یکی از پنج تیم بدون برد، یکی از پنج تیم با بیشترین تعداد شکست (۲باخت)، تیمی که هیچ‌وقت در این فصل طعم پیش افتادن از حریف را نچشیده است، صفر امتیاز در خارج از تبریز و بدون گل زده در نیمه اول. این‌ها بخشی از حقایقی است که تراکتور در لیگ بیست‌ودوم بر جای گذاشته است. پرشورهایی که با وجود شکل نگرفتن جدول به واسطه‌ی هفته‌های ابتدایی‌اش، انتظار نداشتند در پایان هفته چهارم صاحب رتبه پانزدهم باشند.
تبریزی‌ها با آرزوهای بزرگ آمدند
داستان تراکتور، داستانی پرفراز و فرود است. آن‌ها در اولین دوره لیگ برتر حضور داشتند اما در پایان همان فصل سقوط کردند و ۷ سال طول کشید تا دوباره به سطح اول بازگردند. آن‌ها از همان ابتدا آرزوهای بزرگی در سر می‌پروراندند و سودای قهرمانی در لیگ را داشتند. ۳ بار هم تا آستانه فتح این عنوان پیش رفتند و حتی یک مرتبه جشن قهرمانی هم برپا کردند اما عنوان دومی، بهترین مقام‌شان بود که آخرین بار در لیگ چهاردهم به ارمغان آمد. در این بین ۲ فتح بزرگ در جام حذفی التیامی بود بر نرسیدن‌های لیگ.
با روی کار آمدن محمدرضا زنوزی انتظار می‌رفت تراکتوری‌ها بتوانند کنار ماموریت نیمه‌تمام‌شان تیک سبز حک کنند ولی نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه آن‌ها با افتی محسوس مواجه شدند. کسب رتبه نازل سیزدهم در لیگ بیست و یکم، بدترین عنوان تیم تبریزی بعد از بازگشت به لیگ برتر بود. آن‌ها تا هفته پایانی نگرانیِ سقوط داشتند و این برای هواداران پرشور تبریزی اتفاقی غریب بود.
تراکتورِ متحول شده وارد لیگ بیست‌ودوم شد
تراکتور برای فصل جاری شروع خوبی در بازار نقل‌وانتقالات نداشت اما کم‌کم آن‌ها توانستند نفرات قابلِ داخلی و خارجی را به‌خدمت بگیرند. با این حال سپردن پست سرمربیگری به قربان بردیف ۶۹ ساله مهم‌ترین اتفاق نقل‌وانتقالاتی بود. پیرمرد عشق‌آبادی آمد تا کاری را انجام دهد که امثال جان توشاک، مصطفی دنیزلی، زوونیمیر سولدو و ... موفق به انجامش نشده بودند. گرچه نتایج چهار هفته ابتدایی نشان می‌دهد اوضاع چندان بر وفق مراد نیست.
آنچه بر پرشورها در این فصل گذشت
تراکتور در هفته نخست با نتیجه ۲ بر یک به میزبان خود گل‌گهر باخت. آن‌ها در ادامه مقابل ذوب‌آهن در تبریز تن به تساوی ۱-۱ دادند و در لحظه آخر از شکست گریختند. باخت ۳ بر ۲ برابر فولاد، شکستی تلخ بود که در دقیقه (۳+۹۰) با گلزنی ستاره سابق‌شان حاصل شد. توقف مقابل ساکت الهامی هم روند سینوسی باخت-تساوی‌های آن‌ها را ادامه داد. به نظر می‌رسد علی‌رغم این نتایج، بردیف همچنان فرصت برای جبران دارد. او ممکن است اسیر صبر کم زنوزی و مشاورانش شود اما حمایت سکوها و اتفاقات نسبتا مثبتی که در این چند هفته در عملکرد تراکتورِ تغییر پیدا کرده می‌بینیم، نشان می‌دهد که او همچنان می‌تواند تیمش را به جاده موفقیت برساند.
قربان، مرد نیمه مربیان
تراکتور در لیگ بیست‌ودوم به نتیجه نگرفتن عادت کرده بود و درثانی، ترکیب آن‌ها در فصل جدید دستخوش تغییرات زیادی شد. بازیکنان زیادی جدا شدند و نفرات جدید هنوز به هماهنگی نرسیده‌اند. می‌توان بارقه‌های مثبت را در تیم سرخ‌پوش تبریزی مشاهده کرد. آن‌ها طبق آمار «متریکا» در هر چهار مسابقه نسبت به حریف خود شوت به دروازه بیشتری داشته‌اند. ۴۵ شوت در چهار مسابقه روی گزاره‌ی قبلی صحه می‌گذارد. بردیف با استفاده از تجربه بالایش توانسته تیم‌هایش را در نیمه‌های دوم با طراوت بیشتری روانه میدان کند و آنالیز مثبتی بر اتفاقات داخل میدان داشته باشد. آن‌ها همانطور که در سه نیمه‌ی اول تا به اینجای کار بازنده بوده‌اند؛ در ۴۵ دقیقه‌های دوم که به نیمه مربیان شهره هستند؛ هیچ‌وقت بازنده نبوده‌اند. آن‌ها یک بار باخت مقابل ذوب را به تساوی کشاندند و مرتبه دیگر موفق شدند ۲ بار به فولادی گل بزنند که در این فصل تنها ۲ گل دریافت کرده است. این‌ها نشان می‌دهد پیرمرد باتجربه و یوسی‌ال‌دیده در حال مهیا کردن تیم امیدوارکننده‌ای است و فقط نیازمند زمان است.
ضعیف در دفاع؛ امیدوار به آلوز
حربه اصلی تراکتور برای باز کردن دروازه رقبا تا به اینجای کار استفاده از ضربات ایستگاهی و ارسال‌ها و همچنین شوت از راه دور بوده است. آن‌ها تا اینجای فصل و پیش از مصاف با آلومینیوم، ۴ گل به‌ثمر رسانده‌اند که ۲ گل از روی ضربات ایستگاهی، یک گل با استفاده از ارسال از کناره‌ها و یک شوت از راه دور بوده است. البته که تی‌تی‌ها باید در فاز تدافعی کمی بهتر و پخته‌تر عمل کنند. آن‌ها پس از گذشت چهار هفته فقط یک‌بار موفق به ثبت کلین‌شیت شده‌اند و بی‌احتیاطی‌ها و ناهماهنگی‌های زیادی در سازمان دفاعی این تیم مشاهده می‌شود که می‌تواند در ادامه هم برای آن‌ها دردسرساز شود. در این اثنا ظهور ستاره‌ای چون ریکاردو آلوز برای تراکتوری‌ها مایه مباهات بوده است. بازیکنی که تا به اینجا سازنده ۷۵ درصد گل‌های تیم بردیف در لیگ بیست‌ودوم بوده و ۱۱ پاس کلیدی تا پایان هفته چهارم برای هم‌تیمی‌هایش ارسال کرده است.
بُبَر، به خاطر خودت و صندلی‌ات!
بردیف و شاگردانش امشب (دوشنبه) رودرروی آلومینیوم قرار می‌گیرند. تیمی که هر ۲ دیدار خانگی قبلی‌اش را باخته است. قربان برای فرار از بحران و برای دچار نشدن به عاقبت مربیان بزرگی که قبل از او به تراکتور آمدند و نتوانستند برف تبریز را ببینند؛ می‌بایست هر چه زودتر نتیجه بگیرد و طلسم‌شکنی کند. حضور کاوه رضایی در خط حمله هم می‌تواند وزنِ تراکتور در فاز تهاجمی را بالا ببرد. شکست در اراک و ادامه پیدا کردن نمودار باخت-تساوی، عملا شرایط او را بحرانی خواهد کرد و ممکن است صبر نه چندان زیاد سکوهای تبریز را لبریز کند و این برای فعالیت در تراکتور و پیاده‌سازی برنامه‌های کلان‌تر اصلا نشانه‌ی خوب و امیدوارکننده‌ای نیست؛ پس آقای بردیف لطفا سریع‌تر ببرید.
