لیندبلاد در ۲۳ ژانویه ۱۹۲۷ در سولنا، واقع در شمال استکهلم زاده شد، در ۱۹۵۱ به آمریکا کوچید و بعدتر به تابعیت آن کشور درآمد. لیندبلاد از پیشگامان سفر به شمالگان، تیرا دل فویگو (سرزمین شعله: چند جزیره واقع در تنگه ماژلان که متعلق به شیلی و آرژانتین است) و جزایر فالکلند بود اما سفرهایی نیز به مجمع‌الجزایر سیشل (واقع در اقیانوس هند) و جزیره بالی انجام داد. او در ۱۹۸۴ نخستین سفر دریایی با یک کشتی توریستی را از طریق گذرگاه شمال غرب از جزیره نیوفاندلند (در ساحل خاورى کانادا) در قاره آمریکا و از طریق تنگه برینگ به سوی یوکوهامای ژاپن هدایت کرد. این سفر ۴۰۰ روزه به طول ۸۹۲۰ مایل دریایی صورت گرفت و بسیاری از رسانه‌ها آن را پوشش دادند.
لیندبلاد به مدت بیش از ۳۰ سال، رئیس و مدیرعامل آژانس مسافرتی لیندبلاد در وست پورت کنتیکت بود و این کمپانی پیشرو توریسم در برخی از مناطق دورافتاده جهان مشتمل بر سفر به جنوبگان بود که از آن میان باید از سفر به جزیره ایستر (در جنوب اقیانوس آرام، متعلق به شیلى) در ۱۹۶۶، جزایر گالاپاگوس (گالاپاگو) در اقیانوس آرام (متعلق به اکوادور) در ۱۹۶۷ و سفر در کرانه‌های چین و بوتان در ۱۹۷۸ یاد کرد. بسیاری از این مکان‌ها در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ فاقد امکانات رفاهی برای بازدیدکنندگان بودند و آژانس لیندبلاد نیز در مراحل آغازین فعالیت خود به‌سر می‌برد. در ۱۹۷۲ یکی از کشتی‌های این شرکت با نام «ام وی اکسپلورر» در قطب جنوب از حرکت بازماند اما مسافران آن که لارس-اریک لیندبلاد نیز جزو آنان بود با کمک نیروی دریایی شیلی نجات یافتند. شرکت مسافرتی لیندبلاد در ۱۹۸۹ به فعالیت‌های خود پایان داد. در این سال، شرکت یاد شده به‌دلیل تخطی از تحریم‌های تجاری آمریکا علیه ویتنام و کامبوج و ارائه تورهای مسافرتی به آن دو کشور، بیش از ۷۵ هزار دلار جریمه شد. لیندبلاد به‌عنوان یک فعال محیط‌زیست بر این باور بود که توریسم مسوولیت نجات بسیاری از نواحی در معرض تهدید را دارد و از همین‌رو از وی به‌عنوان یکی از پیشگامان اکوتوریسم یاد می‌شود. به‌دلیل خدماتش در حفظ حیات وحش، دولت هلند به وی نشان «قایق زرین» را اهدا کرد و در ۱۹۸۷ از سوی پادشاه سوئد، «شهسوار ستاره قطب» نام گرفت. لیندبلاد در ۱۹۹۴ در استکهلم و در پی یک حمله قلبی درگذشت.
