ترافیک شهرهای مختلف با توجه به مقتضیات اجتماعی، فرهنگی، صنعتی، جغرافیایی و شهرسازی به وجود می‌آید که سبب آن را می‌توان به بافت‌های فرسوده، نداشتن فرم و شکل معابر از یک الگوی خاص توسعه (شعاعی، شطرنجی، هسته‌ای، خطی و...) و نبود تناسب هندسی خیابان‌ها و میدان‌ها اشاره کرد. در کشور ما هم به دلیل رشد بی‌رویه جمعیت و افزایش سریع تعداد وسایل نقلیه و در مقابل، ثابت بودن معابر، این معضل بیشتر خود نمایی می‌کند. شهر تهران هم به‌عنوان کلانشهر کشور از این قاعده مستثنا نیست و به دلیل وضعیت معابر و کیفیت خیابان‌ها منجر به تراکم اتومبیل‌ها در مسیرهای ارتباطی می‌شود. در این میان، پلهای هوایی می‌تواند به بهبود امنیت اجتماعی‌ـ ترافیکی شهر، از جمله محدوده غرب تهران کمک کند. در این سال‌ها، پلهای زیادی نصب شده‌اند. درحالی که نیاز به بازنگری در جانمایی پلهای عابرپیاده و احداث پلهای جدید با توجه به گسترش محدوده شهری و تغییر بافت مناطق غربی در سال‌های اخیر احساس می‌شود.
چون جانمایی تعدادی از پلهای عابرپیاده در مناطق غربی از جمله منطقه۲۱، بنا به ضرورت زمان ساخت آنها بوده است. از سویی، احداث مجتمع‌های مسکونی و تجاری جدید در نقاط مختلف این مناطق از جمله مجتمع‌های بازار بزرگ «ایران مال»، «کورش» و «شهر فرش» در مناطق ۵، ۲۱ و ۲۲ زمینه‌ساز جذب و تولید سفر شده و معابر را نیازمند ایجاد شرایطی کرده است تا برای تردد کاربران ترافیک و به‌ویژه عابران پیاده ایمن‌تر شوند. همچنین افزایش پلهای عابرپیاده در محل‌هایی که ضرورت آنها احساس می‌شود، به‌طور قابل ملاحظه‌ای در افزایش ایمنی عابران پیاده مؤثر است.
مناطق غربی تهران نیاز به پل عابر مکانیزه دارند چون مکانیزه کردن پلهای عابرپیاده به‌ویژه در منطقه ۲۱ که هیچ پل مکانیزه‌ای ندارد، می‌تواند عامل مهمی در ترغیب عابران پیاده به‌ویژه کودکان، افراد سالخورده و دیگر شهروندان به استفاده از پلهای عابرپیاده باشد، همچنین موجب تسهیل در استفاده از پلهای عابرپیاده می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد اقبال عمومی افراد در استفاده از پلهای عابرپیاده مکانیزه در مقایسه با پلهای غیرمکانیزه بیشتر است. ضمن اینکه مکاتبات پلیس راهور با شهرداری‌های مناطق غرب درباره مکانیزه کردن پلهای عابرپیاده موجب شده است تا تعدادی از پلهای عابرپیاده غیرمکانیزه به پلهای عابرپیاده مکانیزه تبدیل شوند و پیگیری درباره تبدیل سایر پلهای مورد نیاز نیز ادامه دارد.
