به گزارش خبرگزاری صدا و سیما: این سلولها به طور تصادفی زمانی که محققان از ابزار فلورسانس برای جستجوی سلولهای دندریتیک در مغز استفاده میکردند شناسایی شدند. این ابزار سلولهای اپندیمال (ependymal cells) را شناسایی کرد که از سلولهای پیشساز جنینی نشات میگیرند و پروتئینی مشابه سلولهای دندریتیک روی سطح خود دارند، که آنها را به دانشمندان نشان داد.
دانشمندان دریافتند که در موشهای سالم، این سلولها موهای کوچکی را روی سطح خود حرکت میدهند تا به جریان مایع مغزی نخاعی کمک کنند.
با این حال، در نخاع موش آسیب دیده، این سلولها با تقسیم، مهاجرت به سمت ناحیه آسیب دیده و تمایز به آستروسیت ها) یکی از انواع سلولهای اصلی سیستم عصبی به آسیب پاسخ دادند. همچنین آنها علائم کلیدی رفتار سلولهای بنیادی را نشان دادند، به طور مداوم در یک دوره زمانی طولانی تقسیم شدند و همچنین توانستند به هر سه نوع سلول اصلی سیستم عصبی مرکزی شامل نورونها، آستروسیتها و الیگودندروسیتها متمایز شوند.
اگرچه ما نمیدانیم که این سلولها در انسان وجود دارند یا خیر، اما این مطالعه ممکن است به توضیح اینکه چرا سیستم عصبی مرکزی پستانداران توانایی ترمیم خود پس از آسیب را ندارد کمک کند.
بر اساس آنچه در وبگاه ستاد توسعه علوم و فناوریهای سلولهای بنیادی منتشر شده است؛ با یافتن راهی برای غلبه بر موانعی که تمایز به نورونها و الیگودندروسیتها را پس از آسیب نخاعی متوقف میکنند، میتوان روش جدیدی برای درمان آسیبهای نخاعی ارائه کرد.