آقای دولت، آقای مجلس، آقای معاون اول رئیس‌جمهوری، آقای گمرک، آقای وزیر صنعت، معدن و تجارت، آقای وزیر مخابرات، آقایان عزیز و مسئول خیلی ساده می‌نویسم و یک راست می‌روم سر اصل مطلب.
به نمایندگی از مردم خواهش می‌کنم ورود کامپیوتر و موبایل و لپ‌تاپ و وسایل جانبی آن را حداقل تا پایان کرونا به‌خاطر میلیون‌ها دانش‌آموز و دانشجو آزاد و اخذ هرگونه سود بازرگانی و مالیات و عوارض را فعلا منتفی کنید.
آقای دولت، حدود یک سال از بیماری وحشتناک کرونا و این ویروس دهشتناک دوستان چینی گذشته است. امروز همه می‌دانند که در همه جای جهان و در همه دولت‌ها، در یک سالی که گذشت، یک اتفاق مهم در کسب‌وکارها افتاد. رشد دنیای مجازی به‌گونه‌ای نیاز لحظه‌ای انسان مدرن و سنتی شد.
استفاده از ابزار دنیای مجازی دیگر منحصر به زندگی شهری نیست. منِ روستایی هم نیاز مبرمی به داشتن موبایل یا تلفن همراه دارم. هر فرزند دانش‌آموزی در این سرزمین و در همه جهان نیاز به اشکال مختلف کامپیوتر و لوازم جانبی آن دارد.
به‌اعتقاد حقیر و بسیاری دیگر، حضور ویروس خودساخته کرونا، از سرچشمه سیاست دنیای الکترونیک و نسل جدید سرمایه‌داری سیراب می‌شود.
بررسی مقاطع تاریخی نشان می‌دهد سرمایه‌داران بزرگ و صاحبان کارخانجات، حداقل از دوران تاریخی مکانیک و فتومکانیک و بعد در دوران تاریخی الکترونیک و حالا در هزاره سوم و دوران اینترنت، هر بار مردم را اسیر یکی از معجزات و اختراعات تاریخی برای سیاست‌های دنیای سرمایه‌داری کرده‌اند.
وقتی تفنگ و مسلسل و توپ و تانک و هواپیماهای جنگی اختراع شد، جهان برای مصرف آنها نیاز به جنگ جهانی اول و دوم و جنگ‌های بسیار تا امروز داشته و دارد تا سرمایه تولیدکنندگان ماشین جنگی جهان هرگز رو به کاهش نرود.
وقتی هواپیماهای غول‌آسای مسافری ساخته شد، فرهنگ گردشگری در کنار هتل‌سازی‌ها و سرمایه‌گذاری روی بخش سیاحتی، با تشویق مردم برای دید و بازدیدها خودش را به نمایش گذاشت.
بانکدارهای مدرن به‌عنوان بزرگترین سرمایه‌داران تاریخ، از لحظه شکل‌گیری تا امروز توانسته‌اند غول صنعت و تجارت را در شیشه‌های موردنظر خود مهار کرده و سرمایه کار و تلاش میلیاردها انسان و ۲۰۰ کشور جهان را در کنترل چندصد بانکدار داشته باشند.
شرکت‌های دارویی، از بزرگترین سرمایه‌داران پنهان تاریخ، در دوران معاصر و یکی دو قرن اخیر علم پزشکی را با ثروت و زراندوزی گره زدند و هرازگاهی ویروس و میکروبی را روانه بازار انسان و حیوان کردند تا از خانواده سرمایه‌داری جهانی عقب نمانند.
در پایان هزاره دوم، کامپیوترها متولد شده‌اند و در طول کمتر از ۵۰ سال توانستند به وسعت تاریخ پیشرفت و اثرگذاری داشته باشند.
دوران جدید به‌ویژه یک دهه گذشته، دوران اینترنت و برنامه‌نویسی و استفاده از مایکروها و کوچک شدن ابزار فیزیکی و فناوری‌های برتر بوده و هست. در این دوران فرمان در دست مهندسان سخت‌افزار و نرم‌افزار جهان قرار گرفت. حالا نوبت آنهاست که به سازنده کشتی‌های تایتانیک و ناوبرهای کیلومتری و صدها وسیله دیگر بگویند که یک ابزار کوچک می‌تواند از این سر جهان به آن سر جهان فرمانی را صادر کند و تاثیری را به سرانجامی برساند که هزاران تن فولاد و آهن و چوب و پلاستیک قادر به انجام آن نیستند.
دوران فناوری برتر آغاز شده است. ما در این شرایط خاص نیاز به این ابزار پیدا کرده‌ایم. برای مبادله دانش، برای انجام کارهای روزمره و ده‌ها موضوع دیگر نمی‌توانیم از کامپیوتر دور شویم.
فرهنگ جدیدی در حال حاکم شدن است؛ موبایل کوچک به دستان من و شما چسبیده است؛ شغل ما در گرو داشتن آخرین فناوری‌های وابسته به آن است. در چنین شرایطی ما نیاز به سخت‌افزار این فناوری داریم.
یک روز با «صایران، هر روز بهتر از دیروز» آغاز کردیم و در همان دیروز ماندیم و از گردونه تولید خارج شدیم، تا روزی که جوانان دانشمند و دانا و توانمند ما در دانشگاه‌های شریف و امیرکبیر و صنعت و بقیه با همتی دوباره بتوانند خط تولید داخلی مناسب و قابل‌رقابت خلق کنند، زمان خواهد برد. در این شرایط ما نباید از جهان عقب بمانیم.
فهمیدن اینکه امروز به موبایل و کامپیوتر و لپ‌تاپ و لوازم جانبی آنها نیاز داریم، عقل بوعلی سینا و ضریب هوشی بالا نمی‌طلبد؛ هر فردی این نیاز را حس می‌کند. در چنین شرایطی اگر دولت نمی‌تواند ارز ارزان در اختیار واردکننده قرار دهد، حداقل می‌تواند شرایط واردات بدون انتقال ارز از طریق واردکننده به‌ویژه واردات مسافری را آزاد کند تا هم جلوی قاچاق و هم گرانفروشی این نیاز امروز کشور گرفته شود.
آقای وزیر جوان، به‌جای توییت کردن شخصی و فرمان دادن به اینکه جوانی کنید، پای‌شان را از روی سیم بردارند و همان‌طور که البته جوانان غیور از خجالت‌شان با انواع و اقسام نوشته‌های طنز و جدی برآمده‌اند، از جلسه مدیحه‌سرایی در بارگاه‌شان دوری کرده و به رتق و فتق مخابراتی بپردازند که امروز از مهم‌ترین نیازهای روانی و شغلی جوانانی است که ایشان برای‌شان به ظاهر دل می‌سوزانند و حداقل‌هایی مثل تسهیل در راه‌اندازی یک موبایل مسافر را فراهم و به ورود کامپیوتر و موبایل با یک رای در دولت کمک کنند و اینترنت ارزان در اختیار ملت قرار دهند.
