استاد زبان فارسی هند در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری صداوسیما افزود: امروزه در مناطق مختلف هند زبان فارسی تدریس می‌شود.
وی گفت: با توجه به نقش پررنگ زبان فارسی در فرهنگ و تمدن هند از مسئولان فرهنگی ایران انتظار می‌رود در انتشار و گسترش زبان فارسی همکاری بیشتری داشته باشند تا با کمبود منابع موجه نشویم.
آقای آهن افزود: البته خانه فرهنگ و استادان فارسی کمک و همکاری‌هایی انجام داده اند، اما این همکاری باید بیشتر باشد. برای نمونه از لحاظ منابع می‌بینیم که هند یکی از بزرگ‌ترین ذخایر زبان فارسی است، اما باز هم نیاز به توجه دارد.
استاد زبان فارسی هند اشاره کرد: دومین چیزی که بسیار مهم است و امروزه خود اهل هند متوجه آن نیستند، زبان فارسی در ظرف هزار سال گذشته زبان علمی و ادبی تمدن هند بوده است.
وی گفت: ما بدون منابع زبان فارسی نمی‌توانیم هیچ بخشی از فرهنگ و تمدن هند را بفهمیم مثلا اغلب منابع ادیان هندو و سیک به زبان فارسی است.
آقای آهن بیان کرد: متاسفانه چیزی که ظرف دو قرن گذشته رخ داده است که با ورود انگلیسی‌ها به هندوستان زبان فارسی به حاشیه رفته است.
وی توضیح داد: اگر بخواهیم از سابقه ایران و هندوستان بدانیم همین بس که شهری در هندوستان هست که امروزه به آن پنجاب می‌گویند. اسم این شهر از زبان فارسی گرفته شده به معنای مکانی است که در آن پنج رودخانه وجود دارد.
استاد آهن در ادامه گفت: بنده قبلا خیلی از اشعار فارسی همچنین کتاب‌ها و مقالات فارسی را به زبان اردو هندی و انگلیسی ترجمه کرده ام و ترجمه بعضی از کتاب‌ها را در همین زمان کرونا در قالب یک کار منظوم شروع کرده ام.
وی افزود: اشعاری به زبان عربی در وصف حضرت علی (ع) و حضرت محمد (ص) را به صورت منظوم ترجمه کرده ام و اشعار مولانا حافظ و بیدل را به همان صورت تدوین و در نشریات منتشر کرده ام کاری که در آینده کتاب آن منتشر خواهد شد.
اخلاق آهن در پایان افزود: بنده از خانواده علما هستم که متاسفانه نتوانسته ام میراث آن‌ها را نگه دارم، اما حضرت سعدی می‌فرماید همه قبیله من عالمان دین بودند مرا معلم عشق تو شاعری آموخت و اینگونه بود که من شعر آموختم و شعر می‌سرایم و در خانواده بنده ذکر علی (ع) و اهل بیت همیشه بوده است و به عنوان میراث فرهنگی ایمانی بنده است.
این استاد زبان فارسی بخشی از اشعار خود را در خاتمه این مصاحبه قرائت کرد:
به عرش گوش نهادم شبی به حمد الله
ز قدسیان بشنیدم علی، ولی الله
خوشم که مهر، ولی خدا نصیبم شد
روم به شوق زیارت به دیدن آن ماه
جهان کفر به یاد جلالتش لرزد
بیا به بازوی خیبر شکنش بریم پناه
به روز جنگ عهد آسمانیان دیدند
کفر زبون گشت پیش تو، چون کاه
نبی مدینه علم است و باب آن علی است
ز راز هر دو جهان کیست، چون علی آگاه
منم فقیر در بارگاه آن مولا
که هست راز گشای رموز سر الله
شعر در وصف امام حسین (ع)
حسین عطر خداوند در دل و جان است
به روی نیزه کلامش کلام قرآن است
کسی که خاک ره کربلا به سر دارد
جهاد و رزم و شهادت برایش آزاد است
حسین تا قیامت نماد حق شده است
ره حسین ره عقل و عشق در جهان است
یزیدیان جهان تا هنوز هم هستند
به چشمشان بنگر خون خلق آسان است
نبرد کربلا جاری است تا محشر
به هر کجا نگو جنگ کفر و ایمان است
خوشم که نان نمک خورده ام سر سفره دوست
خوشا کسی که به خانه حسین مهمان است.
#################
صدا و تصویر دارد
