رضاتازیکی؛ مدیر ملی طرح تکاپو (توسعه کسب و کار و اشتغال پایدار) در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم گفت: سال 1400 پیش بینی این است که اگرکرونا مهار شود, بخشی از مشاغل خدماتی احیا شود.
وی ادامه داد:به نظر من با توجه به اینکه ممکن است سال آینده متغیرهای زیادی مانند بحث بورس, بحث ارزو... تغییرکند, تأثیرگذار بر بیکاری است.
تازیکی با بیان اینکه انتظارات برای رفع تحریم باعث توسعه بازارهای صادراتی می شود گفت:به عبارتی تبادلات اقتصادی ایران راحت‌تر می شود و ممکن است در واردات بسیاری کالاها تأثیرگذار باشد,همین الان در حال حاضر اطلاعات دقیقی داریم برای کشورهایی که تمایل دارند در بازارهای ایران سرمایه گذاری کنند. گروه هایی در ایران رفت و آمد دارند, درصورتی که تحریم ها برداشته شود, گشایش‌هایی برای آنها وجود دارد. کشورهایی که تمایل به سرمایه گذاری دارند, اخبار را رصد می کنند و منتظر رفع تحریم ها هستند تا برای سرمایه گذاری اقدام کنند.
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
مدیر ملی طرح تکاپو (توسعه کسب و کار و اشتغال پایدار) با بیان اینکه در زمان تحریم بسیاری از کسب و کارها قوت گرفتند گفت:در حوزه هایی مانند پوشاک سرمایه گذاری های زیادی درآینده خواهیم داشت.گروه هایی از سرمایه گذاران خارجی به ایران آمده اند و حال بررسی هستند. مقدمات اولیه برای این کار را انجام داده اند. منتظر گشایش های بانکی هستند.
اشتغال زایی با توسعه ظرفیت های موجود
مدیرمل طرح تکاپو اظهار داشت:نبود پنجره واحد, مشکلات در مجوزها در مسیر کسب و کار وجود دارد. امسال نسبت به 4سال گذشته گشایشی در حوزه ثبت شرکت ها پیش نیامده است. همان شاخص هایی که وجود داشت, فرقی نکرده است, مجوزها آسان تر نشده است.
تازیکی با انتقاد از اینکه وقتی مواد اولیه به کشور وارد نمی شود, تولید با مشکل روبرو می شود گفت:بعضی از مواد اولیه در داخل تولید نمی شود که تولید کننده بخواهد,از مواد داخلی برای کار خود استفاده کند.مانند خرج کارهای خیاطی. به طور مثال در تولید نخ دوخت مشکل داریم. تنها یک کارخانه است که آن را تولید می کنند و تمام تولیدکنندگان داخلی مجبور هستند که از آن کارخانه خریداری کنند. بیشتر یک رانت در میان است تا بخواهیم بگوییم تولید از داخل صورت می گیرد. در حوزه تولید کفش نیز, مشکلاتی در زمینه مواد اولیه داریم. زمانی که مواد اولیه نباشد, محصولات با کیفیت به دست مشتری نمی رسد. زمانی که محصول با کیفیت تولیدنشود,در بازار خارجی قدرت رقابت نداریم. در حوزه کیف نیز وارداتی زیادی از چین و ترکیه داشتیم. در صورتی که توان تولید کیف و چمدان را در یکی از روستاهای همدان فراهم است. این روستا قطب تولید کیف در کشور است. بیش از 130کارگاه در آن روستا مشغول تولید هستند و حدود 600تا700 نیروی کار مشغول تولید کیف و چمدان هستند.
وی با بیان اینکه این کارگاه ها برای اینکه بتوانند محصول خود را به فروش برسانند از برند خارجی استفاده می کنند گفت:مواد اولیه خوب به دست این تولید کنندگان نمی رسد به همین دلیل مجبور هستند, برای رویه اولیه کیف از یک رویه خوب و خارجی استفاده می کنند و برای داخل کیف از مواد اولیه ایرانی. چرا که کیفیت مواد اولیه داخلی متأسفانه مرغوب نیست. در یکی دو قلم در تولید کیف, ایران ضعف دارد که در این روستا از این دو قلم استفاده می شود بقیه موارد ایرانی است. در این صورت این کیف ها قدرت رقابت با کیف چینی و ترکیه ای را دارد. به همین خاطر مجبور هستند با چسباندن برندهای خارجی برای مشتری جذابیت ایجاد کنند.
تازیکی گفت: باید مانند کشورهای پیشرفته دنیا, روی محصول نهایی سخت گیری کنیم اما روی مواد اولیه سخت گیری نداشته باشیم. به طور مثال برای واردات پوشاک تعرفه بگذاریم.تعرفه نباید برای مواد اولیه باشد. مواد اولیه باید وارد شود تا یک کارخانه بتواند فعالیت داشته باشد. اگر تولید را بر مواد اولیه ارجح بدانیم،می توانیم در این زمینه موفق باشیم. چرا که تولیدکننده مواد اولیه هم به دنبال رشد کیفیت مواد خود می رود.
*قطب تولید کیف در کشور در همدان است
وی افزود:اما وقتی به طور مثال تولید کننده کیف نباشیم، ولی هزاران مواد اولیه کیف تولید کنیم به کار ما نمی آید. با وجود اینکه ترکیه بزرگترین تولیدکننده پارچه است, اما واردات پارچه به این کشور ممنوع نیست. چرا که می داند تولید محصول نهایی است که اشتغال ایجاد می کند. مواد اولیه باید رقابتی باشد و تولید کننده مواد اولیه باید سطح کیفیت محصولات خود را تقویت کند. جلوگیری از مواد اولیه فقط خیانت در حق تولیدکننده و کارگران ایرانی است و از سوی دیگر خدمت به قاچاقچیان است. اما برای واردات محصول نهایی باید سخت گیری انجام شود. این موضوع تغییر نکرده است وبدتر هم شده است.
مدیرمل طرح تکاپو با بیان اینکه کیفیت نهایی محصولات را باید ارتقا دهیم گفت:در صورتی که کیفیت نهایی محصولات افزایش یابد قابل رقابت با نمونه خارجی خواهد شد و در همین راستا برد بیشتری خواهد داشت.
مدیر طرح ملی توسعه کسب و کار و اشتغال پایدار وزارت کار با اشاره به اینکه 50درصد ظرفیت پوشاک داخلی خالی است گفت:امکان اشتغال 1.5میلیون نفری در صنعت پوشاک وجود دارد. اما در حال حاضر حدود 530 هزار نفر در این صنعت مشغول هستند.
*کارگران ایرانی پایین ترین دستمزد را در دنیا دارند
وی با بیان اینکه سرمایه گذاران خارجی تمایل به فعالیت در ایران دارند گفت:دستمزد کارگرایرانی نسبت به کشورهای اطراف بسیار کمتر است به همین دلیل سرمایه گذاری در ایران مقرون به صرفه است. دستمزد کارگران در ماه حدود 120دلار است و حتی دستمزد کارگر ایرانی از بنگلادش ارزان تر است. در حال حاضر مزیت بسیار ویژه ای برای ایران فراهم شده است,از لحاظ هزینه دستمزد, کارگر ایرانی از بنگلادش هم ارزان تر است. پیشنهادهایی از بنگلادش برای سرمایه گذاری در ایران داریم.
تازیکی اظهار داشت:خیلی از کشورها این قانون گذاری کرده است که اگر کشوری به شرط صادرات مواد اولیه را به کشور دیگری ببرد و سرمایه گذاری کند و سپس محصول نهایی صادر شود, مشکلی وجود ندارد. در حال حاضر این در مناطق آزاد اجرا می شود اما باید در سرزمین اصلی هم این قانون را بگذاریم, به طور مثال به شرط 70درصد صادرات, اجازه دهیم مواد اولیه لازم؛ با تعرفه 0 درصد وارد شود که اشتغال ایجادمی کند. رفته رفته می توان این تعرفه را افزایش داد.
وی گفت: از محل مالیات می توان درآمد برای کشور ایجاد کرد. در شرایطی که در کشور وجود دارد چون ریسک سرمایه گذاری بالا است, سرمایه گذار داخلی هم جرأت سرمایه گذاری ندارد, چه برسد به سرمایه گذار خارجی.
*فرصت اشتغال پایدار در روستاهای 4فصل ایران
مدیر طرح ملی توسعه کسب و کار و اشتغال پایدار بااشاره به فرصت‌های روستا برای کشور چهارفصلی مانند ایران اظهار داشت: در روستاها دنیایی از فرصت نهفته است. سال‌های سال روستا و ظرفیت آن مغفول مانده است. اگر تنها برای اشتغال و کسب‌وکارهای زنجیره ارزش، فرصت بسیاری در بخش روستایی وجود دارد. باید تنها انتقال دانش صورت بگیرد، تا بهره‌وری کشاورزی بیشتر شود و حاشیه سود نیز افزایش یابد. البته کسب‌وکار روستایی تنها به کشاورزی و دامپروری خلاصه نمی‌شود؛ صنایع تکمیلی، گردشگری طبیعت و صنایع دستی می‌تواند به سمت اشتغال‌زایی بیشتر برود. کشور ما چهار فصل است و عملاً تنوع کسب‌وکاری روستایی در ایران بیشتر از هر کشور دیگری است.
مدیر طرح ملی تکاپو درباره توسعه روستایی و جذابیت‌های آن افزود: رویکردهای توسعه روستایی به دلایل بسیاری مورد انتخاب من بوده است. حدود 17 سال به مسائل توسعه پرداخته‌ام. با توسعه می توان به مسیر رشد رسید. ظرفیت های موجود در کشور در حوزه اشتغال اگر توسعه یابد, مسئله معضلات اشتغال هم حل می شود. با توسعه مسیر رشد هم محقق می شود.
وی گفت: اقتصاد روستا بسیار جذابیت دارد. اولاً بکرتر از همه است. ثانیا ًبازده و نتیجه کار کاملاً سریع روشن می‌شود. ثالثاً در زمینه اقتصاد روستایی، فرصت‌های متعددی وجود دارد که هنوز کسی به سمت این کارها نرفته است. در آخر هم بهترین جذابیت اشتغال‌زایی روستایی، کارگران و عزیزان روستایی هستند که ما با آنها کار می‌کنیم.
وی ادامه داد: یکی از تجربیات موفق در حوزه روستا، افزایش قدرت چانه‌زنی است. حدود 30 روستا برای خرید مواد اولیه خود دست به دست هم دادند، علاوه بر خرید ارزان این مواد، ضمانت حفظ کیفیت و همچنین چندین خدمت کنار خریدشان گرفتند. به طور مثال در بحث گاوداری، تإمین‌کننده‌ی عمده محصولات خوراک دام، علاوه بر تأمین ارزان این خوراک، مسئولیت بهداشت دام را نیز برعهده گرفت. یک دام‌پزشک نیز برای این روستاها تهیه کرد. ما باید از این امکانات جمعی استفاده کنیم. یک سازمان باید این کارها را انجام دهد. در زمینه فروش محصول نیز به همین نحو است. به جای یک کسب‌وکار کوچک، برای ارائه محصول به بازار، جمع شدند و بازار را از دست دلالان درآوردند. مدل‌های مترقی دیگری هم هست و باید در زمینه روستا به این سمت حرکت کرد.
*سخت گیری در مجوزهای کسب و کار روستایی
تازیکی در رابطه با سخت‌گیری در مجوزهای کسب‌وکارهای روستایی و عدم آموزش متناسب روستاییان جهت کارآفرینی گفت: مردم روستایی بسیار مظلومند و حتی خودشان نمی‌دانند چه چیزی را مطالبه کنند. اگر یک روستایی بخواهد شروع به کشت زعفران بکند، هیچ جایی وجود ندارد که به این روستایی مجوز و آموزش بدهد. باید علاوه بر ساده کردن مجوزهای روستایی، به سمت آموزش تخصصی تولیدکننده یک محصول برود. ما همه چیز را در روستا داریم و تنها نیازمند آموزش تخصصی و ارائه دانش اندکی به این روستاییان است. نقشه گنج ایران در روستاها نهفته است.
تازیکی با اشاره به همکاری روستاییان با نهادهای ارائه دهنده خدمات بزرگ افزود: در بحث فروش، کشاورز باید با عقد قراردادهایی تضمین فروش محصول داشته باشد، ما با یک صادرکننده بزرگ برای محصولات چند ده روستا توافق کردیم و حالا روستاییان با خیال راحت و قیمت توافق شده به کشت می‌پردازند. بحث قرارداد محور شدن فروش محصولات بسیار مهم است و باعث راحت شدن خیال روستاییان از فروش محصول است. اقتصاد روستایی بسیاری از کشورها، مبتنی بر قرارداد فروش است. باید کشاورز بداند که چه محصولی تولید کند. در کنار این موضوع اتحادیه‌های کشاورزی در روستاها باید شکل بگیرد نه در مرکز استان‌ها. فرصت فعلی باید مغتنم شمرده شود، روستا و اقتصاد روستا با آموزش و راهکارهایی نظیر قرارداد فروش دائمی محصول بسیار قابلیت پیشرفت و رشد را دارد و تنها نیازمند به تکاپو انداختن روستاییان هستیم.
انتهای پیام/
