تیم ملی فوتبال کلمبیا در جام جهانی ۱۹۹۴ با آرزو‌های زیادی عازم آمریکا شد. آن‌ها با هدایت سرمربی مشهور خود فرانسیسکو ماتورانا، می‌خواستند نمایشی شگفت‌انگیز در جام جهانی داشته باشند و تا مراحل پایانی پیش بروند.
بازی اول برای سه‌رنگ‌ها خوب نبود. آن‌ها با نتیجه سه بر یک مغلوب رومانی شدند. فلورین رادوچیو مرد اول بازی بود که موفق شد بریس کند. این باخت برای کلمبیا حکم یک شوک بزرگ را داشت. آن‌ها می‌بایست در هفته دوم مقابل میزبان به جام برمی گشتند وگرنه با وداعی زودهنگام روبرو می‌شدند.
معادلات گروه به هم ریخته بود. رومانی که کلمبیا را برده بود در روز دوم با نتیجه چهار بر یک به سوئیسی باخت که مقابل آمریکای میزبان در هفته اول تساوی یک بر یک را مال خود کرده بود. نماینده‌ی آمریکای جنوبی با یک برد می‌توانست به جام بازگردد.
آندریاس اسکوبار مانند مسابقه اول و به سان همه‌ی بازی‌های چند سال اخیر در قلب خط دفاعی کلمبیا حضور داشت؛ با شماره ۲. در دقیقه ۳۵ تیم میزبان صاحب یک موقعیت شد. جان هارکس از سمت راست به توپ رسید و ارسالی زمینی را به درون محوطه جریمه انجام داد. اسکوبار برای جلوگیری از رسیدن توپ به بازیکنان آمریکا تکل زد، اما این تکل به اشتباه، غلتید و وارد دروازه اسکار کوردوبا شد تا نتیجه یک بر صفر شود. این گل آب سردی بود بر پیکره‌ی کلمبیا. آن‌ها در دقیقه ۵۲ گل دوم را هم دریافت کردند تا گل والنسیا در دقیقه ۹۰ نتواند نجات‌بخش باشد. کلمبیایی که قرار بود شگفتی‌ساز شود پیش از آغاز هفته سوم دیگر امیدی به صعود نداشت.
با این وجود تیم تحت هدایت ماتورانا در هفته پایانی موفق شد سوئیسِ صدرنشین را با نتیجه ۲ بر صفر شکست دهد؛ در روزی که بازهم اسکوبار در میدان بود. آن‌ها با سه امتیاز در رده چهارم جای گرفتند و سه تیم دیگر راهی دور یک هشتم نهایی شدند. وداعی تلخ برای کلمبیا.
پس از این مسابقه و پایان کارِ کلمبیا در این جام، آندریاس اسکوبار تصمیم گرفت به جای دیدار با اعضای خانواده‌اش در لاس‌وگاس به کلمبیا بازگردد. پنج روز پس از آن حذف تلخ، اسکوبار همراه با دوستانش برای فراموشیِ غم باخت، راهی یک کافه در مدلین شد. ساعت سه صبح بود که او پس از خداحافظی با دوستانش در پارکینگِ کلوب ال‌ایندیو با سه مرد ناشناس روبرو شد. از یک تپانچه‌ی کالیبر ۳۸ شش بار به سمت اسکوبار شلیک شد. فرد قاتل بعد از هر شلیک با صدای بلند فریاد می‌زد، گل!
ضاربین با یک وانت از صحنه دور شدند و اسکوبار ۴۵ دقیقه‌ی بعد در بیمارستان جان خود را از دست داد؛ به خاطر یک گل به خودی. در مراسم تشییع اسکوبار بیش از ۱۲۰ هزار نفر شرکت کردند. مردم هر سال با آوردن عکس‌هایی از اسکوبار به مسابقات از او تقدیر می‌کنند. در ژوئیه ۲۰۰۲، شهر مدلین مجسمه‌ای را به احترام او پرده برداری کرد.
هومبرتو کاسترو مونوئز، قاتلِ اسکوبار دستگیر شد و ۲ روز بعد به قتل اعتراف کرد. او به ۴۳ سال زندان محکوم شد و این حکم در سال ۲۰۰۱ به ۲۶ سال کاهش یافت. هومبرتو به خاطر نشان دادن رفتار خوب در زندان در سال ۲۰۰۵ از زندان آزاد شد. البته که شنیده‌ها حکایت از آن دارد که برادران قاتل به دادستان رشوه دادند.
فوتبال، هیچوقت جنتلمنِ خود را فراموش نمی‌کند. بازیکنی کم‌اشتباه و خوش‌اخلاق که با رفتار آرام و آقامنشانه‌اش نگاه جهان را نسبت به کلمبیا تغییر داده بود، ولی خود قربانیِ خوی پابلواسکوبارگونه شد. متاسفانه پای جام جهانی در این ماجرای تراژیک در میان بود.
