به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، امروز مصادف با بیست و نهمین سالروز امضای پیمان «اسلو» بین «سازمان آزادیبخش فلسطین» و رژیم اشغالگر صهیونیستی است. این پیمان در 13 سپتامبر 1993 در واشنگتن دی سی به امضا رسید.
خبرگزاری شهاب فلسطین در سالروز امضای این پیمان شوم می نویسد: پس از گذشت 29 سال از امضای قرارداد «اسلو»، هیچ یک از رویاهای فلسطینی‌ها مبتنی بر صلح، تشکیل دولت مستقل فلسطینی و بازگشت آوارگان محقق نشده است. این توافق رسما یک توافق مُرده است که تنها در خدمت منافع رژیم اشغالگر صهیونیستی و یک گروه بانفوذ در تشکیلات خودگردان است.
تواق اسلو با نام رسمی « بیانیه اعلام اصول اولویت‌های موقت دولت خودگردان» شناخته می‌شود. با توجه به اینکه امضای این پیمان در شهر اسلو نروژ به طور مخفیانه انجام شده است، به پیمان «اسلو» معروف شد.
پیمان مزبور به نمایندگی از فلسطینی‌ها توسط محمود عباس، رئیس وقت اداره امور ملی و بین المللی ساف و یاسر عرفات، رئیس فقید این سازمان و شیمون پرز، وزیر امور خارجه و اسحاق رابین، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی امضا شد.
این توافق که پس از 14 دور مذاکرات محرمانه دوجانبه بین طرفین در شهر اسلوی نروژ صورت گرفت، تغییری اساسی در مسیر سیاسی آرمان فلسطین ایجاد کرد.
براساس مفاد مورد اجماع طرفین، توافق شده بود که یک ماه پس از امضای این موافقتنامه لازم الاجرا شود و تمامی پروتکل‌های ضمیمه نیز «بخش جدایی ناپذیر آن» تلقی شوند.
دو طرف همچنین توافق کردند که «هدف مذاکرات صلح تشکیل یک مجلس انتقالی مستقل فلسطینی و یک مجلس منتخب (شورای قانونگذاری) برای فلسطینیان در کرانه باختری و نوار غزه برای یک دوره انتقالی که مدت آن حداکثر پنج سال است. در گام های بعد توافق مزبور باید منجر به حل و فصل قطعنامه‌های شورای امنیت شماره 242 (خروج اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی 1967) و قطعنامه 338 (تایید اصول صلح عادلانه در خاورمیانه) می‌گردید.
این پیمان، شروع این دوره را از لحظه خروج رژیم غاصب صهیونیستی از «غزه» و «اریحا» مشخص کرده و آغاز مذاکرات مربوط به وضعیت نهایی را «در اسرع وقت» تعییین نمود، مشروط بر اینکه از آغاز سال سوم میلادی تجاوز نکند.
این مذاکرات قرار بود سایر موضوعات باقیمانده از جمله «قدس، آوارگان، شهرک‌های صهیونیست نشین، ترتیبات امنیتی، مرزها، روابط و همکاری با سایر همسایگان و سایر موضوعات مورد اهمیت مشترک» را نیز در بربگیرد.
در این پیمان تصریح شده بود که هیئت‌های اسرائیلی و فلسطینی باید در مورد دوره انتقالی (توافقنامه انتقالی ) مذاکره کنند که در آن مواردی همچون ساختار شورای قانونگذاری، تعداد اعضای آن، انتقال مسئولیت‌ها از دولت نظامی رژیم صهیونیستی و اداره مدنی آن به این شورا مشخص می شد.
با لازم الاجرا شدن اعلامیه اصول و عقب نشینی از غزه و اریحا، این پیمان موید واگذاری اختیارات از دولت نظامی رژیم صهیونیستی و اداره مدنی به فلسطینی‌ها در زمینه‌های آموزشی، فرهنگی، بهداشت، امور اجتماعی، مالیات‌های مستقیم و گردشگری علاوه بر تشکیل نیروی پلیسی شد.
در ارتباط با نظم عمومی، این پیمان بر تشکیل شورای قانونگذاری و نیروی پلیس فلسطین برای تامین نظم عمومی و امنیت داخلی در کرانه باختری و غزه تایید داشت و «مسئولیت امنیت و دفاع از اسرائیلی‌ها» را به رژیم صهیونیستی واگذار می‌کرد.
این توافق همچنین به شورای قانونگذاری اجازه می داد در چارچوب اختیارات خود قانون وضع کند و در عین حال تصریح داشت که فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در دوره توافق به قوانین و دستورات نظامی موجود در دیگر موضوعات باقی مانده عمل خواهند نمود.
مقرر شد تا پس از لازم الاجرا شدن این توافق، کمیته مشترک بین رژیم صهیونیستی و فلسطین برای اجرای تدریجی بیانیه و ضمائم آن تشکیل شود تا به مسائلی که نیاز به هماهنگی در این زمینه دارند، رسیدگی شود.
این توافقنامه همچنین، تأسیس کمیته همکاری‌های اقتصادی اسرائیل و فلسطین را برای بهبود وضعیت اقتصادی در کرانه باختری، غزه و سرزمین‌های اشغالی و توسعه و اجرای برنامه‌های مشخص را، بلافاصله پس از اجرایی شدن اعلامیه اصول تصویب می کرد.
در این توافقنامه بر ضرورت تشویق همکاری بین طرف‌های فلسطینی و اسرائیلی و دولت‌های مصر و اردن تاکید شده است و در همین راستا کمیته‌ای برای صدور مجوز ورود آوارگان سال 1967 کرانه باختری و غزه تدارک دیده شده بود.
در مورد حل و فصل اختلافات، این موافقتنامه بر سازش بر اختلافات ناشی از اعمال یا تفسیر بیانیه اصول یا ضمایم آن، از طریق مذاکره یا از طریق کمیته ارتباطی مشترک اشاره دارد و آنچه که با مذاکره حل و فصل نمی شود، می‌تواند بر اساس سازوکار توافق شده بین طرفین مرتفع گردد. پیش بینی شده است که سازوکار سازش بین دو طرف با توسل به داوری از طریق تشکیل کمیته‌ای ویژه حل شود.
به رغم توافقات و جزئیات مورد تایید طرفین، رژیم صهیونیستی از نظر تاریخی به هیچ کدام از توافق‌های سیاسی، اقتصادی و میدانی که امضا کرده، پایبند نبوده است.
آنها از کرانه باختری عقب نشینی نکردند، اراضی مورد نظر را تحویل ندادند، اجازه تأسیس کشور فلسطین را ندادند و در مسیر تحقق توسعه اقتصادی کارشکنی کردند. صهیونیست‌ها فقط به هماهنگی امنیتی متعهد باقی مانده و بر تداوم روند آن اصرار دارند؛ چرا که صرفا منافع و اقتدار آنها را تامین می‌کند.
شایان ذکر است که فلسطینیان ساکن نوار غزه روز گذشته هفدهمین سالگرد شکست اشغالگران رژیم صهیونیستی و خروج آنها از نوار غزه را جشن گرفتند. همزمان گروه‌های مقاومت نیز با صدور بیانیه‌هایی تاکید کردند که گزینه مقاومت صحیح ترین و کوتاهترین راه برای آزادسازی این سرزمین ومقدسات آن است.
«پروژه اسلو» در عمل دستاوردی به همراه نداشته و در بین مردم فلسطین نیز پایگاهی ندارد؛ چرا که منجر به از دست رفتن بیشتر اراضی فلسطینی در نتیجه تعهدات توافق اقتصادی و امنیتی شد، که در این میان فلسطینیان هنوز بهای آن را می پردازند.
انتهای پیام/
