خبرگزاری فارس ـ گروه غرب از نگاه غرب: اولین فرمان اجرایی جو بایدن بعد از نشستن بر کرسی چهل و ششمین رئیس جمهور ایالات متحده، الزام به استفاده از ماسک در سطح کشور بود که در آگوست گذشته در کنوانسیون ملی دمکرات ها وعده داده بود. بر اساس این دستور، پوشاندن صورت و فاصله گیری اجتماعی در تمام ساختمان های فدرال الزامی می شود و رعایت آن در انجام تجارت بین ایالتی یک الزام قانونی خواهد بود. این اقدام از یک نیت آشکار در بخشی از دولت او برای مضاعف کردن تدابیر اضطراری «اقتدارگرایانه» – بنا به توصیف مقاله اخیری که دانشگاه آکسفورد منتشر کرده – خبر می دهد که به دنبال بحران همه گیری کرونا به اجرا گذاشته شده و زمینه را برای اتفاقی فراهم کرده که می تواند بزرگ ترین تهدید برای حقوق بشر و آزادی های مدنی باشد که جهان تاکنون به خود دیده است.
دولت ها در سراسر جهان تحت پوشش یک وضعیت اضطراری سلامت عمومی، انبوهی از تدابیر اقتدارگرایانه را برای محدود کردن آزادی جا به جایی، گردهمایی و معاشرت وضع کرده اند. اکثر ما نتایج چنین تدابیری را مشاهده کرده ایم و در شهرهای کوچک و بزرگ سراسر آمریکا و جهان نسبت به این اقدامات مقاومت هایی صورت گرفته است. حتی هم اکنون دانشگاه ها نیز شروع به بررسی خطراتی کرده اند که این تدابیر متوجه حقوق فردی می کنند؛ حقوقی که در پیمان های بین المللی محترم شمرده شده اند، از جمله در کنوانسیون حقوق بشر آمریکا یا پیمان سن خوزه، کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و منشور حقوق بشر عرب.
مطالعه ای که در جورنال «قانون و علوم زیستی» دانشگاه آکسفورد منتشر شده، کنکاشی دارد در اینکه چگونه این ممنوعیت ها در حال سوق دادن جهان به سمت یک مسیر حاکمیت اقتدارگرایانه است که از طریق بسط و گسترش نظارت و به کاربستن «افراطی و نامتناسب» تدابیر اضطراری در کشورهای مختلف، چندین دهه پیشرفت اجتماعی به سختی حاصل شده را بی اثر می کنند. این پژوهشگران نمونه های آزار دهنده ای از مواردی را فاش می کنند که چگونه دولت ها خود را پشت ساعات منع رفت و آمد، قرنطینه ها و تحقیر اجتماعی پنهان کرده اند تا مهاجرین یا سایر جمعیت های به حاشیه رانده شده را هدف قرار دهند، کسانی که بنا به قضاوت نویسندگان «از چیزهایی که برای مهار و کند کردن گسترش کووید19 ضروری است بسیار فاصله دارند و در برخی موارد رابطه اندکی با چیزی پیدا می کنند که یک هدف سلامت عمومی مشروع به شمار می رود.»
بعلاوه نویسندگان این مطالعه از لزوم به کار گرفتن رویکردی سخن می گویند که بیشتر مبتنی بر عقل سلیم باشد و «رویکرد همه یا هیچ چیز الهام گرفته از ووهان در مهار ویروس» را بی اعتبار بداند؛ اقدامی که با کپی شدن آن در سطح جهانی، سابقه خطرناکی را برای همه گیری ها و بلایای آینده برجای می گذارد و هم اکنون نیز در حال دامن زدن به یک همه گیری عنقریب از نوعی متفاوت است که شکلی اقتدارگرایانه دارد. این کار با لطمات بی دلیلی که بر دمکراسی، آزادی های مدنی، آزادی های بنیادین، اخلاقیات مراقبت های درمانی و کرامت انسانی وارد می آورد، پتانسیل دامن زدن به بحران هایی بشردوستانه را دارد که در دراز مدت کمتر از کووید19 ویرانگر نخواهد بود.
گزارش های رسیده از آلمان تایید می کنند که دست کم چهار ایالت این کشور اروپایی در روند برپا کردن اردوگاه های نگهداری برای «متخلفانی» هستند که مکررا پروتکل های سلامت این کشور را زیر پا گذاشته اند. به گزارش الجزیره قانون شکنان در تاسیساتی نگهداری خواهند شد که به طور خاص در سه نقطه آلمان ساخته شده اند، در حالی که یک اردوگاه مخصوص آوارگان در ایالت ساکسونی در شرق این کشور نیز برای نگهداری متخلفان مورد استفاده قرار خواهد گرفت که سایر ایالت های آلمان آن منطقه را «دژ مستحکم نفرت پراکنان بیگانه هراس و نئونازی» می دانند.
این ایده که ممکن است این شیوه های افراطی در ایالات متحده نیز به کار بسته شود، احتمالا به ذهن اکثر آمریکاییان خطور نکرده است. چرا که عده زیادی از آمریکاییان هنوز به وجود یک سیستم تفکیک و موازنه قوا و نظارت بر آنها باور دارند که برای جلوگیری از توسل دولت به چنین اقداماتی طراحی شده اند. اما از نظر کسانی که شرایط را با دقت زیر نظر دارند و – مهم تر از آن- با توجه به پیش شرط های قانونی که تاکنون برای تحقق چنین سرنوشتی به کار بسته شده اند، احتمال رسیدن به چنان روزی اصلا دور از ذهن نیست.
نویسنده: رائول دیگو (Raul Diego) روزنامه نگار
منبع: https://b2n.ir/149081
انتهای پیام/
