اقتصادآنلاین- نازنین خزعلی؛ تلسکوپ فضایی جدید ناسا از زمانی که در تابستان امسال به بهره برداری رسید، تصاویر حیرت انگیزی از کیهان در اختیار ما قرار داده است. تلسکوپ فضایی جیمز وب قبلاً بخش‌هایی از کیهان را که هرگز مشاهده نشده بود و همچنین تصاویر خیره‌کننده‌ای از بزرگترین سیاره منظومه شمسی، مشتری را به نمایش گذاشته است. اما قابلیت های این تلسکوپ به همین جا ختم نمی شود.
دانشمندان اولین شواهد واضح از دی اکسید کربن را در جو یک سیاره فراخورشیدی یافته اند، کشفی نوآورانه که می تواند دری را برای مشاهدات مشابه در سیاراتی که برای زندگی مهمان نوازتر هستند باز کند. این سیاره در خارج از منظومه شمسی ما قرار دارد و یک غول گازی است که به دور ستاره ای مشابه خورشید ما در فاصله ۷۰۰ سال نوری دورتر می گردد.
ظفر رستمکولوف، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه جانز هاپکینز و عضو تیم علمی انتشار زودهنگام انجمن سیارات فراخورشیدی JWST که این تحقیق را انجام داده است، گفت: به محض اینکه داده ها روی صفحه نمایش من ظاهر شد، وجود مقدار زیاد دی اکسید کربن مرا تحت تأثیر قرار داد. این یک لحظه خاص بود، عبور از آستانه مهمی در علوم سیارات فراخورشیدی به حساب می‌اید.
توانایی های جیمز وب
یافته‌ها که برای انتشار در مجله Nature پذیرفته شده‌اند، نشان می‌دهند که این تلسکوپ ممکن است قادر به شناسایی و اندازه‌گیری CO۲ در جو سیارات سنگی کوچکتر باشد.
سیاره WASP-۳۹ b یک غول گازی است که کمی بزرگتر از مشتری است. اولین بار در سال ۲۰۱۱، از مشاهدات زمینی کم شدن نور ستاره میزبانش در هنگام عبور سیاره از مقابل آن، کشف شد.
مطالعات قبلی وجود بخار آب، سدیم و پتاسیم را در اتمسفر سیاره نشان داده است، اما تنها حساسیت برتر مادون قرمز جیمز وب توانست وجود دی اکسید کربن را بدون شک تایید کند.
ناتالی باتالها از دانشگاه کالیفرنیا در سانتا کروز، که سرپرستی این تیم را بر عهده دارد، گفت: تشخیص چنین سیگنال واضحی از دی اکسید کربن در WASP-۳۹ b برای تشخیص اتمسفر در سیاره‌های کوچکتر و به اندازه زمین، نوید خوبی است.
ناسا می گوید این نتایج در واقع توانایی تلسکوپ در جمع آوری جزئیات ترکیب، شکل گیری و تکامل سیارات در سراسر کهکشان را نشان می دهد.
مایک لاین از دانشگاه ایالتی آریزونا، یکی دیگر از اعضای این تیم تحقیقاتی، گفت: مولکول های دی اکسید کربن ردیاب های حساس داستان نحوه شکل گیری سیاره هستند.
با اندازه گیری مقدار دی اکسید کربن، ما می توانیم تعیین کنیم که چه مقدار جامد در مقابل چه مقدار ماده گازی برای تشکیل این سیاره غول پیکر گازی استفاده شده است. در دهه آینده، JWST این اندازه گیری را برای سیارات مختلف انجام خواهد داد و بینشی در مورد جزئیات این سیاره و چگونگی شکل گیری سیارات و منحصر به فرد بودن منظومه شمسی خودمان ارائه خواهد کرد.
