از طرفی حضور روسیه و چین در این پیمان، از جنبه‌های مختلفی بر کارآیی این سازمان می‌افزاید. نکته‌ای که باید به آن توجه شود، این است که عضویت در شانگهای به‌مثابه اهرمی برای دور زدن تحریم‌ها نیست و در این خصوص مساله اصلی عدم‌امکان مراودات پولی بانکی همچنان باقی خواهد بود؛ مادامی که تحریم‌ها پابرجاست. اما هم‌پیمانی چین و ایران در این سازمان، گشایش‌های خوبی در خصوص پروژه کمربند- جاده به وجود خواهد آورد که از این حیث عضویت ایران در شانگهای باعث تقویت این همکاری شده و مزیت محسوب می‌شود. از طرفی موضوع منازعه روسیه و اوکراین و همزمانی این موضوع با پذیرفته‌شدن ایران در شانگهای می‌تواند جایگاه کشورمان را در موضوع انرژی تثبیت کند. نهایتا عضویت در شانگهای می‌تواند نقطه عطف موثری در برقراری ارتباط بین‌المللی در سطح قابل قبولی باشد و چنانچه ایران متعهد شود FATF را تصویب کند و به سایر کنوانسیون‌های مربوطه بپیوندد، این همکاری می‌تواند سرآغاز فصل نوینی در تحولات اقتصادی ایران باشد.
