به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اینکه اولین شیرینی ، توسط چه کسی و در چه جایی پخته شده است را کسی نمی داند. شاید این خوراکی جذاب، با دستان یک نانوای خلاق یا یک مادر نمونه پخته شده باشد.
با این وجود و در دوران معاصر ایران، نام ناصرالدین شاه ، در کنار شیرینی و قند ایرانی به چشم می خورد. در آن زمان، به فروشنده نقل ، نبات و قند، قناد می گفتند. در گذشته ایران جای خوبی برای تولید قند با کیفیت نبود و قندهای تولید داخل از طعم و بویی کمی برخوردار بودند؛ لذا از قندهای روسی و بلژیکی به واسطه طعم و مزه هایشان استفاده می شد.
در اصل ناصرالدین شاه را باید یکی از پیشگامان صنعت قند ایران نام برد. هر چند که بازی ها و دسیسه های سیاسی آن زمان مانع از این کار شد و دوباره پای دلالان و قندهای بلژیکی و روسی به ایران باز شد که تا زمان دوران رضاه شاه این داد و ستددها به پایان رسیده و اولین قندهای خوشمره ایرانی را تولید و راهی بازار شد.
داستان اولین قنادی تهران، مربوط می شود به سال 1317 و تاسیس قنادی بهار.
این قنادی در محله سرچشمه تهران واقع شده است؛ درست جایی که آن روزها، محل تردد بسیاری از افراد و رجال سیاسی بود.
قنادی بهار، به پادرازی هایش معروف است. شیرینی پادرازی این قنادی، مختص خود آن است و دستور پخت آن را هر کسی ندارد و طعم آن با سایر پادرازی های استان های دیگر متفاوت است. هنوز که هنوز است، مشتری های قدیمی و وفادار این قنادی، برای چشیدن طعم خاطره انگیز این شیرینی، پا به بهار می گذارند.
