دکتر فاطمه حق شناس که متخصص اورژانس در بیمارستان پورسینای رشت است در گفت وگو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه اسفند سال ۹۸ به کادر درمان اعلام کردند ویروس کرونا وارد کشور شده و باید از ماسک و دستکش استفاده کنیم، توضیح داد: همیشه استادان به ما می گفتند برای معاینه بیماران نباید از دستکش استفاده کنید چراکه توهین به بیمار است و حس ناخوشایندی در بیمار ایجاد می‌شود، وحید نیز که از اساتید ما بود می‌گفت: بیشتر بیمارانی که به اورژانس مراجعه می‌کنند علاوه بر شرایط وخیم جسمی و روحی، استرس زیادی دارند و ممکن است با دیدن ماسک بر صورت ما وحشت زده شوند به همین دلیل برای معاینه بیماران از ماسک و دستکش استفاده نمی‌کرد.
دکتر وحید بسیار مهربان، با اخلاق و دلسوز بود هرگز عصبانی نمی شد و می‌گفت: در بیمارستان باید مدیریت خشم داشته باشیم تا بیماران بتوانند آرام باشند.
همسر این شهید مدافع سلامت می‌گوید: در آن زمان ما از شدت بیماری کووید ۱۹ و راه های انتقال آن مطلع نبودیم و اطلاعات دقیق و درمانی خاص برای این بیماری وجود نداشت. در شبکه های مجازی هم فیلم هایی منتشر می شد که افراد در حال راه رفتن یا فعالیت بر روی زمین می‌افتادند و جان خود را از دست می دادند، دیدن این صحنه ها بر شدت استرس ما می افزود و می دانستیم ممکن است جان خود را از دست دهیم اما به دلیل تعهدی که نسبت به بیماران داشتیم بر سرکار می رفتیم.
وی اضافه کرد: آذرماه همان سال بیماران زیادی که اکثرا جوان بودند با مشکلات تنفسی به بیمارستان مراجعه می کردند؛ پس از سی تی اسکن مشخص می شد یک سمت ریه آنها سفید شده اما چون از وجود ویروس کرونا بی اطلاع بودیم تصور می‌کردیم ریه آنها دچار عفونت شده است.
فاطمه با بیان اینکه همسرم سابقه بیماری زمینه ای نداشت، اذعان داشت: وحید از ۳ اسفند ۹۸ (به مدت یک هفته) به دلیل دردهای عضلانی، اسکلتی و به دنبال آن تب و لرز و سرفه‌های شدید و طاقت‌فرسا در خانه قرنطینه شد، زمانی که من بر سرکار می رفتم دخترم از او مراقبت می‌کرد شرایط روز به روز بدتر می شد برای او کپسول اکسیژن گرفتم با آن هم نمی‌توانست به خوبی نفس بکشد پس از انجام تست پی سی آر مشخص شد وی به ویروس کرونا مبتلا شده، نمی دانستیم چه داروهایی باید مصرف کند با سختی داروهای ضد ویروس و آسپری های باز کننده مجاری تنفسی را تهیه می کردم، درمان مشخصی وجود نداشت هر پزشک یک نوع دارو تجویز می‌کرد، برخی از پزشکان به دلیل ناشناخته بودن ویروس داروهایی را برای وی تجویز کردند که عوارض آنها باعث افزایش کراتین خون و مشکلات کلیوی وی شد و یک روز قبل از فوت به علت اختلال در عملکرد کلیه تحت دیالیز قرار گرفت.
وی افزود: وحید ۲ روز و نیم در بیمارستان بستری شد پس از آن به علت وخامت حالش به بخش آی سی یو منتقل و برای اینکه بتواند لوله هایی که در مجرای تفسی او گذاشته شده را تحمل کند او را بیهوش کردند اما متاسفانه ریه های او به شدت درگیر شده بود و درمان اثربخش نبود و ۱۹ اسفند ماه ۹۸ بر اثر بیماری کووید ۱۹ در بیمارستان به شهادت رسید.
فاطمه گفت: بعد از فوت همسرم علائم ویروس کرونا در من و دختر بزرگم نمایان و تست پی سی آر ما مثبت شد، دختر کوچکم را به خانه مادر خود فرستادم و ما ۲۸ روز در خانه قرنطینه شدیم، گاهی اقوام جویای احوال ما می شدند و وسایل مورد نیاز را برای ما تهیه می کردند.
نحوه خاکسپاری نخستین شهدای مدافع سلامت
به گفته همسر شهید منصف کسمائی در اوایل شروع کرونا، بیمارانی که بر اثر این ویروس جان خود را از دست می‌دادند را بدون غسل، با تیمم روی کاور مشکی که درون آن گذاشته شده بودند در یک کفن سفید می پیچیدند و بعد از خواندن نماز میت آنها را در ورودی شهرستان رشت در قطعه ای از باغ رضوان به نام قطعه بهشت که فاصله زیادی از دیگر قبرها داشت به خاک می سپردند.
پیکر وحید را نیز بعد از فوت از بیمارستان به سردخانه منتقل کردند و پس از یکروز ۱۰ تا ۱۲ جسد را همزمان با فاصله از هم به خاک سپردند به خانواده ها نیز گفته شده بود فقط از فاصله یک کیلومتری می توانند در محل حضور داشته باشند و از هر خانواده تنها یک نفر می‌تواند هنگام خاکسپاری عزیزش کمی جلوتر از آن محل بیاید، قبرها عمیق کنده شده بود و می گفتند روی جسد اموات آهک ریخته شد.
نحوه آشنایی و ازدواج
فاطمه در مورد نحوه آشنایی و ازدواج خود با دکتر منصف کسمائی نیز گفت: خانواده‌های ما از قبل با هم آشنا بودند زمانی که ما با هم ازدواج کردیم وحید تحصیلات خود را در رشته پزشک عمومی به اتمام رسانده بود من نیز در حال اتمام تحصیلات خود در رشته پزشکی بودم، زندگی مشترک ما ۲۵ سال به طول انجامید و حاصل آن ۲ دختر است.
وحید انسانی متین، مؤدب، مهربان، دلسوز و مردمدار بود که تا آخرین لحظه عمر پر برکتش خالصانه به بیماران خدمت کرد و در این راه جانش را فدا کرد.
برشی از زندگی شهید منصف کسمائی
دکتر وحید منصف کسمایی پزشک متخصص طب اورژانس مرکز آموزشی و درمانی پورسینا رشت ۳۰ آبان ۱۳۴۶ در شهر رشت دیده به جهان گشود وی فرزند دوم خانواده بود و مقاطع تحصیلی خود را در شهر رشت و در مدارس عنصری، ابوریحان و دکتر شریعتی رشت گذراند.
وی که در تمام مراحل تحصیلی، شاگردی ممتاز و دارای هوش و استعداد فوق‌العاده‌ای بود، مورد محبت و تحسین معلمان و مدیران قرار داشت، سال ۶۴ در دانشگاه علوم پزشکی ایران در رشته پزشکی پذیرفته شد.
وحید سال ۶۹ در زلزله رودبار، برای کمک به مردم به همراه تعدادی از دانشجویان به رشت سفر کرد تا در انتقال و امدادرسانی به مصدومان زلزله کمک کند، سال ۷۱ بعد از اتمام تحصیلات، برای گذراندن دوره سربازی به نیروی دریایی ملحق شد و با توجه به اینکه وی جزو نفرات برتر گروه از نظر پایه علمی و عملی در دوره آموزشی بود، به نیروی دریایی منتقل و مابقی دوران سربازی خود را در بیمارستان ولیعصر رشت سپری کرد.
بعد از اتمام دوران سربازی به عنوان پزشک عمومی، مسئول بهداشت محیط و مسئول بهداشت حرفه‌ای در مرکز بهداشت شهرستان رشت و مسئول اورژانس مرکز آموزشی و درمانی پورسینا این شهرستان به ارائه خدمت پرداخت، سپس در امتحان رزیدنتی به عنوان رزیدنت طب اورژانس در دانشگاه تهران قبول شد و بعد از اتمام دوره رزیدنتی به عنوان اولین متخصص طب اورژانس، مدیر گروه طب اورژانس و رئیس بخش اورژانس مرکز آموزشی و درمانی پورسینا رشت مشغول به کار شد.
