارتباط» را پیش بکشد تا فشار اقتصادی و مادی و نظامی بر رژیم تل آویو کاهش یابد. زمانی هم عملیات فرار از غزه آغاز شد، صهیونیست‌ها و نظامیان اقدام به تخریب تمامی خانه‌ها و کنیسه‌ها و پادگان‌ها کردند تا هیچ غنیمتی به فلسطینی‌ها نرسد؛ به طوریکه بیش از ۲۰۰۰ خانه و ۲۶ کنیسه تخریب شد.
البته شهرک‌نشینان حاضر به خروج از غزه نبودند و گویا باور نداشتند که مقاومت غزه توانسته خاک آبا و اجدادیش را در بخشی از فلسطین باز پس گیرد، از این رو درگیری‌های زیادی میان شهرک‌نشینان و مأموران صهیونیستی در گرفت و رژیم تل آویو نیز با توسل به زور یا تطمیع مالی توانست آن‌ها را از غزه خارج کند.
همزمان با خروج از غزه، صهیونیست‌ها چهار شهرک از جمله «جانیم»، «کدیم»، «حومش» و «سانور» در کرانه باختری را نیز تخلیه کردند. پس از فرار اشغالگران از غزه، فلسطینی‌ها به خیابان‌ها آمده و پایان اشغالگری غزه پس از ۳۸ سال را جشن گرفتند.
یک سال بعد جنبش حماس در انتخابات سال ۲۰۰۶ توانست اکثریت کرسی‌های پارلمان فلسطین را از آن خود کند. پس از آن «اسماعیل هنیه» عضو ارشد حماس به عنوان نخست‌وزیر توسط محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین منصوب شد اما اختلافات میان دو طرف بالا گرفت و عباس، هنیه را از نخست‌وزیری برکنار و کابینه موقت تشکیل داد. به دنبال این حادثه، حماس در سال ۲۰۰۷، نیروهای دولت خودگردان را از این غزه اخراج کرد و کنترل این منطقه را به دست گرفت. از آن زمان تاکنون رژیم صهیونیستی، منطقه غزه را تحت محاصره همه جانبه دریایی، زمینی و هوایی قرار داده است.
فرار صهیونیست‌ها از غزه
خروج شهرک‌نشینان صهیونیست از غزه
خروج نظامیان صهیونیست از غزه
فلسطینی‌ها در غزه پس از خروج صهیونیست‌ها جشن گرفتند
ورود رزمندگان حماس به اماکن باقی مانده از صهیونیست‌ها
نقطه تحول
به عقیده ناظران، فرار صهیونیست‌ها از نوار غزه نقطه عطفی بزرگ در توسعه عملکرد مقاومت فلسطین و تسلیحات آن و گسترش نبرد با رژیم اشغالگر بود، به طوریکه در هر رویارویی مقاومت غزه با اشغالگران، شاهد یک نوآوری جدید از سوی مقاومت هستیم.
عقب‌نشینی و به نوعی فرار از غزه برای رژیم صهیونیستی آسان نبود و همان زمان سران امنیتی و نظامی تل آویو گفتند که دیگر نمی‌توانند امنیت شهرک‌نشینان را تأمین کنند و همزمان خسارات وارده به ارتش صهیونیستی نیز به شدت افزایش یافته بود.
«زیوی فرکش» رئیس بخش اطلاعات نظامی ارتش اشغالگر در آن زمان گفته بود: «عقب نشینی با توجه به دشواری حفاظت از ۸۰۰۰ شهرک نشین در نوار و اختصاص یک لشکر نظامی کامل به این کار انجام شد، در حالی که شهرک‌ها به کانون عملیات فلسطینیان تبدیل شده بودند.»
با این حال باید گفت که در واقع، رژیم صهیونیستی به اشغالگری خود در نوار غزه پایان داد، اما با ادامه سیاست خفقان و محدودیت‌ها و محاصره و حملات هر از گاه، زندگی فلسطینی‌ها را با مخاطرات و دشواری‌های بسیاری مواجه کرده است، محاصره‌ای که در ۱۷ سال گذشته بسیاری از بخش‌های حیاتی غزه را از بین برده است.
نیروهای اشغالگر پس از عقب نشینی از نوار غزه، سه ایستگاه ایست بازرسی اصلی را که از طریق آن کالا وارد می‌شد را بستند و تنها یک گذرگاه به نام «کرم ابوسالم» را که نمی‌توانست پاسخگوی تمام نیازهای ساکنان نوار غزه باشد، باز نگه داشتند که همان را نیز هر زمان که بخواهند مسدود می‌کنند.
از سوی دیگر، مقاومت فلسطینی از آن روز تاکنون برای دستیابی به دستاوردهای مهم و تحولات بزرگ نظامی ادامه یافته و این امر در تجاوزات مکرر اشغالگران به نوار غزه از سال ۲۰۰۸ تا زمان نبرد سیف القدس در سال گذشته که موشک‌ها مقاومت تمامی سرزمین اشغالی را در نوردیده و به تل آویو و حیفا رسیدند مشهود بود.
انتهای پیام/ص
