به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، علی ایسپره، حسین رضایی میرقائد و مجید مرادی 3 معلمی بودند که سه‌شنبه شب در آتش‌سوزی مدرسه کانکسی روستای کنگرستان سردشت خوزستان سوختند. به‌گفته اهالی محلی یک دانش‌آموز هم که برای معلمشان غذا برده در این سانحه دچار سوختگی شدید شده و البته 2 تن دیگر از اهالی که نام و هویت آنها نامشخص است.
دیناروند از پرستاران بیمارستان سوانح سوختگی اهواز درباره آخرین وضعیت مصدومان این حادثه گفت: حال مجید مرادی و علی ایسپره که دچار سوختگی 20 و 22درصد شده‌اند، بهتر است و آنها روز گذشته به بخش منتقل شدند. محسن رضایی میرقائد، معلمی که وضعیت بدتری نسبت به سایرین داشت و دچار 80درصد سوختگی بود، هم با درخواست خانواده به بیمارستانی در اصفهان منتقل شده است. حال دانش‌آموز هم که 80درصد سوختگی داشته خوب نیست و در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری است.
بهرام رضایی میرقائد برادر حسین رضایی درباره آخرین وضعیت برادرش گفت: برادر من بیش از بقیه دچار سوختگی شده و ما از مسئولان آموزش و پرورش خواستیم که او را به تهران منتقل کنند اما با ما همکاری نکردند، بنابراین خودمان مجبور شدیم او را به اصفهان بیاوریم. متأسفانه آموزش و پرورش کمترین همکاری را با ما دارد و ما اعضای خانواده پیگیر کارهای برادرم هستیم.
وی ادامه داد: برادر من با بیش از 5سال سابقه کار، معلم حق‌التدریس است و بیمه ندارد. از طرفی بیمارستان اصفهان به ما اعلام کردند که سوختگی نزدیک 90درصد است. او 2 فرزند 5ساله و 6ماهه دارد و خانواده به‌شدت نگران وضعیت او هستند. خودمان پیگیر کارهای او هستیم و مسئولان آموزش و پرورش استان با ما تلفنی در تماس هستند.
وزیر آموزش و پرورش که به‌همراه 3نفر از معاونانش چهارشنبه اول بهمن برای افتتاح چند پروژه مدرسه‌سازی به خوزستان سفر کرده بود و تا پایان روز پنجشنبه در این استان حضور داشتند، در حالی به تهران بازگشتند که به دیدن معلمان و دانش‌آموز آسیب دیده کنگرستانی نرفتند. فریبرز حمیدی، رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط‌عمومی آموزش و‌پرورش درباره اینکه چرا وزیر آموزش و پرورش نسبت به این اتفاق ناگوار سکوت کرده و حتی با وجود اینکه 2 روز گذشته در اهواز حضور داشته به دیدن این معلمان و دانش‌آموز مصدوم نرفته گفت: برنامه‌های کاری ما برای افتتاح 2 پروژه در خرمشهر و شادگان بسیار فشرده بود و به همین دلیل فرصت حضور وزیر آموزش و پرورش در بیمارستان سوانح سوختگی اهواز پیدا نشد. او ادامه داد: اما حاجی‌میرزایی از مدیرکل آموزش و پرورش استان خوزستان خواست که حتما پیگیر حال این معلمان شود و هر آنچه برای درمان و کمک به آنها نیاز است را فراهم کند.
یکی از معلمان خوزستانی از وزیر آموزش و پرورش و مدیران استانی انتقاد کرد و گفت: چه کاری واجب‌تر از دیدار با معلمانی که حین خدمت دچار آسیب شدند، وجود داشت که وزیر آموزش و پرورش و 3 تن از معاونان او به‌رغم اینکه یک روز کامل در اهواز بودند به دیدن آنها نرفتند. این معلمان 3 روز است که در بیمارستان بستری‌اند و حال آنها مساعد نیست. آیا نمی‌شد محسن حاجی میرزایی یا حداقل یکی از معاونان او به بیمارستان بروند و از آنها دلجویی کنند؟ چرا بی‌تفاوت از کنار این اتفاق سهمگین می‌گذریم؟
این معلم که نمی‌خواهد نامش فاش شود، ادامه داد: این کانکس متعلق به آموزش و پرورش بوده و معلمان به‌دلیل دوری مدرسه از خانه‌هایشان مجبورند در آن زندگی کنند؛ کانکس‌هایی که کمترین امکانات و ایمنی را دارد و در اغلب موارد هم کلاس درس است و هم خوابگاه معلم. حالا می‌گویند شب این اتفاق افتاده و صاعقه زده و مدرسه تعطیل بوده و ربطی به آموزش و پرورش ندارد، چطور می‌توانید این حرف را به زبان بیاورید؟ معلمان حین خدمت دچار سانحه شدند و مسئول جان آنها قطعا آموزش و پرورش است.
مشکل مدارس و خوابگاه‌های ناایمن پدیده تازه‌ای در ایران نیست و مدارس کپری و خشت و گلی همواره یکی از مسائل آموزش و پرورش در چند دهه گذشته بوده که هنوز هم در برخی استان‌ها مانند خوزستان، سیستان و بلوچستان و لرستان حل نشده است. سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور از ابتدای دهه80 بارها اعلام کرد که قصد جمع‌آوری این مدارس را دارد و به همین جهت 2 سیاست را در این‌باره دنبال می‌کند؛ اول ساختن مدارس کوچک دو تا پنج کلاسه و دوم جایگزین کردن کانکس به جای مدارس کپری و خشت و گلی ناایمن در این مناطق.
بسیاری از معلمان و فعالان اجتماعی محلی همواره در تمام این سال‌ها عنوان می‌کنند که مدارس کانکسی جایگزین مناسبی نیست و معمولا دانش‌آموزان رغبت چندانی به حضور در آن ندارند و علت آن گرما و سرمای بیش از حد در کانکس است اما سازمان نوسازی مدارس همچنان از کانکس به‌عنوان جایگزین مدارس فرسوده در مناطق محروم استفاده می‌کند و توجهی به این موضوع ندارد.
مهرالله رخشانی مهر، رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور در این‌باره گفت: 4هزار مدرسه کانکسی در کل کشور وجود دارد که بیشتر در مناطق صعب‌العبور و عشایری قرار دارند. ما در بسیاری از این مناطق چارهای جز استفاده از کانکس نداریم چرا که تعداد دانش‌آموزان زیر 5نفر است و عشایر هم مدام کوچ می‌کنند و ما می‌توانیم کانکس را به منطقه جدیدی که مستقر شدند، منتقل کنیم.
او سپس از سازه کانکسی مدارس دفاع کرد و توضیح داد: کانکس‌هایی که سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس طراحی کرده و می‌سازد، کاملا استاندارد هستند و خطری آنها را تهدید نمی‌کند اما ممکن است معدود کانکس‌هایی از قبل توسط گروه‌های مردمی تهیه شده و در اختیار آموزش و پرورش منطقه قرار گرفته باشد که ناایمن باشند و خطری آنها را تهدید کند.
رئیس سازمان نوسازی مدارس کشور افزود: البته تلاش می‌کنیم که مدارس یک کلاسه کوچک در محل ییلاق و قشلاق عشایر بسازیم تا جایگزین کانکس شود اما به هر حال تا ساختن آنها چارهای جز استفاده از کانکس نداریم. به‌نظر من موضوع آتش‌سوزی کانکس معلمان کنگرستانی را به کل کشور تعمیم ندهیم چون این سازه‌ها ناایمن نیستند و بیشترین مشکل‌شان گرمایش و سرمایش آن است که ما در کانکس‌هایی که تحویل آموزش و پرورش می‌دهیم، تلاش کردیم آن را برطرف کنیم.
آموزش و پرورش خوزستان هنوز علت آتش‌سوزی خوابگاه کانکسی معلمان روستای کنگرستان سردشت را اعلام نکرده است و تنها 2 گمانه را در این‌باره مطرح می‌کند؛ اولی برخورد صاعقه با آنتن بالای سر کانکس و دومی منفجر شدن پیک‌نیک داخل کانکس. عامل هر چه که می‌خواهد باشد، مهم این است که بسیاری از معلمان دیگر عشایری و روستایی به‌دلیل دوری از محل زندگی مجبورند در کل سال تحصیلی در کانکس زندگی‌کنند.
