به گزارش خبرنگار عاطفه های گمشده رکنا، 84 سال سن دارد، خمیده راه می رود و با تامل صحبت می کند، برشی از یک آگهی که در دستان لرزانش است را به من نشان می دهد. به چشمانش که نگاه می کنم بی قراری و انتظار موج می زند. با او هم کلام می شوم ، با مکث و تاخیر جواب سوال هایم را می دهد. در میان گفت و گویمان به یک باره به قسمتی خیره می شود و سکوت می کند، او پدر است. پدری چشم انتظار که قریب به 30 سال است از اولین ثمره زندگی مشترکش بی خبر است. او حتی دقیقا سال تولد فرزندش را به خاطر ندارد. 30 سال پیش پسرش به قصد کار این دیار را ترک و به ژاپن سفر کرد و تا به این لحظه او و همسرش چشم به در دوخته اند تا "داود" که حالا 57 سال سن دارد صدای زنگ در خانه را به صدا در بیاورد.
در زمستان 1370 "داود جوانمردی " که چهار سال از گذراندن دوره سربازی اش گذشته بود، به دلیل تعطیل بودن دانشگاه ها در آن زمان در قرعه کشی استادیوم آزادی به نیت کار در ژاپن شرکت کرد و زمانی که قرعه به نام او افتاد در تاریخ 11 بهمن 1370 ایران را به قصد کار در ژاپن ترک کرد. او که متولد اول اسفند 1344 است در آن زمان 27 سال سن داشت.
3 تن از دوستان و هم اتاقی های "داود" در ژاپن
"داود" بعد از سفر به ژاپن به توکیو می رود ودر یک کارخانه آلومینیوم سازی پنجره مشغول به کار می شود. او تا 6 ماه مرتب با خانواده در تماس بود و نامه می نوشت. در مکالمات تلفنی اش با خانواده گفته بود که با 3 جوان ایرانی که نام یکی از آن ها "علی" بود آشنا شده است و آن ها هم مانند او در این کارخانه مشغول به کار هستند.
"پدر داود"در ادامه گفت: 6 ماه بعد از سفر به یک باره دیگر خبری از پسرم نبود. "داود" هیچ وقت در صحبت هایی که با هم داشتیم به این که با شخصی مشکلی داشته باشد اشاره نکرده بود، بعد از بی خبری از او و با شکایت من و پیگیری های اینترپل تهران و وزارت امورخارجه از سوی اینترپل توکیو تحقیقات خود را برای پیدا کردن پسرم آغاز کردند ولی تا به این لحظه خبری از "داود" نیست.
آقای جوانمرد در ادامه گفت: در اسفند 1370 از طرف اینترپل توکیو به وزارت امور خارجه گزارش شد که تا آن زمان هیچ گزارش سوئی از طرف مقامات محلی مبنی بر دستگیری فردی با این مشخصات نرسیده است و او در هیچکدام از زندان های ژاپن نیست.
پدر چشم انتظار بعد از گذشت مدتی عکس دوستان "داود" را که با او در توکیو هم اتاقی و در کارخانه آلومینیوم سازی مشغول کار بودند ، پیدا می کند و تنها سر نخ او در این زمان نزدیک به 30 سال همین عکس های بی کیفیت است ، تا شاید از طریق آن ها نشانی از جگرگوشه اش بیابد.
آقای جوانمردی در ادامه اضافه کرد: برای "داود" در آن زمان مقداری تنقلات و لباس فرستاده بودیم که از طریق یکی از کارگران کارخانه که ایرانی بود متوجه شدیم که حتی به آن ها هم دست نزده است، حتی دوستان هم اتاقی او که بعد از مفقودی داود برای تحویل گرفتن این وسایل رفته بودند به آن هم تحویل ندادند . پدر چشم انتظار به تصفیه نکردن پسرش با قسمت مالی کارخانه اشاره کرد و گفت حتی "داود" مبلغی هم از محل کارش طلبکار بود.
این خانواده چشم امیدشان به قاب رکنا و مخاطبان همیشه همراه است. تا شاید با انتشار عکس پسر گمشده و دوستانش نشانی از او بعد از 30 سال بی خبری پیدا کنند.
کسانی که از سرگذشت این جوان و یا دوستانش اطلاع دارند، با شماره 23051456-021 تماس بگیرند.
برای کمک به "خانواده جوانمردی" لینک خبر را برای دوستان خود ارسال کنید.
