به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مانند بسیاری چیزها، مهربانی و دلسوزی نیز آموزشی است که کودکان در طول زمان و با تمرین یاد می گیرند. خوشبختانه، کارهای زیادی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا فرزندتان را تشویق کنید تا فردی مهربان تر و مهربان تر باشد. تحقیقات نشان داده است که میل به کمک و آرامش در انسان به همان اندازه طبیعی است که خود محوری یا آسیب‌رساندن می تواند آسان باشد.
چگونه همدلی رشد می کند؟ همدلی با توانایی درک احساسات شخص دیگر در طول زمان ایجاد می شود. یک کودک 2 ساله ممکن است سعی کند با دادن پستانک یا پتوی خود به همبازی اش که گریه می کند به او آرامش دهد. این کودک در این سن متوجه نمی شود که چرا دوست هم سن و سالش ناراحت است و تنها غمگینی او را می فهمد و با به یاد آوردن ناراحتی خود فکر می کند که مثلا با دادن پستانک خود به او ناراحتی اش را کم می کند. کوک در 3 سالگی، بیشتر از شرایط دیگران آگاه هستند، اما هنوز در ارتباط با احساس واقعی دیگران مشکل دارند. در سن 4 سالگی، کودکان می توانند بهتر بفهمند که چه زمانی به کسی آسیب رسانده اند و گاهی اوقات می توانند بدون اینکه به او گفته شود عذرخواهی کنند. زمانی که کودکان به 5 یا 6 سالگی می رسند، می‌توانند در مورد معنای مهربان بودن بحث کنند و می‌توانند ایده‌هایی را برای کمک به مردم مطرح کنند این زمان ، موقع مناسبی برای آموختن دلسوزی و مهربانی به کودک است.
برای آموزش مهربانی و دلسوزی به فرزندتان اول باید خودتان مهربان باشید و با کودکان مهربان و دلسوز و با احترام رفتار کنید.بچه ها اینگونه مراقبت و احترام را یاد می گیرند.
وقتی فرزندانمان احساس می کنند که دوستشان داریم، آنها نیز به ما وابسته می شوند. این دلبستگی باعث می‌شود که آنها نسبت به ارزش‌ها و آموزش‌های ما بیشتر پذیرا باشند.
عشق ورزیدن به فرزندان ما اشکال مختلفی دارد، مانند توجه به نیازهای جسمی و عاطفی آنها، ایجاد یک محیط خانوادگی باثبات و امن، نشان دادن محبت، احترام به شخصیت فردی آنها، علاقه واقعی به زندگی آنها، صحبت در مورد چیزهای مهم و تأیید آنها. تلاش ها شناخت علایق آنها.
یک پیشنهاد و آن اینکه در کنار فرزندتان در یک زمان مناسب که درگیری ذهنی خاصی ندارد بنشینید و اینگونه سوال و جواب انجام دهید.
«بهترین بخش روز شما چه بود؟ سخت ترین قسمت روزت چه بود؟" "امروز چه کارهایی انجام دادی که احساس خوبی نسبت به آن داشتی؟" «کار خوبی که امروز یکی برای شما انجام داد چه بود؟ خودت چه کار خوبی انجام دادی؟» "امروز چه چیزی یاد گرفتی - در مدرسه یا خارج از مدرسه؟" این سوالات باعث می شود که در ناخودآگاه کودک، بی توجه نبودن به اطراف و دیگران شکل بگیرد و به مرور جزو شخصیت او می شود.
کودکان ارزش ها و رفتارهای اخلاقی را با تماشای اعمال ما و سایر بزرگسالانی که به آنها احترام می گذارند، یاد می گیرند. وقتی صحبت می کنیم بچه ها به نحوه صحبت کردن ما گوش می دهند. به این موضوع که آیا صادق، با انصاف و مراقب دیگران هستیم.
کودکان تنها زمانی می خواهند شبیه ما شوند و به ما اعتماد می کنند و به ما احترام میگذارند که ما را به عنوان یک انسان قوی و با انصاف و مراقب باور داشته باشند.
کودکان صداقت و تواضع را از ما یاد می گیرند .وقتی اشتباهی مرتکب می‌شوید در مورد اینکه چرا فکر می‌کنید مرتکب اشتباه شده‌اید، با او صحبت کنید، بابت این اشتباه از فردی که در موردش مرتکب اشتباه شده اید عذرخواهی کنید .کودک می بیند ، می شنود و یاد می گیرد. یاد می گیرد که آنقدر قوی باشد که عذرخواهی کند و عذرخواهی را ضعف نمی داند.
تمرین کنید که انسان آرامی باشید. این تمرین را هم فرزند می بیند. مثلا برای آرامش خود با یک دوست، پیاده روی کنید دعا یا مدیتیشن، سعی کنید زمانی را برای کاهش استرس خود اختصاص دهید، این آرامش باعث می شود که انسان مهربان تری باشید و بیشتر به دیگران توجه کنید و از آنها مراقبت کنید و این را بدون تربیت مستقیم به صورت غیرمستقیم به فرزندتان یاد می دهید.
مهربانی و دلسوز بودن یک نوع رفتار انسانی متعهدانه است. تعهد داشتن به اخلاقیات را به فرزندانتان بیاموزید.بچه ها را تشویق کنید در یک تیم ورزشی، گروهی یا دوستی شرکت کند، از او بخواهید که تعهدات خود را در قبال گروه یا دوست در نظر بگیرد و او را تشویق کنید تا مشکلات را حل کند.
