احسان حدادی در گفت‌وگو با رکنا، در خصوص شرایط خود در 6 ماه نخست سال جاری اظهار داشت: تنها هدفی که در سال جاری دنبال می‌کردم موفقیت در بازی‌های آسیایی هانگژو بود و هیچ برنامه دیگری نداشتم. با وجودی که از ناحیه کمر مصدوم بودم در المپیک 58 متر پرتاب کردم اما تمام هدفم این بود تا در چین بهترین نتیجه‌ام را بگیرم. البته در این چند ماه اخیر هم در فکر درمان کمر دردم بودم و هم خیلی هم تمرینات سنگین انجام نمی‌دادم تا رفته رفته به آمادگی نسبی برای حضور در هانگژو برسم.
*برنامه داشتم تا پیش از هانگژو تعداد پرتاب‌هایم را به مرز 1500 برسانم
وی افزود: ورزشکاران برای اینکه به پیک و فرم ایده‌آل برسند بعد از دوران بدنسازی‌شان که از اول مهر تا آخر فروردین ماه است، باید 1000 تا 2500 پرتاب داشته باشند تا هم به سطح خوبی از آمادگی برسند و هم رکوردهای آنان به 62 یا 63 متر در مسابقات برسد. من سال گذشته تا مرحله اول قهرمانی کشور 400 پرتاب کرده بودم و به 700 پرتاب تا شهریور نرسیده بودم. با وجود مصدومیت کمر درد برنامه‌ریزی من این بود تا پیش از هانگژو تعداد پرتاب‌هایم را به مرز 1500 برسانم. بالاخره اگر نزدیک به 1400 یا 1500 پرتاب داشته باشی این امکان فراهم است که به رکورد 61 متر برسم. با اینکه طبق برنامه پیش می‌رفتیم به یک باره خبر آمد که بازی‌های آسیایی به دلیل گستردگی ویروس کرونا با وقفه یک سال مواجه شده است.
*با تعویق بازی‌های آسیایی تصمیم گرفتم به خودم فشار نیاورم
دارنده مدال نقره المپیک لندن تصریح کرد: تمام هدف من حضوری موفق در هانگژو بود و هنگامی که این اتفاق رخ نداد تصمیم گرفتم به خودم چندان فشار نیاورم تا سال آینده تمام آمادگی‌ام را بگذارم که بتوانم بهترین عملکردم را در بازی‌های آسیایی به نمایش بگذارم. بهترین راهکار هم این بود تا بروم با "مک ویلکینز" مربی‌ام بهترین تصمیم را اتخاذ کنیم. در آنجا هم به تمرین پرداختم و هم مشورت‌های خوبی با او انجام دادم. پس از بازگشت به کشور چند روزی از لحاظ ذهنی به ریکاوری پرداختم.
حدادی ادامه داد: بعد از آن به مسابقات کشورهای اسلامی رفتیم و در آنجا هم ۵۹ متر و خرده‌ای پرتاب کردم. البته پیش از اعزام به کشورهای اسلامی 5 روز مریض شدم و همین عاملی شد تا نتوانم در آن مسابقات خوب پرتاب کنم، هر چند انگیزه‌ای هم نداشتم زیرا بازی‌های آسیایی با تعویق یک ساله مواجه شده بود. البته طبیعی است ورزشکاران در مرحله آخر لیگ دوومیدانی همیشه 2، 3 متر زیر رکورد خود پرتاب کنند. توانایی من ثبت رکورد 59 و خرده‌ای نبوده بلکه بالای 61، 62 متر بوده است. ما در سالیان گذشته همیشه بین 6 تا 7 ماه بیرون از کشور در اردو بودیم و کنار آن هم بهترین امکانات در اختیارمان بود که باعث می‌شد، بتوانم این پرتاب‌های بلند را انجام بدهم.
*چرا از من توقع رکورد بالای 65 متر را دارند؟
رکورددار پرتاب دیسک آسیا عنوان کرد: سال عجیب و غریبی برای من بود. مگر چقدر امکانات در اختیارم قرار داده‌اند که از من توقع بالای رکورد 65 متر را دارند؟ در گذشته رکوردهای بالای 66 یا 67 متر زمانی بود که هشت ماه از طول سال در اردو و مسابقات بودم و ثمره‌اش این می‌شد که رکوردهای بالایی به ثبت برسانم.
*مدال من در هانگژو تضمین شده است، اگر چه رنگ مدال تفاوت دارد
وی ادامه داد: سال گذشته دچار مصدومیت بودم و به جای اینکه دوستان به من انگیزه بدهند بیشتر پیگیر این بودند تا از ورزش کناره‌گیری کنم. کارشناسان دوومیدانی با وجودی که شرایط دوومیدانی چندان مساعد نیست اما اذعان داشته‌اند مدال من در هانگژو تضمین شده است، اگر چه رنگ مدال تفاوت دارد اما بدون شک ما نمی‌خواهیم مدال به دست بیاوریم بلکه می‌خواهیم در این بازی‌ها بهترین نتیجه را کسب کنیم. به احتمال زیاد نسبت به سایر رشته‌ها و با این شرایط در بازی‌های آسیایی شاید ضعیف‌ترین نتیجه را بگیریم.
*نسبت به فدراسیون دوومیدانی هیچ گاردی ندارم
دارنده مدال طلای بازی‌های آسیایی جاکارتا ادامه داد: کسی که 20 سال در ورزش حرفه‌ای حضور دارد ، به واسطه تجربه 4 المپیک، مسابقاتی از جمله قهرمانی جهان، قهرمانی آسیا، بازی‌های آسیایی و .... تجربیات زیادی را به دست می‌آورد. اگر هم صحبتی مطرح می‌کنم تنها از روی دلسوزی است. من نسبت به فدراسیون دوومیدانی هیچ گاردی ندارم اما حمایت این شکلی نیست و این موضوع به خیلی مسائل دیگر از جمله حضور پیدا کردن در اردوها و انگیزه دادن به ورزشکاران بستگی دارد.
*با 37 سال سن هنوز هم بهترینم
دارنده مدال برنز قهرمانی جهان بیان کرد: تا الان سابقه نداشته کسی در تاریخ ورزش ایران به 5 طلای بازی‌های آسیایی برسد. آیا ارزش ندارد تا برای چنین ورزشکاری امکانات اولیه خوبی فراهم شود؟ بالاخره داشتن مربی، ماساژور، فیزیوتراپ و روانشناس در امری عادی و طبیعی در بین تمام ورزشکاران دنیاست. من با 37 سال و با اختلاف بهترین در کشور و حتی در آسیا هستم. اگر بحث اردوها، اعزام به مسابقات برون مرزی و از همه مهم‌تر بحث حضور مربی در کنار فراهم باشد چرا نتوانم به مدال طلا برسم؟
*انگیزه یک عامل مهم برای رسیدن به موفقیت یک ورزشکار است
نفر سوم جهانی 2011 در ادامه صحبت خود با بیان اینکه داشتن انگیزه یک عامل مهم برای رسیدن به موفقیت یک ورزشکار است، بیان کرد: داشتن انگیزه در ورزش قهرمانی خیلی مهم است. یک ورزشکار شاید در 25 سالگی انگیزه خود و یک ورزشکار دیگر در ۴۰ سالگی انگیزه‌اش را از دست بدهد. کسی مانند"ویرجیلیوس آلکنا" لیتوانیایی در سن 40 سالگی 70 متر دیسک پرتاب کرد، یا حتی پرتابگری مانند "گرد کانتر" توانست در سن 37 سالگی رکورد 66 یا 67 متر را بر جای بگذارد. به نظرم انگیزه باعث شده که قهرمانان دنیا رکوردهای بالایی بر جای بگذارند وگرنه سن در دوومیدانی چندان مطرح نیست. ورزشکاری وجود داشته حتی در سن 40 سالگی به مدال طلای پرتاب چکش المپیک رسیده زیرا او انگیزه برای ورزش کردن را داشته است. این انگیزه در من هم وجود دارد تا بخواهم تمرین کنم و تنها نیازمند حمایت هستم.
*نظم را از کشتی یاد بگیریم
پرتابگر دیسک کشورمان با شاره به اینکه باید اکثر فدراسیون‌های ورزشی راه اصول فدراسیون کشتی را در پیش بگیرند، تصریح کرد: به نظرم خیلی خوب می‌شد خیلی از فدراسیون‌های ما مانند کشتی با نظم، با برنامه باشند و بدانند که اگر واقعأ برای یک ورزشکار هزینه کنند و امکانات هم در اختیارش قرار بدهند در ازای آن ورزشکار می‌داند، باید نتیجه بگیرد. این موضوع نیست که فدراسیون تنها هزینه کند و این همه امکانات بدهد، همه چیز در حد خودش بهترین باشد اما در عوض ورزشکار نتیجه نگیرد، دیگر دلیلی ندارد آن فدراسیون برای ورزشکار هزینه کند. رییس یک فدراسیون باید در مسائل فرهنگی و اخلاقی ورزشکار ورود و در کنار آن با ورزشکار و مربی‌اش هم صحبت کند تا ورزشکار در مسابقاتش نتیجه بگیرد.
*یزدانی پتانسیل رسیدن به 2 طلای المپیک دیگر را دارد
حدادی با اشاره به اینکه عوامل زیادی در موفقیت کشتی‌گیران در بلگراد تاثیرگذار بوده است، اینطور به سوال توضیح داد: واقعأ از نمایش و نوع پوشش کشتی‌گیران در بلگراد لذت بردم. از علیرضا دبیر خوشم می‌آید که در همه جا حرف خود را محکم می‌زند و نتیجه‌اش کسب این نتایج عالی می‌شود. حق کشتی است که همه کاری برای این رشته ورزشی انجام شود. اتفاق خوبی است که هر ورزشکاری با مربی اختصاصی خودش به صربستان سفر کرده البته باید شرایط اینطور هم باشد. به نظرم یزدانی این پتانسیل را دارد تا در المپیک پاریس و حتی المپیک لس آنجلس برود 2 مدال طلا بگیرد.
وی ادامه داد: در سال گذشته فقط امین منتظری پیش من بوده است وگرنه نه مربی داشتم و نه کسی کنارم بود و تنها ۲ نفری در اردوها بودیم. این موضوع باید برای کسی که بخواهد ۶۵ متر پرتاب کند فرقی وجود داشته باشد.
او در خصوص اینکه تا الان فدراسیون دوومیدانی هیچ برنامه و راهکاری از او و مربی‌اش نداشته است، اظهار داشت: طی سالیان گذشته جز یک یا 2 فدراسیون سایر فدراسیون‌ها دارای برنامه‌ریزی خوبی نبوده‌اند و یکی از آن‌ها فدراسیون دوومیدانی است که از مربی‌ام درخواست نکرده که برنامه‌ات را بده تا آن را مشاهده کنیم تا حدادی در اردیبهشت ماه چقدر پرتاب می‌کند. باید فدراسیون برنامه داشته باشد تا به ورزشکار بگوید در یک ماه چقدر پرتاب می‌کند و به چه اوج آمادگی برای مسابقات می‌رسد. حقیقت تلخی است که هیچ کدام از فدراسیون‌ها برنامه‌ریزی درستی ندارند و در این مسیر نیاز است تا شخص وزیر در تصمیمات کلان ورزش کشور دخالت داشته باشد. اگر در این چند سال اخیر به نتایج خوبی نرسیده‌ام تنها دلیلش اینکه کنترل درستی روی من نشده است. به نظرم اگر برایم بستر از نظر مربی و .... فراهم باشد چرا نتوانم به نتیجه دلخواهی که می‌خواهم برسم. با 2 ماه حضور در کیش نمی‌توان که رفت و در مسابقات معجزه کرد.
*برای تامین هزینه باید روی به اسنپ بیاوریم
حدادی در ادامه مصاحبه خود با بیان که وقتی دیگران مشاهده کنند ورزشکاران این رشته هیچ احترامی ندارند پس ما باید برای چه به رشته دوومیدانی ورود کنیم، اینطور به سوال پاسخ داد: وقتی امکانات به ورزشکار بدهی این می‌شود که آن‌ها هم پیشرفت کنند و هم بهترین نتایج را می‌گیرند؛ دقیقا مشابه اتفاقی که اکنون برای کشتی آزاد در بلگراد رخ داد. هنگامی که رییس بهترین امکانات را برای ما فراهم می‌کند پیش خودم می‌گویم در بیرون از بدنه ورزش هیچ خبری نیست و در رشته‌ای که قرار دارم بیشترین احترام را دارا هستم. اما بر عکس دغدغه خود من و سایر دوومیدانی‌کاران این است که وقتی برای ما امکانات فراهم نیست باید روی به شغل دیگری از جمله اسنپ، پیک موتوری و .... بیاوریم. حتی وقتی سایرین این اتفاقات را مشاهده می‌کنند پیش خودشان می‌گویند اصلأ برای چه باید به رشته‌ای که خود ورزشکاران آن‌ها احترام ندارند ورود کنیم.
*می‌خواهم در آخرین بازی‌های آسیایی‌ام بهترین نتیجه را بگیرم
ملی‌پوش دوومیدانی در پایان در مورد اینکه چه تصمیمی برای حضور در بازی‌های آسیایی هانگژو دارد، گفت: در چند روز گذشته و در گوشه کنار تصمیم سختی گرفتم که آیا به ورزش حرفه‌ای ادامه بدهم یا که نمانم. پس از بررسی و مشورت‌های زیاد به این نتیجه رسیدم که همچنان به فعالیت در ورزش حرفه‌ای با وجود مشکلات عدیده از جمله گرما، سرما، مصدومیت و .... ادامه دهم. بالاخره شخص وزیر ورزش در مراسم معارفه رییس جدید کمیته ملی المپیک مقابل دوربین‌های تلویزیونی به این نکته اشاره کرد که ما روی طلای احسان حدادی حساب ویژه باز کرده‌ایم. مطالبه خود مردم هم از من کسب پنجمین مدال طلایم در بازی‌های آسیایی است. به همین دلیل تمام تلاشم این است تا تجربیات 20 سال‌ام را در این دوازده ماه اخیر به کار بگیرم تا بتوانم در آخرین حضورم در بازی‌های آسیایی یک مدال خوشرنگ دیگر را برای کشور عزیزم به دست بیاورم و برای دستیابی به این هدف هم از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنم.
انتهای پیام/
