مرجان فولادوند نویسنده کتاب «به های های خندیدن»، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، گفت: شهر، جایی برای همه است، نه فقط انسان‌ها، حتی حیوانات شهری، هم باید در این فضا احساس امنیت و تعلق داشته باشند. چون در یک جامعه متمدن باید صدای همه شنیده شود.
وی افزود: این موضوع که از حقوق شهروندی است در فضاهای شهری ما دیده نمی‌شود و بسترسازی برای مطرح شدن روایت‌های مختلف به‌ویژه روایت دختران وجود ندارد. یعنی من اقدام خاص، گسترده و مهمی در این رابطه به یاد نمی‌آورم.
این محقق ادبی گفت: البته این خاص دختران نیست. در جامعه شهرنشین ما، روایت پسران، مردان، سالمندان، معلولان و زنان هم جایی برای مطرح شدن و شنیده شدن ندارند.
وی با اشاره به رویدادی مثل جشنواره ادبی «تهران به روایت دختران» گفت: دیدن این فراخوان برای من جالب و شگفت‌انگیز بود، زیرا کمتر می‌شود دید مسئولان تمایل داشته باشند بی‌واسطه حرف و مطالبات مردم را بشنوند، به آنچه فکر می‌کنند و می‌خواهند توجه نشان دهند.
نویسنده «آرش - حکایت تیر انداختن مرد قصه‌گو» گفت: این جشنواره، به شرط آنکه غیر گزینشی و آزادانه اجرا شود، می‌تواند به دیده شدن تهران از نگاه نیمی از بچه‌ها به عنوان شهروند کمک کند.
وی جشنواره مورد اشاره را، راهی برای اینکه صدای کمتر شنیده شده مردم، فرصت شنیده شدن پیدا کند، دانست و گفت: این اقدام فرهنگی به مسئولان کمک می‌کند نگاه واقعی‌تری به شهر داشته باشند.
این پژوهشگر ادبی همچنین گفت: تغییرات مهم و اثرگذار در هر حوزه‌ای به سیاست‌گذاری کلان نیازمند است. نهادهای فرهنگی و دولت به خاطر داشتن امکانات و بودجه و نیرو می‌تواند اقدام‌های مؤثری انجام دهند. به شرط آنکه هم زمینه‌های اجتماعی امروز ایران را، خوب بشناسند و هم نیازهای واقعی را، تشخیص دهند و این، تنها زمانی ممکن می‌شود که به مردم، مردم واقعی، گوش کنند و صدای بدون فیلتر آنها را بشنوند.
مسابقه ادبی «تهران به روایت دختران» با محوریت «تهرانِ خانواده» توسط اداره‌کل امور بانوان شهرداری تهران، با هدف شناخت و فهم دغدغه‌ها و نیازهای دختران نوجوان این کلانشهر و خانواده‌های آنان و همچنین برنامه‌ریزی برای این گروه سنی در طرحی با عنوان طرح «بورسیه نویسندگان نوجوان» در حال اجراست.
