به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از دیلی‌میل، شروع دوران همه‌گیری و ضرورت استفاده گسترده از ماسک‌ها، دستکش‌های پلاستیکی و حتی گان‌های ایزوله بیمارستانی، مساله دفع این زباله‌های انبوه را با خود به همراه آورد. تحقیقاتی جدید، مسیر اقلام تجهیزات حفاظت فردی (PPE)  مصرف‌شده را به مقصدی غیر از سطل‌های زباله تغییر داده است.

روشی جدید در مؤسسه سلطنتی فناوری ملبورن (RMIT)  ابداع شده است که می‌توان تجهیزات حفاظت فردی را برای تولید بتن ۲۰ درصدی به کار گرفت. در روش ابداع شده تجهیزات حفاظت فردی باید خرد شده و سپس در حجم‌های مختلف بین ۰.۱ تا ۰.۲۵ درصد در سیمان مخلوط شوند.

نتایج تحقیقات نشان داده دستکش‌های لاستیکی مقاومت بتن را تا ۲۲ درصد، گان‌های ایزوله مقاومت خمشی تنش را تا ۲۱ درصد و مقاومت فشاری را تا ۱۵ درصد و الاستیسیته بتن را تا ۱۲ درصد افزایش دادند. ماسک‌های صورت هم مقاومت فشاری بتن‌ها را تا ۱۷ درصد افزایش دادند.

تیم تحقیقاتی در موسسه، به تولید روزانه حدود ۱۲۹ میلیارد زباله ماسک در سراسر جهان اشاره می‌کنند که نگرانی‌های جدی را از لحاظ زیست‌محیطی با خود به بار می‌آورد.

شانون کیل مارتین-لینچ، نویسنده اصلی و معاون در موسسه، نکته  دفع و مخاطرات زیست‌محیطی این زباله‌ها که حتی تا مدت‌ها بعد از پایان یافتن دوره همه‌گیری ادامه خواهد داشت را بیان و ادعا می‌کند تحقیقات آنها روشی را خلق کرده است که با ترکیب مقداری مناسب از تجهیزات حفاظت فردی خردشده در سیمان، می‌توان استحکام و دوام بتن را بهبود بخشید. به عنوان نمونه، دستکش‌های نیتریل یکبار مصرف به دلیل تشکیل پیوند بسیار خوب در مخلوط سیمان، بیشترین تقویت بتن را به بار آوردند.

در مقاله‌ای در سال گذشته که توسط دانشگاه جنوب دانمارک منتشر شده بود، کارشناسان استفاده گسترده و دور انداختن مقدار زیادی ماسک صورت در جهان و در نهایت تولید آن حجم انبوه زباله را شبیه به یک  «بمب ساعتی تیک‌دار» توصیف کرده بودند. در این مقاله خطر تجزیه زباله ماسک‌ها به میکروالیاف خطرناک و امکان انتقال مواد شیمیایی مضر به طبیعت را یادآور ساخته بودند.

بیشتر بخوانید:

• تدفین سازگار با محیط زیست | پیله زندگی به جای تابوت‌های چوبی

• انقلابی در صنعت نساجی | ابداع پلیمر غیرحلال برای جداسازی رنگ از پساب‌

ماسک‌های صورت اگرچه برای محافظت در مقابل انتقال ویروس عالی هستند، اما تجزیه آنها در طبیعت زمان‌بر و البته با مضرات زیادی همراه است. بازیافت آنها هم به دلیل اینکه از مواد مختلفی تشکیل‌شده‌اند یک موضوع پیچیده و چالش‌برانگیر است.

شاید تعجب کنید که میکروپلاستیک‌ها در جریان هوا حرکت می‌کنند و دورافتاده‌ترین نقاط جهان، از جمله کوه‌های آلپ، قطب جنوب و منطقه مرگ کوه اورست را بی‌امان نگذاشته‌اند.