خبرگزاری فارس ـ گروه غرب از نگاه غرب: وحشتی که روز ششم ژانویه بر ساختمان کنگره آمریکا حاکم شد، مشکل آمریکا با افراط گرایی خشونت آمیز را عریان کرد. اف بی آی و دیگر سازمان های مجری قانون در حالی کنار هم گذاشتن تکه های رویدادهای آن روز را شروع کرده اند که همزمان تلاش دارند هر گونه حمله عنقریبی را نیز خنثی کنند. تاکنون عده زیادی دستگیر و به حمله به کنگره متهم شده اند؛ عده ای که اکثریت آنان را مردان تشکیل می دادند.
به دنبال این حوادث گزارش های زیادی منتشر شده که این خشونت و ویرانگری را به «خشم مردان سفیدپوست»، «خشم مردان خشونت پیشه» و «مردان سفیدپوست خشمگین» نسبت داده اند. اما زنان چه می شوند؟
محدود کردن این شورش خشونت آمیز به داستان خشم مردان خشمگین، به معنای نادیده گرفتن تهدیدی است که زنان حاضر در جمعیت در آن روز متوجه مقامات کنگره، مجریان قانون و دمکراسی آمریکایی کردند.
تاریخ طولانی مشارکت زنان
چندین زن مورد شناسایی قرار گرفته اند که گفته می شود در حوادث ششم ژانویه شرکت داشته اند. از جمله این زنان یک درمانگر حرفه ای مدرسه، کارمند دفتر کلانتر یک شهر، یک کارگزار معاملات املاک و یک نامزد پیشین شهرداری هستند.
دست کم یک زن به خاطر نقشی که در سازماندهی این حمله به همراه اعضای سوگند سپاران، جنبش میلیشیای راست افراطی داشته، مورد تحقیقات قرار گرفته است. و یک زن دیگر به نام اشلی بابیت، کهنه سرباز زنی که زود وارد صحن سنا شده بود، با شلیک پلیس کشته شده است.
زنانی که در محاصره ساختمان کنگره مشارکت داشته اند، جزئی از تاریخچه ای طولانی از مشارکت زنان در خشونت های افراطی هم در داخل و هم خارج از ایالات متحده به شمار می روند. زنان قرن هاست که به سازمان ها و آرمان های راست افراطی دل بسته اند. سیدوارد داربی در کتاب اخیر خود در مورد زنان حاضر در جلو صحنه ناسیونالیسم سفیدپوستان معاصر، می نویسد که زنان «به طور تصادفی نیست که در ناسیونالیسم سفیدپوستان حضور دارند. آنها یکی از مشخصه های دیرپای آن محسوب می شوند.»
از اواخر دهه 1800 زنان از سازمان برتری طلب سفیدپوست تروریست کوکلاکس کلان پشتیبانی و به آن کمک کرده اند، در حالی که صدها هزار نفر به شاخه زنان آن یعنی «زنان کوکلاکس کلان» و نسخه های قبلی آن ملحق شده اند.
زنان به تثبیت فرهنگ کوکلاکس کلان کمک کرده اند، فعالیت های یارگیری آن را به پیش برده اند و تبلیغات آن را تولید کرده اند. با وجود ایدئولوژی به شدت مذکر این سازمان که مردان سفیدپوست را به عنوان صاحب اختیاران مطلق اولیه قدرت سیاسی شناسایی می کند، زنان نیز در درون کوکلاکس کلان امروزی سمت های رهبری را داشته اند.
در موردی اخیرتر زنان به جنبش راست افراطی «پسران مغرور» پیوسته اند که علنا آنها را به عنوان سربازان پیاده زن یارگیری کرده است. در ماه دسامبر بگو مگوی دامنه داری بین پسران مغرور مذکر و مونث گزارش شده بود. زنانی که تارا لارزا جنگجوی ام ام ای آنها را رهبری می کرد، بعد از تجربه کردن واکنش جنسیتی شدید از سوی مردان این سازمان، گروهی برای خودشان راه اندازی کردند به نام «دختران مغرور ایالات متحده آمریکا.»
ترک کردن یک سازمان افراط گرا به منظور شکل دادن یک گروه افراط گرای دیگر حاکی از تعهدی عمیق نسبت به آرمان راست افراطی است.
دست کم گرفتن آنها خطرناک است
در مطالعه ای که در سال 2005 انجام شده به عدم ارتباط بین افزایش زنان در درون سازمان های تروریستی راستی آمریکایی و توجهی که نهادهای مجری قانون به آن دارند اشاره شده است.
با وجود افزایش مشخص دخالت زنان در اعمال تروریستی علیه دولت و اقلیت های نژادی، مقامات امنیتی عمدتا از اعلام اسامی، تحقیق و بازجویی از عوامل زن در این سازمان ها قصور کرده اند، حتی بعد از اینکه مجریان قانون از وجود آنها اطلاع پیدا کرده اند.
همینطور شواهدی وجود دارد که زنان راست افراطی آمریکایی الهام بخش زنان دخیل در خشونت های افراط گرایانه در خارج از کشور بوده اند و دانش تاکتیکی را در اختیار آنها قرار داده اند.
شواهد به دست آمده از جنگ جهانی با ترور به خطرات بالقوه نادیده گرفتن رشد افراط گرایی خشونت آمیز درمیان زنان اشاره دارند. برای مثال در عراق تروریست های زن تعداد زیادی از حملات انتخاری مرگبار علیه دارایی های آمریکایی را در طول اشغال آمریکا انجام داده اند.
از آن زمان و بعد از آنکه تروریست های زن حملات مرگباری را در نیجریه، سومالی، تونس، فیلیپین، اندونزی و فرانسه به اجرا گذاشته اند، بقیه جهان مجبور به پذیرش واقعیت زنان خشونت پیشه شده است.
حملات تروریستی اخیر در شهرهای آمریکا مثل سن برناردینو در کالیفرنیا و لاس وگاس که زنان نیز درمیان مرتکبین آن دیده می شدند، تایید کننده این هستند که زنان خشونت پیشه تاکنون در خاک آمریکا خساراتی به بار آورده اند.
سوگیری جنسیتی می تواند مرگبار باشد
در واقع تحقیق من نشان می دهد که حملات انجام شده توسط تروریست های زن اغلب مخرب تر از حملات اجرا شده به دست مردان بوده اند.
من در تجزیه و تحلیلی که از بیش از 2500 حمله انتحاری در سطح جهان کرده ام، نشان داده ام تفاوت ها بین شدت حملات مردان و زنان در جایی که کلیشه های جنسیتی می گویند زنان نه خشونت پیشه هستند و نه سیاسی، بیشتر از سایر نقاط بوده است. این قبیل تعاریف می تواند چشم مقامات امنیتی و غیرنظامیان را به تهدیدی که تروریست های زن به وجود می آورند ببندد و باعث شود که آنها پتانسیل همدستی زنان را نادیده بگیرند.
تروریست های زن از جمله در عراق، اسرائیل و نیجریه توانسته اند به دلیل زن بودن سوء ظن ها را از خود دور کنند. تحقیق من نشان می دهد که سوگیری های جنسیتی وقتی مانع از اجرای سیاست های ضد تروریستی موثر مثل نظارت، جستجو و بازجویی می شوند، عواقب مرگبارتری به دنبال دارند.
بعلاوه از آنجا که شهروندان عادی نقشی غیرمعمول در افشای هویت حمله کنندگان به ساختمان کنگره را داشته اند، سوگیری های جنسیتی در میان غیرنظامیان نیز اهمیت پیدا می کند. قصور در پذیرش همدستی زنان در محاصره کنگره و جنبش گسترده تر پشت آن می تواند مانع از شناسایی قانون شکنان زن و تلاش ها برای مجازات و پیگیری از حملات آتی شود.
زنان آمریکایی قرن هاست که ارکان کلیدی حمایت از افراط گرایان دست راستی بوده اند. خود آنها نیز افراط گرایان دست راستی بوده اند؛ مثل کله پوستی های نژادپرست، نئونازی ها و زنان کوکلاکس کلان. همچنین زنان در میان گروه هایی چون سوگندسپاران، سه درصدی ها و پسران مغرور حضور دارند. آنها نیز جزو آشوبگران ساختمان کنگره بوده اند.
برای به دست آوردن یک ارزیابی دقیق از حمله به کنگره، پرسیدن این سئوال ضرورت دارد که «زنان کجا هستند؟» و پاسخ این است:«درست همان جا.»
نویسنده: جاکانا توماس (Jakana Thomas) استادیار دانشگاه ایالتی میشیگان
منبع: https://b2n.ir/751031
انتهای پیام/
