آرتین زهرابی؛ یک برد ارزشمند در دیدار تدارکاتی با اروگوئه، باعث شد فضای غبارآلود فوتبال ایران که همچنان غرق در بحث های مربوط به برکناری اسکوچیچ و بازگشت کی روش بود، تا حدودی تلطیف شود.
دشمنان قسم خورده و آنهایی که هر لحظه در انتظار شکست های تیم ملی هستند، البته سر جای خود مانده اند و در انتظار یک جرقه برای خوش خدمتی هستند اما حتی افرادی که تصور می کردند با بازگشت کی روش نیز در بر همان پاشنه می چرخد، مواضعشان عوض شده است. آنها حالا شروع کرده اند به تعریف و تمجید و برای این کار خود، یک استدلال مهم دارند؛ بازی خوب و قابل قبول تیم ملی ایران برابر اروگوئه!
با این همه، نمی شود با یک پیروزی در دیداری تدارکاتی، به آینده امیدوار شد و این نگاه به ظاهر مثبت و امیدوارانه را با یک شکست به یاس و ناامیدی تبدیل کرد. دیشب که دیدار دوستانه تیم های ملی انگلیس و آلمان را دیدیم، با خود گفتیم تیم ملی ایران در اولین مسابقه اش در جام جهانی به مصاف همین انگلیس خواهد رفت. همان لحظه از خود سوال کردیم راه حل تقابل با تیمی که مقابل ستاره های فنی آلمان می ایستد و شکست ۲- صفر را با تساوی ۳-۳ عوض می کند چیست؟
انگلیس را چگونه باید مهار کرد؟ از لایه های دفاعی این تیم چطور می شود عبور کرد؟ پادزهر حمله های بی وقفه و زهردار انگلیس چیست؟ جناحین انگلیس که وینگرهایی با سرعت سرسام آور در آن می دوند، چگونه متوقف خواهد شد؟
از تقابل با انگلیس در جام جهانی ۲۰۲۲ که بگذریم، از خود سوال می کنیم در فوتبال ایران چه دیده ایم که ناگهان به این نتیجه رسیدیم نباید برابر قدرت های جهان، دفاع کرد؛ بلکه باید به انگلیس حمله کرد؛ حتی اگر روزگاری قرار است به مصاف آلمان یا برزیل برویم باید دست کم ۱۰ گل به این تیم ها بزنیم و رکوردی جاودانه را خلق کنیم!
نمی دانیم یک برد مقابل اروگوئه، چگونه تا این اندازه می توند مایه امیدواری شود؟ آن وقت آیا ما همان چهره ها نخواهیم بود که با یک شکست، دمار از روزگار تیم ملی در می آوریم و سرمربی اش را با خاک یکسان می کنیم؟
پیشنهاد ما این است؛ یک بار دیگر فیلم بازی انگلیس و آلمان را نگاه کنید تا بیشتر از همیشه متوجه اوضاع و احوال خطرناک فوتبال ایران شوید...
