عصر ایران؛ مهرداد خدیر- در مصاحبۀ پر سر و صدای اخیر با وزیر ارشاد دولت آقای رییسی، مجری برنامۀ تلویزیونی «جهان‌آرا» به گونه‌ای دربارۀ شبکۀ نمایش خانگی سخن می‌گفت که انگار دربارۀ تلویزیون‌های جِم در ترکیه دارد صحبت می‌کند!
او اصرار داشت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را به دو جهت مشخص و از پیش ترسیم و هدف‌گذاری شده سوق بدهد و خوش‌بختانه در هر دو مورد ناکام ماند تا لبخند تلخ بر چهره‌اش بماسد.
سمت‌و‌سوی اول این بود که انتظار داشت آقای اسماعیلی حق نظارت را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سلب کند اما وزیر از استانداردهای یگانه به جای تنوع و تفاوت در معیارهای سینما و تلویزیون وشبکل نمایش خانگی سخن گفت نه این که صدا‌و‌سیما را ناظر بداند.
نکتۀ آزارنده و چندش‌آور این بود که داشت دربارۀ شبکۀ نمایش خانگی سخن می‌گفت و بیینده طبعا انتظار داشت لوگوی فیلیمو یا نماوا یا مجموعه‌های مرتبط را ببیند یا تصویری که مخاطب را به یاد شبکۀ نمایش خانگی بیندازد اما لوگوی بزرگ «ساترا» را گذاشته بودند! ساترا همان سازمان تنظیم ارتباطات و مقررات رادیویی است که برای این که بتوانند دامنۀ دخالت (بخوانید سانسور) را گسترش دهند کلمۀ «فراگیر» را به عنوان‌شان اضافه کردند و حالا شده‌اند سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر یعنی "گر بر سر خاشاک یکی پشه بجنبد/ جنبیدن آن پشه عیان در نظر ماست!"
سؤال دربارۀ شبکۀ نمایش خانگی از وزیر ارشاد است اما آرم وزارت ارشاد را هم بردند و لوگوی ساترا را به جای آن گذاشتند!
مورد دوم این بود که وقتی وزیر ارشاد گفت استقبال از برنامه‌های ماهواره‌ای در شهرهای بزرگ به آمار نگران کننده‌ای رسیده بود اما خوش بختانه با شبکۀ نمایش خانگی آن میزان کم شد و مردم به این ظرفیت روی آوردند مجری با طعنه و تلخند گفت: "آیا همین نگران کننده نیست که بین ماهواره و شبکۀ نمایش خانگی این را ترجیح دهند؟"
می خواست بگوید این هم مثل همان است! یعنی حاصل کار کارگردان و بازیگر و برنامه ساز و ناظر ایرانی را به همین سادگی انکار می‌کرد و به جای آن که مایۀ افتخار و امیدواری بداند موجب نگرانی!
خوش‌بختانه وزیر ارشاد در دام هیچ یک ازسؤالات جهت دار دربارۀ شبکل نمایش خانگی نیفتاد ولی روشن نشد شبکه نمایش خانگی و امثال فیلیمو و نماوا که مردم خسته و ملول از تکرارهای صدا وسیمای عبوس را به جای برنامه‌های ماهواره ای پای شبکه نمایش خانگی می‌نشانند و نگرانی های خانواده های ایرانی از پاره ای محتواهای اینترنتی را زدوده‌اند، چه هیزمِ تری به جهان‌آرایی‌ها فروخته‌اند یا این ادعا که هیچ نظارتی بر آنها اعمال نمی‌شود از کجا نشأت گرفته است؟
دولت عوض شده، حکومت که عوض نشده تا خیال کنند هر چه دولت سابق انجام داده باید تعییر کند و معکوس شود. جوری از عملکرد وزیارت ارشاد دولت قبل در قبال شبکۀ نمایش خانگی انتقاد می کنند که انگار وزیر اطلاعات و جهانگردی دولت هویدا بوده در حالی که وزیر سابق با حکم رهبری جانشین سید محمود دعایی در روزنامۀ اطلاعات شده یعنی ایشان او را تا اندازه های زیادی واجد صفات مستحسن آن مرحوم دانسته اند. آن وقت چنین آدمی نظارت نداشته و رها کرده بود؟
هر چه فکر کردم تا دریابم شبکۀ نمایش خانگی چه هیزم تری به مجری جهان آرا فروخته متوجه نشدم جز این که اینان جهان را نه از پنجره های هنر و خلاقیت که از چشمیِ تنگ خودشان می بینند و همه را با خودشان محک می زنند و هر که اندکی تفاوت داشته باشد مطلوب شان نیست!
کج‌سلیقگی و تنگ‌نظری از این بیشتر که استقبال از شبکۀ نمایش خانگی به جای تماشای ماهواره را هم مشکوک بداند؟!
