به گزارش ایسنا و به نقل از وب‌سایت رسمی "دانشگاه واشنگتن در سن‌لوئیس"(WUSTL)، یک برچسب دارای سوزن‌های ریز ابداع کرده‌اند که می‌توان آن را روی پوست به کار برد. این برچسب به خاطر حساسیت بی‌سابقه‌ای که دارد، به پزشکان امکان می‌دهد تا وجود زیست‌نشانگر را تشخیص دهند.
این فناوری، هزینه کمی دارد و استفاده از آن برای پزشکان و خود بیماران ساده است. این برچسب می‌تواند لزوم مراجعه به بیمارستان را برای گرفتن خون از بین ببرد.
"سریکانث سینگاماننی"(Srikanth Singamaneni)، سرپرست این پژوهش گفت: این برچسب‌های سوزنی علاوه بر هزینه کم و سهولت استفاده، مزیت دیگری نسبت به گرفتن خون دارند که شاید برای برخی از افراد، مهم‌ترین ویژگی آن باشد. سوزن‌های این برچسب تقریبا بدون درد هستند.
یافتن نشانگر زیستی با استفاده از برچسب‌های سوزنی، به آزمایش خون شباهت دارد اما به جای استفاده از محلول برای یافتن و تعیین کمیت نشانگر زیستی در خون، سوزن‌ها مستقیما آن را از مایعی که سلول‌های ما را در پوست احاطه کرده است، می‌گیرند که "مایع میان‌بافتی پوست"(ISF) نامیده می‌شود. پس از گرفتن نشانگرهای زیستی، وجود و کمیت آنها با استفاده از فلورسنس شناسایی می‌شود.
مایع میان‌بافتی پوست، منبعی غنی از مولکول‌های زیستی است که همه چیز از پیام‌رسان‌های عصبی گرفته تا ضایعات سلولی را به صورت انبوه در بر دارد. روش‌های متداول برای بررسی زیست‌نشانگرها در مایع میان‌بافتی پوست، به استخراج مایع میان‌بافتی از پوست نیاز دارد. این روش دشوار است و معمولا میزان مایع میان‌بافتی پوست قابل دستیابی، برای تجزیه و تحلیل کافی نیست. این یک مانع بزرگ برای توسعه فناوری زیست‌حسگر مبتنی بر سوزن‌های ریز است.
روش دیگر، گرفتن مستقیم نشانگر زیستی موجود در مایع میان‌بافتی پوست بدون نیاز به استخراج مایع میان‌بافتی است. در چنین شرایطی، گرفتن نشانگر زیستی به مقدار کافی، ساده نیست.
پژوهشگران برای برطرف کردن این مشکل، از نانوبرچسب‌های فلورسنت فوق‌العاده درخشان استفاده کردند. این برچسب‌ها در مقایسه با برچسب‌های فلورسنت قدیمی، درخشان‌تر هستند و می‌توان آنها را حتی در تراکم پایین به سادگی تشخیص داد.
این برچسب‌ها، ویژگی‌هایی دارند که می‌تواند تاثیر واقعی در حوزه پزشکی، مراقبت از بیماران و پژوهش داشته باشد.
این برچسب‌ها امکان بررسی نشانگرهای زیستی را فراهم می‌کند؛ به ویژه هنگامی که موضوع درک مصونیت در بیماری‌های جدید فراهم می‌شود.
این پژوهش، در مجله "Nature Biomedical Engineering" به چاپ رسید.
انتهای پیام
