به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، رضا امیدی در همایش فقر و نابرابری آموزشی، اظهار کرد: در یک نگاه، عدالت آموزشی یعنی اینکه دسترسی به مدرسه ساده باشد اما شاخص مهم‌تر دسترسی به آموزش با کیفیت برای همه دانش‌آموزان است.
وی افزود: برخی می‌گویند مگر ممکن است در جامعه‌ای که دانش آموزان از پایگاه‌های طبقاتی متفاوت هستند، آموزش با کیفیت را برای همه فراهم کرد؟ باید گفت مدرسه فراتر از درس دادن، عاملی است برای کنترل متغیرهای بیرون از مدرسه و باید بتواند سهم پایگاه اجتماعی خانواه دانش آموزان در دسترسی به آموزش را کنترل کند. این نسبت در ژاپن حداکثر 9.6 درصد است یعنی پایگاه اجتماعی خانواده حداکثر 9.6 درصد در دسترسی به آموزش با کیفیت تاثیر گذار خواهد بود، در ژاپن شعار این است اگر از خانوده فقیر باشید هم می‌توانید از آموزش با کیفیت بهره ببرید.
عضو شورای علمی و اجرایی همایش فقر و نابرابری آموزشی گفت: هم اکنون مدرسه به عاملی برای تشدید نابرابری و تضعیف همبستگی اجتماعی تبدیل شده است.
امیدی ادامه داد: در کشورهای OCED بیش از 90 درصد مخارج آموزش توسط دولت و در کشورهای اسکاندیناوی بیش از 99 درصد توسط دولت تأمین می‌شود در حالیکه برآوردها در ایران نشان می‌دهد، سهم دولت در تأمین مخارج آموزش 60 تا 70 درصد است و پرداخت از جیب خانواده‌ها به حدود 30 درصد رسیده است،براساس گزارش یونسکو، ایران در اینباره جزو کشورهای سطح 3 یعنی پایین ترین سطح است.
وی با طرح این پرسش که چه اتفاقی افتاده است که دولت‌ها برای مسئولیت زدایی از حوزه آموزش سماجت می‌کنند، بیان کرد: زمانی سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت 20 درصد بود و اکنون به زیر 10 درصد رسیده است.
ایران دورتر از استانداردها
عضو شورای علمی و اجرایی همایش فقر و نابرابری آموزشی تصریح کرد: شاخص نسبت دانش آموز به معلم در ایران در مقایسه با کشورهای خاورمیانه روند منفی دارد، نسبت دانش آموز به معلم شاخص مهمی در بحث عدالت آموزشی است، برای دوره ابتدایی باید به ازای هر معلم 23 دانش آموز داشته باشیم و اگر مدارس روستایی و زیر 5 دانش آموز را حذف کنیم، استاندارد نسبت دانش آموز به معلم 4 برابر حد آستانه خواهد بود و به بالای 50 دانش آموز به ازای هر معلم می‌رسد در چنین شرایطی بیشتری معلمان در کلانشهرها فرصتی برای تدریس ندارند بلکه صرفا مبصر کلاس درس هستند.
امیدی با اشاره به اینکه نرخ بازماندگی از تحصیل در سال تحصیلی 97_98 مطابق سالنامه آماری آموزش و پرورش در دوره ابتدای 1.7 درصد، متوسطه اول 6 درصد و متوسطه دوم 18.6 درصد بود، متذکر شد: در استانی مانند سیستان و بلوچستان 46 درصد دانش آموزان بیرون از مدرسه هستند.
امیدی درباره نتایج آزمون‌های تیمز و پرلز عنوان کرد: براساس آخرین نتایج آزمون پرلز که در سال 2016 برگزار شد، یک سوم دانش آموزان ابتدایی توانایی کافی برای خواندن و درک مطالب کتاب‌های درسی خود را ندارند و در آخرین آزمون پرلز رتبه ایران بین 50 کشور شرکت کننده 45 است در آزمون تیمز نیز 32 درصد دانش آموزان پایه چهارم و به همین میزان در پایه هشتم نمره کمتر از 400 را کسب کردند و این یعنی ضعف شدید.
عضو شورای علمی و اجرایی همایش فقر و نابرابری آموزشی مطرح کرد: طی 35 سال اخیر دو راه غلط طی شد و دولت‌های مختلف بر آن سماجت کردند شاهد تأکید بر نخبه گرایی در آموزش هستیم و دانش آموزانی را داریم که در المپیادهای علمی بین الملی می‌‌درخشند در شرایطی که 10 میلیون بی‌سواد مطلق و 20 میلیون نفر افراد زیر 40 سال داریم که تحصیلات آنها تا پایان دوره متوسطه اول است،نخبه گرایی مولفه مهم در تجاری سازی آموزش است. همچنین به جای تمرکز بر ارتقای کیفیت آموزش با گسترش بی رویه نهادهای دانشگاهی بی کیفیت مواجه هستیم.
امیدی گفت: مسئله دوم، کالایی سازی آموزش است و به لحاظ دانشی در حال ارتکاب خطای اساسی در مقوله آموزش و سلامت هستیم، در حالیکه این دو مورد، خیر و موهبت جمعی هستند و نباید به کالا تبدیل شوند تا خانواده‌ها با پرداخت پول بیشتر جنس با کیفیت تر بخرند.
عضو شورای علمی و اجرایی همایش فقر و نابرابری آموزشی مطرح کرد: هنر سیاست گذاری این است که مانع شود کالای عمومی مانند آموزش تبدیل به امتیاز طبقاتی شود.
این خبر در حال به‌روزرسانی است
