به گزارش اقتصادنیوز به نقل از قرن نو، در حالی که ۲ ماه دیگر انتخابات کنگره آمریکا برگزار می‌شود، به نظر می‌رسد حمایت نامزدهای انتخاباتی از برجام می‌تواند منجر به جلب نظر مثبت اکثریت رای دهندگان آمریکایی شود.
اما بلچر رئیس صندوق پلوشرز (Plowshares) و تام کولینا مدیر سیاستگذاری این یک بنیاد که در راستای صلح و امنیت جهانی فعالیت می‌کند در یادداشتی برای بیزنس‌اینسایدر استدلال کرده‌اند که «توافق هستهای ایران برای اوباما کارساز بود و می‌تواند برای بایدن نیز کارساز باشد - اما تنها در صورتی که کنگره مانعی برای این کار ایجاد نکند».
احیای برجام و امنیت منطقه؛ این بار هند آستین بالا می زند؟
خانم بلچر و آقای کولینا در این مطلب نوشته‌اند: پس از یک سال و نیم گفتگو، آمریکا و ایران به احیای توافق هسته ای 2015 نزدیک شده‌اند. و اگر واشنگتن و تهران موفق شوند، آینده توافق کاملاً در دست کنگره خواهد بود.
این دستاورد دیپلماتیک که مدت‌ها پیگیری شد، امنیت ملی ایالات متحده و امنیت منطقه خلیج فارس را بهبود می بخشد و از جایگزینی بسیار بدتر جلوگیری می کند – یعنی یک اقدام نظامی که می تواند منجر به جنگ خونین و پرهزینه دیگری در خاورمیانه شود. بنابراین در حال حاضر، کنگره باید وارد عمل شود.
اگر این اتفاق بیفتد، دولت بایدن را باید به خاطر این پیشرفت دیپلماتیک تحسین کرد. پرزیدنت بایدن از ابتدای دولتش روشن بود که از ورود مجدد ایالات متحده به توافق حمایت می کند، اما فقط با شرایط مناسب. در اوایل سال جاری، زمانی که توافق نزدیک به نظر می رسید، ایران خواستار اقدامات خاصی شد (مانند حذف تحریم های دولت ترامپ علیه سپاه پاسداران ایران)، که دولت بایدن به این نتیجه رسید که تمایل و یا توانایی برآوردن این خواسته‌ها را ندارد.
بایدن محکم ایستاد و منتظر بود تا ایران موضع خود را تغییر دهد، که ظاهراً این اتفاق افتاد. با این حال، اخبار اخیر تأکید می کند که چشم انداز موفقیت همچنان نامشخص است.
اما حتی اگر توافقی به دست بیاوریم، کنگره که 30 روز فرصت دارد آن را بررسی کند، و تا آن زمان نمی‌توان آن را اجرا کرد.
سه دلیل قوی برای حمایت کنگره از توافق ایران وجود دارد:
1- این معامله قبلا کار می کرد و می تواند دوباره کار کند. این توافق به خوبی کار می کرد تا اینکه دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا، به دلایل سیاسی داخلی، بی پروا آن را در سال 2018 رها کرد. تهران تا زمانی که ایالات متحده از آن خارج نشد و حتی تا یک سال پس از آن به توافق پایبند بود و سپس عملاً ایران را برای پیشبرد برنامه هسته ای خود ترغیب کرد. زمانی که توافق منعقد شد، ایران 12 ماه با نقطه گریز هستهای فاصله داشت و اکنون، بدون توافق، تنها هفته‌ها با این نقطه فاصله دارد (هرچند تبدیل این مواد به کلاهک موشکی قابل تحویل بسیار بیشتر طول می‌کشد).
2- توافق روی میز قطعاً بسیاری از پیشرفت های ایران را معکوس خواهد کرد و در حالی که ما را به جدول زمانی اولیه گریز یکساله برنمی‌گرداند، اما شش ماه به ما فرصت می‌دهد و بینش بسیار مورد نیاز را در مورد فعالیت‌های هستهای ایران باز می‌گرداند که در صورت یافتن شواهدی مبنی بر تخلف، زمان کافی برای پاسخگویی به آنها بیشتر است. اما بدون توافق، می‌توانیم شاهد حرکت ایران به سوی نقطه گریز در کمترین زمان باشیم.
3-جایگزین بسیار بدتر است. بایدن در سفر اخیر خود به خاورمیانه گفت که از نیروی نظامی "به عنوان آخرین راه حل" برای جلوگیری از هسته ای شدن تهران استفاده خواهد کرد. اما اگر توافق مجدد با ایران شکست بخورد، احتمال جنگ بسیار بیشتر می شود - و این یک فاجعه خواهد بود.
جنگ ایالات متحده در عراق صدها هزار کشته و تریلیون ها دلار هزینه داشت، کل منطقه را بی ثبات کرد و اکنون به طور گسترده به عنوان یک اشتباه تاریخی شناخته می شود. برای مقایسه، جمعیت ایران دو برابر عراق است و ارتش فعال آن تقریباً سه برابر بیشتر است. ایران همچنین دسترسی به خلیج فارس را کنترل می کند. مسدود کردن تنگه هرمز می تواند عرضه جهانی نفت را تا 30 درصد کاهش دهد.
همانطور که رابرت گیتس، وزیر دفاع سابق آمریکا می گوید: «اگر فکر می کنید جنگ در عراق سخت بود، به نظر من حمله به ایران یک فاجعه خواهد بود». در میان جنگ در اوکراین، تورم جهانی و تنش با چین، آخرین چیزی که ما نیاز داریم یک بحران بین‌المللی دیگر است.
توافق ایران در میان رای دهندگان محبوبیت دارد. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که رای‌دهندگان اگرچه نگران چشم‌انداز ایران هستهای هستند، اما به احتمال زیاد از اعضای کنگره که دیپلماسی را بر جنگ ترجیح می‌دهند، حمایت می‌کنند.
نزدیک به نیمی (45 درصد) از رأی دهندگان احتمالی می گویند که «احتمال بیشتری» دارد که به نامزدی رای دهند که از توافق هسته ای مجدد با ایران حمایت کند. در مقایسه، تنها 15 درصد می‌گویند که حمایت یک نامزد از توافق باعث می‌شود که آنها «کم‌تر» به آنها رأی دهند.
و رأی دهندگان اکثراً طرفدار دیپلماسی به جای اقدام نظامی فارغ از خطوط حزبی هستند: 83 درصد از دموکرات ها، 79 درصد از مستقل ها و 72 درصد از جمهوری خواهان موافق هستند که ایالات متحده باید بر دیپلماسی برای پایان دادن به برنامه هسته ای ایران تمرکز کند.
شانس ایجاد شده نادر است، پس بیایید این یکی را هدر ندهیم. همانطور که پیشرفت هسته ای تهران نشان می دهد، کنار گذاشتن توافق با ایران در سال 2018 یک خطای غم انگیز بود. ما می دانیم که این معامله قبلا کارساز بوده است.
با توجه به پیامدهای فاجعه بار احتمالی جنگ دیگری در خاورمیانه، و حمایت عمومی قوی از دیپلماسی، اعضای کنگره دلایل زیادی برای حمایت از یک توافق دوباره دارند.
توافق هسته ای ایران همچنان سیاست خارجی خوب و سیاست عمومی درستی است و سزاوار حمایت کامل کنگره است.
اما نظرسنجی انجمن شیکاگو نشان می‌دهد که افکار عمومی در مورد اینکه آیا واشنگتن می‌تواند برای همیشه مسیر تهران هستهای را متوقف کند، اختلاف نظر دارد.
بر اساس گزارش این انجمن، مذاکرات ایران و ایالات متحده برای بازگشت به توافق برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) 2015 به‌طور مداوم و به مدت 17 ماه ادامه داشته است. در حالی که هنوز موانعی در این فرآیند وجود دارد، ایران اخیراً دو درخواست چالشی برای ایالات متحده را از موضع اصلی خود حذف کرد و به طور بالقوه راه را برای رسیدن به یک توافق جدید هموار کرد. علیرغم کاهش نگرانی آنها در مورد برنامه هسته ای ایران، عموم مردم آمریکا همچنان مایلند گام های مهمی برای روند هستهای ایران بردارند، اگرچه اکثریت آنها استفاده از گزینه های نظامی را رد می کنند.
یافته های کلیدی این پژوهش حاکی است که اگر تهران توسعه هسته ای خود را از سر بگیرد، اکثریت آمریکایی ها از تشدید تحریم های اقتصادی و دیپلماتیک ایالات متحده (79%) و انجام حملات سایبری (64%) حمایت خواهند کرد.
همچنین اکثریت استفاده از نیروی نظامی برای توقف توسعه هسته ای ایران را رد می کنند، اگرچه درصد افرادی که از حملات هوایی به تأسیسات هسته ای ایران (46 درصد) و استفاده از نیروهای آمریکایی (38 درصد) برای مقابله حمایت می کنند، قابل توجه است.
این نظرسنجی نشان می‌دهد از هر 10 نفر 6 نفر(59%) -شامل 73 درصد از دموکرات ها، 61 درصد از مستقل ها و 41 درصد از جمهوری خواهان - از بازگشت به توافق به جای خارج ماندن از برجام حمایت می کنند. با این حال بیش از نیمی از آمریکایی ها برنامه هسته ای ایران را تهدیدی حیاتی برای ایالات متحده می دانند (53 درصد).
