اول: اسفند سال ۱۴۰۰ موعد دریافت وام برای واحد صنعتی مان بود. وقتی مراجعه کردیم، گفتند نمی دهیم! از مدیر شعبه پرسیدیم: کارهای ما که قبلا انجام شده چرا تسهیلات مان را نمی دهید؟ گفت: دولت به بانک فشار آورده تا منابع برای امور جاری تخصیص داده شود ما هم منبعی برای پرداخت وام به شما نداریم، بعید است تا خرداد هم بتوانیم کاری برایتان بکنیم! خیر پیش! همین موضوع برای سرمایه در گردش مان هم اتفاق افتاد و وقتی آخر بهمن ماه پول را به حساب ریختیم و خواستیم برداشت کنیم جلویش را گرفتند و با پیگیری و تهدید به بستن حساب، سرمایه در گردش ما را دادند.
دوم: چندی پیش با عضو هیات مدیره یکی از بانک های خصوصی برای دریافت تسهیلات تولید جلسه داشتم، ابتدا رسمی و بعد دوستانه گفت: بانک مرکزی بانک ها را مجبور کرده به هر میزانی که تسهیلات به مردم می دهند، باید منابع شان را در اختیار دولت هم قرار دهند. پول دادن به دولت هم که معنی اش مشخص و بازگشتش بعیدالوصول است! بنابر صرفه و صلاح بانک این است که کلا تسهیلات ندهیم که منابع مردم از دست نرود.
سوم: مذاکرات احیای برجام در دولت آقای رییسی از ۸ آذر ۱۴۰۰ آغاز شده، روندی که به گفته آقای روحانی رییس جمهور پیشین اگر اجازه می دادند در دولت او به سرانجام می رسید، حالا ۱۰ ماه است که توسط کارگزاران دولت آقای رییسی دنبال می شود و بی نتیجه مانده. مذاکراتی که با تداوم جنگ روسیه علیه اکراین و انتخابات پیش روی کنگره آمریکا معلوم نیست سرانجامش چه می شود.
چهار: بر اساس برآوردها، کشور تنها برای بازسازی و بروزرسانی زیرساخت ها بر اساس تقاضای روز جامعه، به حداقل ۵۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز دارد.
پنج: روشن است که تنگناهای مالی، دولت را مجبور به کاهش شدید یارانه و آزادسازی قیمت کالاهای اساسی و دارو و همزمان وضع قوانین جدید مالیاتی کرده است، اگر مالیه ی دولت جور بود به دنبال کوپن نمی رفتند. مرکز پژوهش های مجلس در ارزیابی اش از نخستین بودجه دولت آقای رییسی، با احتساب ترازهای مختلف، کسری بودجه ۱۴۰۱ را حدود ۳۰۰ تا ۶۰۰ هزار میلیارد تومان برآورد کرده است. مهدی رعنایی، مدیرکل مطالعات بخش عمومی وزارت اقتصاد گفته: تا اول مرداد ماه، ۱۵۰ هزار میلیارد تومان از اعتبارات پیش بینی شده در بودجه امسال در وضعیت محقق نشده است، از این میان میزان درآمدهای نفتی محقق نشده ۶۱ درصد است. در بخش درآمدهای مالیاتی ۱۹ درصد درآمدها محقق نشده هستند و درآمد ناشی از واگذاری شرکت‌های دولتی نیز تقریبا محقق نشده است.
ششم: صنعت تهویه مطبوع ایران از جمله صنایع قدیمی و پیشرو در ایران مدرن است. صنعت HVAC کشور با ۳۰ هزار نفر سرمایه انسانی، گردش مالی سالانه ای در حدود ۳۰ هزار میلیارد تومان دارد. ما علاوه بر موضوع قاچاق با چالش جدی تامین مالی برای توسعه و روزآمدکردن صنعت و ورود فناوری های جدید و کاهش قدرت خرید مردم روبرو هستیم.
به عنوان رییس انجمن تولیدکنندگان سیستم های تهویه مطبوع ایران از وزیر جوان اقتصاد آقای خاندوزی می‌پرسم: حالا که برجامی در کار نیست و ظاهرا قرار هم نیست در کار باشد؛ برنامه شما برای تامین مالی صنایع و توسعه صنعت چیست؟ با چه پولی می خواهید زیرساخت فرسوده ی کشور را که قرار است در خدمت تولید باشد بسازید که ما در تابستان با قطعی برق و در زمستان با قطعی گاز روبرو نشویم؟
بیشتر بخوانید :
۴۶۲۲۰
