ناکامی ایران در رسیدن به عنوان قهرمانی از یک سو و البته شکست‌های زیاد کشتی‌گیران ایران برابر رقبای آمریکایی نکته قابل تأمل قهرمانی جهان در کشتی آزاد بود. البته علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی در ارزیابی کلی‌اش از این اتفاق گفته که تا سال ۲۰۲۴ وضع همین است و باید پایین‌تر از آمریکا و روسیه سر کنیم.
با این حال بخشی از صحبت‌های علیرضا دبیر درباره کشتی‌گیران آمریکایی در همین مسابقات دوپهلو شده و چهره ناخوشایندی دارد. دبیر در گفت‌وگوی تلویزیونی درباره عملکرد آمریکایی‌ها گفت: «من از همان روز اولی که برای ریاست فدراسیون کشتی جلو آمدم گفتم که ما از آمریکایی‌ها و روس‌ها عقب هستیم و باید این فاصله را کمتر کنیم... ما از آمریکایی‌ها از نظر بعضی مسائل عقب‌تر هستیم؛ مسائل مربوط به علم تمرین و مکمل‌ها و پودرها... کسانی که کشتی گرفته‌اند می‌دانند من چه می‌گویم».
در اینجا به ظاهر علی دبیر وضعیت بدنی کشتی‌گیران آمریکایی را مورد نقد قرار داده و وقتی می‌گوید از لحاظ پودر عقب‌تریم و کشتی‌گیران می‌دانند چه می‌گویم، شاید غیرمستقیم به مسئله مواد نیروزا اشاره کرده است. این صحبت‌ها دو وجه دارد؛ اگر منظورش آمادگی غیرمجاز بازیکنان آمریکاست که مشخصا یک بهانه‌جویی است. چطور می‌شود که تعدادی از کشتی‌گیران آمریکایی با پودر، کشتی‌گیران ایرانی را شکست داده باشند و دو نفر از آن‌ها به کشتی‌گیران ایرانی باخته باشند. به هر حال اگر پودر، توانی غیرمتعارف به آن‌ها داده، باید به طور مساوی تقسیم می‌شده و همه کشتی‌گیران آمریکایی حتی آن‌هایی که به ایرانی‌ها باختند، از این موضوع منتفع می‌شدند. چطور است که بدن رحمان عموزاد در تقابل با رقیب آمریکایی‌اش بسیار سرحال‌تر بود؟ اگر هم منظور دبیر این مسائل نیست و علم روز و مکمل‌ها را به عنوان مسئله مثبت اشاره کرده که باز هم یک گل به خودی عجیب و غریب است. دبیر اگر اعتقاد دارد که آمریکایی‌ها از لحاظ علم روز از ایرانی‌ها بهتر هستند چرا اقدامی برای آوردن یک مربی آمریکایی یا روس نمی‌کند. از طرفی او با این همه ادعا، چطور از تأمین مکمل برای کشتی‌گیران ایرانی عاجز مانده که مجبور می‌شود برای توجیه این ناکامی موضوع پودر را مطرح کند؟
