به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بر اساس آخرین گزارش فصلی مرکز آمار ایران از پاییز سال 1400، اعداد و ارقام نشان می دهند که 554 مرد و 17752 زن، موارد معاینات مربوط به همسرآزاری قرار گرفته اند. همچنین یک مرد و 22 زن، مدعی همسرآزاری روانی بوده اند.
در واقع، سوء رفتار و آزار جسمی ، جنسی، روانی، سهل انگاری که توسط شوهر نسبت به زن و یا برعکس صورت می گیرد را همسرآزاری می گویند. آنچه اعداد و البته شواهد نشان می دهند این است که همسرآزاری بیشتر معطوف به زنان است و لازم است اولا در راستای آگاه سازی آن ها نسبت به حقوقشان تلاشی جدی شود؛ ثانیا، از آن ها به صورت قانونی حمایت شود.
نیره توکلی ، جامعه شناس و پژوهشگر مطالعات زنان ، در گفت و گو با رکنا با اشاره به اینکه فرد خشونت دیده، با دیگران با خشونت برخورد می کند، گفت: همسرآزاری در گذشته بسیار بیشتر از این روزها بوده است. افراد با زنانشان، بدون هیچ منطقی با خشونت رفتار می کردند و بر همین اساس، شاهد کتک خوردن فرزندان توسط مادرانشان بودیم. به نوعی این خشونت انتقال پیدا می کرد. به این شکل خشونت در خانواده تبدیل به الگو و روالی عادی می شد.
وی در پاسخ به اینکه در دوران کنونی و با بالا رفتن نرخ با سوادی در کشور، چرا همچنان شاهد خشونت علیه زنان هستیم، گفت: صرفا گرفتن مدرک تحصیلی نشان از سلامت روانی نیست. در حال حاضر، سواد تبدیل به تجارت شده است و نظام های آموزش و پرورش و آموزش عالی انسان های تحلیلگر و نظریه پرداز تربیت نمی کند؛ لذا نمی توان نتیجه گرفت که خشونت علیه زنان نیز طبق بالا رفتان نرخ با سوادی کاهش پیدا می کند.
این جامعه شناس در ادامه گفت: خلاء قانونی نیز در حمایت از زنان داریم. لازم است در این خصوص بازنگری انجام شود. مجلس شورای اسلامی نیز در این زمینه عملکرد مثبتی نداشته است و مجلس خیلی کند عمل می کند، پاسخ ها را مسکوت نگه می دارد و این باعث می شود اولویتشان با کارهایی باشد که در مسیر رفع تبعیض علیه زنان نیست.
نیره توکلی ضمن تاکید بر اینکه خانه های امن و سمن های مستقل، باید بیش از پیش به یاری این زنان بیایند، گفت: همچنین وکلایی در نظام حقوقی کشور فعالیت کنند که از محل های مشخص درآمد داشته باشند تا بتوانند به صورت رایگان از زنانی که معمولا توانایی مالی آنچنانی هم ندارند و از حقوقشان آگاه نیستند، حمایت کنند.
وی در پایان گفت: خانواده ها باید به صورت منظم مورد پایش قرار بگیرند. اولا شاخص هایی که نشان دهنده خشونت در داخل محیط خانواده باشد را باید در نظر گرفت و اگر پایشگران، آثار خشونت را مشاهده کردند، اقداماتی لازم را انجام دهند و به این شکل موارد همسرآزاری به صورت رسمی پیگیری می شود.
