به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما به نقل از شبکه تلویزیونی الجزیره انگلیسی؛ چند دهه بعد از کشتار صبرا و شتیلا، بازماندگان این کشتار و خویشاوندانشان، خواستار پاسخگو کردن مسببان آن هستند.
خبرنگار این شبکه گفت: بین روز‌های شانزدهم و هجدهم سپتامبر سال ۱۹۸۲، کارزاری از کشتار اردوگاه‌های آوارگان صبرا و شتیلا در لبنان به راه افتاد. سازمان ملل متحد آن را نسل کشی نامید. یک گروه مسلح راستگرای مسیحی در لبنان به نام فالانژ با پشتیبانی نیرو‌های اسرائیلی به اردوگاه‌های فلسطینی‌ها در بیروت حمله کردند. بر اساس گزارش‌های مختلف، ۳۵۰۰ مرد، زن و کودک فلسطینی در این حمله کشته شدند و در مدت نزدیک به ۴۰ ساعت، غیرنظامیان، مورد شکنجه و تجاوز قرار گرفتند و بدنشان مثله شد.
در ادامه، اظهارات یک زن آواره پخش شد که وی گفت: من الان رها شدم و هیچ کس را ندارم.
خبرنگار افزود: گروه مسلح «فالانژ»، وارد اردوگاه‌ها شده و مدعی شده بود که به دنبال جنگجویان سازمان آزادیبخش فلسطینی است؛ سازمانی که به نادرستی، مسئول ترور بشیر جمایل، رئیس جمهور منتخب لبنان معرفی شده بود. این گروه و سازمان آزادیبخش فلسطین، در دو طرف جنگ داخلی لبنان قرار داشتند و با یکدیگر می‌جنگیدند. درست چند ماه قبل از آن، ارتش اسرائیل نیز حمله کرده بود. ارتش اسرائیل که با این گروه مسلح متحد شده بود اردوگاه‌ها را محاصره کرد و به دستور اریال شارون، وزیر دفاع وقت اسرائیل، این گروه مسلح وارد اردوگاه‌ها شدند. در حالی که کشتار در حال رخ دادن بود، ارتش اسرائیل به نظاره گر بودن کشتار متهم شد.
ام عباس، شاهد این جنایت گفت: زمانی که بولدزور‌ها اجساد را جمع می‌کردند و روی یکدیگر می‌ریختند، من دیدم که اجساد را داخل آن گودال عمیق ریختند.
خبرنگار ادامه داد: جامعه بین الملل، این کشتار را محکوم کرد. سازمان ملل متحد اعلام کرد اسرائیل مسئول مستقیم آن است. یک کمیسیون قضائی در اسرائیل به این نتیجه رسید که آریل شارون، شخصاً مسئول این کشتار است. این کمیسیون، خواستار عزل او از مقامش شد. شارون از مقامش کناره گیری کرد، اما در سال ۲۰۰۱ به عنوان نخست وزیر انتخاب شد. در رابطه با حادثه صبرا و شتیلا تاکنون هیچ کس محاکمه نشده است. چند دهه بعد، بازماندگان این کشتار و خویشاوندانشان، هنوز هم خواستار پاسخگو کردن مسببان آن هستند.
