به گزارش رکنا، مهم ترین نکته در رایحه درمانی و استفاده از اسانسها این است که به جهت ایجاد تحریکات شدید پوستی و مخاطی این ترکیبات هیچ گاه نباید به صورت خالص مورد استفاده قرار بگیرند. برای استفاده از اسانسها باید آنها را با روغن های گیاهی رقیق نمود.
اصولاً اسانسها از نوع روغنی بوده و در آب حل نمیشود و فقط مقدار بسیار کمی از آنها میتواند لابلای مولکولهای آب قرار گیرد و عرقیات طبیعی از آنها بدست آید.
روغن های رقیق کننده اسانسها به نام روغن حامل پایه، باید بدون بو باشند تا بوی اسانس را تحت تاثیر قرار ندهد.
مهم ترین روغنهایی که به این منظور استفاده میشوند شامل روغنهای بادام، زیتون بدون بو، آواکادو، گل مغربی، روغن هستهزردآلو، روغن ژوژوبا، روغن هسته انگور و روغن جوانه گندم هستند.
این روغن ها سبک بوده و قابلیت جذب آنها در پوست خوب است. البته بعضی روغن ها مانند روغن سیاه دانه که خود دارای اثرات دارویی میباشند، میتوانند به عنوان حامل مورد استفاده قرار گیرند.
