به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، محققان سال‌هاست که در تلاش هستند تا درمان‌هایی را برای مقابله قطعی با بیماری سرطان توسعه دهند، اما با شکست مواجه شده‌اند. این به این دلیل است که حتی اگر برخی آزمایش‌ها نیز جواب دهند، همیشه بقایایی از سرطان باقی می‌ماند که مدتی بعد، قوی‌تر و بی‌رقیب‌تر از قبل بازمی‌گردد.
توقف سرطان در مسیر خود
بر اساس بیانیه مطبوعاتی موسسه تحقیقات پلیمری ماکس پلانک، "تانیا ویل" و "دیوید نگ" اکنون در تلاش برای متوقف کردن سرطان به توفیق جدیدی دست یافته‌اند. در این بیانیه آمده است: با ایجاد اختلال در اجزای سلولی که مسئول تبدیل اکسیژن به انرژی شیمیایی هستند، موفقیت اولیه در از بین بردن سلول‌های حاصل از سرطان متاستاتیک غیرقابل درمان حاصل شده است.
آنها با این فرض شروع کردند که سلول‌های سرطانی بسیار سازگار هستند و قادر به ایجاد مکانیسم‌هایی برای اجتناب از اثرات درمان‌های کاربردی هستند. "نگ" رهبر این مطالعه می‌گوید: ما می‌خواهیم با حمله به ستون اصلی زندگی سلولی یعنی نحوه تنفس سلول‌ها و جذب اکسیژن و در نتیجه تولید انرژی شیمیایی برای رشد، از این سازگاری جلوگیری کنیم.
پژوهشگران یک داروی ترکیبی ساختند که به درون سلول‌ها حرکت می‌کند و در آنجا به شرایط موجود در داخل سلول واکنش نشان می‌دهد و یک فرآیند شیمیایی را آغاز می‌کند. سپس مولکول‌های دارو به یکدیگر متصل می‌شوند و موهای ریزی را تشکیل می‌دهند که هزار بار نازک‌تر از موی انسان هستند. "ژیکسوان ژو"، یکی از پژوهشگران این مطالعه می‌گوید: این موها فلورسنت هستند، بنابراین می‌توانید به طور مستقیم با میکروسکوپ به آنها نگاه کنید.
مصرف اکسیژن در انواع مختلف سلول
دانشمندان مصرف اکسیژن در انواع مختلف سلول را ارزیابی کرده و دریافتند که این موها از تبدیل اکسیژن به ATP؛ مولکولی که مسئول انتقال انرژی در سلول‌ها است، جلوگیری می‌کند. این فرآیند حتی برای سلول‌هایی که از سرطان متاستاتیک غیرقابل درمان بیرون می‌آیند نیز موفقیت‌آمیز بود. در تمام موارد، سلول‌ها به سرعت در عرض چهار ساعت مردند.
همه اینها به این واقعیت اشاره دارد که پس از چند سال تحقیق بیشتر، دانشمندان به خوبی می‌توانند روش جدیدی را برای درمان سرطان غیر قابل درمان ایجاد کنند.
پژوهشگان نتایج هیجان‌انگیزی را در شرایط آزمایشگاهی کنترل‌شده گزارش کرده‌اند و به کشف بینش‌های عمیق‌تر بر اساس اینکه چگونه این موهای ریز از تبدیل اکسیژن به انرژی شیمیایی جلوگیری می‌کنند، ادامه خواهند داد.
این روش با پیشرفت‌های بیشتر می‌تواند در آینده برای کنترل سایر فرآیندهای سلولی نیز به منظور رسیدگی به سایر بیماری‌های مهم مورد استفاده قرار گیرد.
سرطان یک بیماری ناتوان‌کننده با گزینه‌های درمانی پیچیده است که اغلب به سادگی کار نمی‌کنند و از هر تحقیقی که این فرآیندها را به جلو می‌برد و گزینه‌های درمانی مؤثرتری را ارائه می‌دهد، همیشه استقبال می‌شود. اکنون باید دید که آیا این پیشرفت جدید می‌تواند یک بار برای همیشه، کلید خفه کردن سرطان باشد؟ البته پژوهش‌های بیشتری در این زمینه باید انجام شود، اما نتایج این مطالعه به هر حال امیدوارکننده به نظر می‌رسد.
