به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، «رضا عاطفی» در جلسه نمایش و گفتگو درباره مستند پدرم ایران، مادرم ایران گفت: سال ۸۶ زمانی که تازه فیلمسازی را شروع کرده بودم، با دیدن عکس‌هایی از شهدای بهزیستی روی یک تابلو، این موضوع برایم تبدیل به دغدغه شد. به نهاد‌ها و موسسات مختلف از جمله نهاد‌های متولی ساخت فیلم درباره دفاع مقدس مراجعه کردم، اما کسی علاقه‌مند به ساختن مستندی درباره شهدای بهزیستی نبود. سال ۹۰ برای بهزیستی فیلمی ساختم. حس کردم شاید زمینه برای ساخت این مستند به وجود آمده، دوباره به فکر این پروژه افتادم. آن زمان آقای طباطبایی نژاد به مرکز آمده بود و من طرح را به مرکز بردم و «پدرم ایران، مادرم ایران» ساخته شد.
وی ادامه داد: وقتی به بهزیستی رفتم تا فیلم را شروع کنم، مشکلات تازه آغاز شد. کسی موافق ساخت فیلم درباره این بچه‌ها نبود. آن موقع ۷۹ نفر به عنوان شهید بهزیستی ثبت شده بودند. در طول فیلم دو نفر اضافه شدند. حدود هشت ماه به بهزیستی رفت و آمد داشتم و هر بار، نه شنیدم.
عاطفی گفت: سرهنگ کرامتی رئیس بسیج بهزیستی حرف‌های مرا شنید و به من کمک کرد تا فیلم ساخته شود. کارگردان‌های بسیاری می‌خواستند درباره شهدای بهزیستی فیلم بسازند، اما از این برخورد‌ها خسته شده بودند.
وی افزود: فیلمسازی درباره دفاع مقدس دشواری‌های خود را دارد و الان مثل دهه هفتاد و هشتاد، ماجرا ساده نیست. به همین دلیل است که نهاد‌های متولی هم ترجیح می‌دهند وارد حوزه تولید در این بخش نشوند. من از مرکز گسترش تشکر می‌کنم هم بابت تولید این مستند و هم این که پس از سال‌ها، فرصتی فراهم کرد تا «پدرم ایران، مادرم ایران» دیده شود.
این کارگردان ادامه داد: وقتی الان فیلم را می‌بینم، متوجه ضعف‌های آن می‌شوم، اما نگاهم این است که این، آغاز یک راه است و دوست دارم مستندسازان دیگر و فیلمسازان سینمای داستانی درباره شهدای بهزیستی فیلم بسازند. من به شهر‌های مختلف سفر کردم، اطلاعات اندک بود، اما جستجویم، مرا به شهدای دیگری رساند. حتما اگر فیلم را امروز می‌ساختم و بودجه و امکانات بیشتری داشتم، نتیجه‌ای که به دست می‌آمد، بهتر بود.
عاطفی ادامه داد: نگاهی نسبت به شهدا وجود دارد که آنها آسمانی هستند، این نگاه درست نیست. شهدا انسان بودند که حرکتی آسمانی انجام دادند. من در این مستند تلاش کردم به شخصیت‌ها نزدیک شوم و واقعیت آنها را برای مخاطب بازگو کنم. صحنه‌هایی بود که می‌توانست بیننده را منقلب و احساساتی کند، اما آگاهانه از این موضوع فاصله گرفتم و سعی کردم روایت فیلم، یکدست و منسجم باشد.
کارگردان «پدرم ایران، مادرم ایران» درباره روند تولید این مستند گفت: من ۱۱ ماه تصویربرداری کردم، برایم مهم بود شخصیت‌ها را بشناسم، بیش از دو سال درگیر ساخت این فیلم بودم. ابتدا فیلمنامه‌ای وجود نداشت، به این دلیل که اطلاعات بسیار اندک و پراکنده بود. بعضی از اطلاعاتی که به دست آوردم بعد از تصویربرداری بود. بسیاری از افراد دوست نداشتند مقابل دوربین بیایند. راضی کردن افراد، ساده نبود. تصاویر آرشیوی بسیاری در فیلم بود که آنها را حذف کردم. سکانس سوار شدن بسیجی‌ها در اتوبوس، یکی از آنهاست که معنایی مضاعف دارد.
مستند «پدرم ایران، مادرم ایران» به کارگردانی رضا عاطفی تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است و در سایت هاشور اکران آنلاین شده است.
